Δεν πουλάμε!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Για την έξοδό τους από την κρίση, μια κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν, οι κεφαλαιοκράτες αρχικά έβαλαν ενέχυρο τη ζωή του λαού:

Του στέρησαν και τα στοιχειώδη για να επιβιώσει. 

Του έκλεψαν τους μισθούς. 

Του βούτηξαν τις συντάξεις. 

Τον έχουν υποβάλει σε διαδοχικά φορο-Γκουαντανάμο. 

Του κατάργησαν ό,τι είχε απομείνει να θυμίζει κοινωνική παροχή. 

Τον μετέτρεψαν σε δούλο των εργασιακών Νταχάου και σε επαίτη των συσσιτίων.

*

Τώρα οι «σωτήρες» της πλουτοκρατίας, υπό τη νέα τους τριφασική σύνθεση, περνούν στο δεύτερο κύμα του καπιταλιστικού τους κανιβαλισμού. Το δόγμα τους «ο θάνατός σου, η ζωή μου», μετά τα έμψυχα θύματά τους, ήρθε η στιγμή να εφαρμοστεί και στα «άψυχα»:

Στήνουν ένα αδιανόητο «ριφιφί», ώστε να αποδράσουν από την κρίση τους με τα κέρδη που θα έχουν προκύψει μέσα από τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Μετά το λαό, βάζουν ενέχυρο, ξεπουλάνε, την ίδια την Ελλάδα. 

Ξεπουλάνε τα πάντα!

 Ξεπουλάνε και τα τελευταία τιμαλφή μιας περιουσίας που χτίστηκε με το αίμα και τον ιδρώτα του λαού, για να τα καρπωθούν, χωρίς ενδιάμεσους, χωρίς διαμεσολαβήσεις, αυτοί που έστειλαν το λαό στον κοινωνικό Καιάδα και μετέτρεψαν την Ελλάδα σε χώρα των αυτοκτονιών.

***

Οι νέοι «σωτήρες», με αίσθημα και πρόγραμμα «εθνικής ευθύνης» (!) έβαλαν πωλητήριο:

*

ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ

τα αεροδρόμια,

τα λιμάνια,

τους σιδηροδρόμους,

το νερό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη,

τη ΔΕΗ,

το φυσικό αέριο,

τους αυτοκινητόδρομους,

τα ταχυδρομεία,

τις τράπεζες,

τα Ολυμπιακά ακίνητα,

τα ακίνητα του Δημοσίου,

το Ελληνικό,

τα τουριστικά ακίνητα, από μουσεία μέχρι αρχαιολογικούς χώρους,

τα βουνά, τις παραλίες, τις λίμνες,

τη γη, τον ήλιο, τον αέρα και τη θάλασσα,

τα πάντα!

*

Ρωτάμε:

Τι από όλα αυτά είναι διαφορετικό από την πολιτική του ξεπουλήματος και των ιδιωτικοποιήσεων που ακολουθείται εδώ και 30 χρόνια στην Ελλάδα, μια πολιτική που οδήγησε τη χώρα σε κρατικά χρέη, σε δημόσια ελλείμματα και σε παραγωγική αποσάθρωση;

Τι από όλα αυτά είναι διαφορετικό από την πολιτική της «εκποίησης των ασημικών», η οποία πλέον μετεξελίσσεται σε πολιτική εκποίησης ακόμα και των «τούβλων»!

*

Ρωτάμε:

Αν όλο αυτό το ξεπούλημα δεν εμποδιστεί και δεν ακυρωθεί από τον μόνο που μπορεί να το σταματήσει και να το αποτρέψει - από το λαό,

αν όλη αυτή η λεηλασία συντελεστεί, χρειάζεται να συντελεστεί με λαδώματα και με «μαύρα» για να καταγραφεί στην ιστορία της Ελλάδας ως το μεγαλύτερο ΣΚΑΝΔΑΛΟ που γνώρισε ποτέ ο τόπος;

*

Ρωτάμε:

Αυτό το εκκολαπτόμενο ΣΚΑΝΔΑΛΟ των ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ, αυτό το προγραμματισμένο και προαποφασισμένο ΕΓΚΛΗΜΑ των ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ, ακόμα κι αν διεκπεραιωθεί με «ικανοποιητικό τίμημα» (!), χωρίς μίζες, «νόμιμα», «ηθικά» και καπιταλιστικά, αλήθεια, πού αλλού θα έχει διαπραχθεί;

*

Το έγκλημα που ετοιμάζουν, δεν έχει ισοδύναμο παρά μόνο σε χώρες που τελούν υπό κατοχή, όπως, για παράδειγμα, συνέβη με τη διαρπαγή του δημόσιου πλούτου του Ιράκ από τους Αμερικανούς.

Όμως η Ελλάδα είναι μια πολιτισμένη χώρα, με βιομηχάνους, με τραπεζίτες, με εργολάβους, με εφοπλιστές. Και με ένα πολιτικό σύστημα προσαρμοσμένο στα μέτρα τους και στις διεθνείς συμμαχίες τους. Ως εκ τούτου δεν έχει ανάγκη από ξένες επεμβάσεις. Η Ελλάδα διαθέτει τη δική της εσωτερική δύναμη «κατοχής»: Τους αστούς της, τους καπιταλιστές της, τους κεφαλαιοκράτες της, την πλουτοκρατία της και τα πολιτικά τους ανδρείκελα!

Μόνο που - δυστυχώς για τους επίδοξους εκποιητές - διαθέτει και λαό. Που αντέχει πολλά. Αλλά κάποια στιγμή φτάνει στο «ως εδώ». Και τότε δεν τον σταματάει τίποτα.