Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
O κ. Σίμος Κεδίκογλου στο
κυβερνητικό σχήμα που συνέστησαν τα κόμματα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ
κατέχει τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Δεν κατέχει τη θέση του...
ψευταράκου.
Άλλωστε, απ' όσο
γνωρίζουμε, θέση «ψευταράκου», επισήμως και θεσμικώς τουλάχιστον, δεν
προβλέπεται ούτε στο παρόν, ούτε στα προηγούμενα κυβερνητικά σχήματα.
*
Ως εκ της θέσεώς του,
λοιπόν, ο Κεδίκογλου θα έπρεπε να είναι σοβαρός, ακριβής και ενημερωμένος
σωστά.
Εκτός, φυσικά, αν είναι
ανίκανος, άχρηστος και αδαής, πράγμα για το οποίο δεν έχουμε στοιχεία.
*
Σε κάθε περίπτωση ο
Κεδίκογλου - και ο κάθε Κεδίκογλου - θα πρέπει να κάνει με συνέπεια τη δουλειά
του.
Και δουλειά ενός
κυβερνητικού εκπροσώπου είναι να μη λέει μπαρούφες, να ενημερώνει με
ειλικρίνεια για τις θέσεις της κυβέρνησης και να μην ασκείται σε φτηνή
προπαγάνδα επιδιδόμενος σε καλπιές και σε παραποίηση της αλήθειας.
Εκτός, πάλι, αν η δουλειά
ενός κυβερνητικού εκπροσώπου είναι να κάνει τα ακριβώς αντίθετα...
*
Ας δούμε τώρα τι έκανε
προχτές ο Κεδίκογλου.
Στην προσπάθεια της
κυβέρνησης να πείσει το λαό (σ.σ.: εδώ γελάνε)
για το πόσο «αναπόφευκτες»
(σ.σ.: εδώ οργίζονται)
είναι οι νέες περικοπές σε
μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα,
ο εκπρόσωπος του κ. Σαμαρά
(του κ. Βενιζέλου και του κ. Κουβέλη) άρχισε να αραδιάζει «στοιχεία» και
αριθμούς, θέλοντας να αποδείξει πόσο «πολύ κοστίζουν» στο κράτος οι εργαζόμενοι
και οι συνταξιούχοι, και πόσο «αναγκασμένο» είναι το έρμο το κράτος (και η έρμη
η κυβέρνηση) να πάρει και νέα μέτρα κατά του λαού για να λειτουργήσει (το έρμο
το κράτος)...
Συγκεκριμένα, δήλωσε:
«Από τα 88 δισ. των
πρωτογενών δαπανών του ελληνικού κράτους, τα 60 δισ. πάνε σε μισθούς, συντάξεις
και επιδόματα (...) Μένουν μόνο 28 δισ. για όλη τη λειτουργία του ελληνικού
κράτους (σχολεία, νοσοκομεία, δικαστήρια, οργανισμοί), τα πάντα πρέπει να
λειτουργήσουν με ένα ποσό που είναι μικρότερο και μόνο από το ποσό που
διατίθεται για τις συντάξεις».
*
Καταρχάς, θα πρέπει να
ενημερώσει κάποιος τον Κεδίκογλου ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχει ένας νόμος που
λέγεται «Προϋπολογισμός».
Εκεί καταγράφονται τα
οικονομικά δεδομένα ώστε να μην μπορεί ο καθένας να λέει το μακρύ του και το
κοντό του.
Με βάση, λοιπόν, τον
«Προϋπολογισμό», σε αντίθεση με όσα λέει ο Κεδίκογλου, ισχύουν τα εξής:
*
Πρώτον: Όταν μιλάμε για
λειτουργία του «κράτους» τότε μιλάμε για τα στοιχεία του Κρατικού
Προϋπολογισμού όπως αυτά καταγράφονται στον Τακτικό Προϋπολογισμό και όχι για
τον προϋπολογισμό της Γενικής Κυβέρνησης.
*
Δεύτερον: Σύμφωνα με
αυτόν, με τον Τακτικό Προϋπολογισμό (Κρατικός Προϋπολογισμός 2012, Εισηγητική Έκθεση,
Κεφάλαιο 3, σελίδα 57, πίνακας 3.9 Δαπάνες τακτικού προϋπολογισμού ανά
κατηγορία), οι πρωτογενείς δαπάνες για το 2012 δεν είναι 88 δισ., όπως λέει ο Κεδίκογλου,
αλλά 49,085 δισ. ευρώ.
*
Τρίτον: Σύμφωνα με τον
Τακτικό Προϋπολογισμό, το σύνολο των μισθών και των συντάξεων όχι μόνο δεν
είναι 60 δισ. ευρώ, όπως λέει ο Κεδίκογλου, αλλά μόλις και μετά βίας φτάνουν
στα 19,415 δισ. ευρώ.
*
Τέταρτον: Ακόμα κι αν
πάρουμε ως βάση τα στοιχεία με τα οποία ο Κεδίκογλου προσπαθεί να
«μπουρδουκλώσει» την κατάσταση, δηλαδή τον Ενοποιημένο Προϋπολογισμό της
Γενικής Κυβέρνησης (πίνακας 3.2, σελίδα 44 του Κρατικού Προϋπολογισμού), όπου
γίνεται λόγος για πρωτογενείς δαπάνες 87,4 δισ. ευρώ, αμοιβές προσωπικού 17,9
δισ. ευρώ, συντάξεις 31,2 δισ. ευρώ και λοιπές μεταβιβάσεις 14,1 δισ. ευρώ
(όλα αυτά -
επαναλαμβάνουμε - αφορούν στη Γενική Κυβέρνηση, η οποία εκτός της Κεντρικής
Κυβέρνησης περιλαμβάνει επιπλέον τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πρώτου
και δεύτερου βαθμού, και τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης)
τότε και πάλι η
κυβερνητική προπαγάνδα δεν εξηγεί γιατί τα έσοδα της Γενικής Κυβέρνησης, που με
βάση το συγκεκριμένο πίνακα ανέρχονται στα 89,6 δισ. ευρώ, «δεν φτάνουν», όταν
οι πρωτογενείς δαπάνες (στον ίδιο πίνακα) είναι 87,4 δισ. ευρώ.
*
Ε, να, λοιπόν, γιατί «δεν
φτάνουν»:
*
Γιατί μόνο για το 2012,
όπως προκύπτει και πάλι από τον Κρατικό Προϋπολογισμό (πίνακας 3.9, σελίδα 57)
ο ελληνικός λαός
υποχρεούται να καταβάλει σε τόκους και σε χρεολύσια, να πληρώσει από το αίμα
του σε κερδοσκόπους, σε δανειστές και σε τοκογλύφους, για μεσομακροπρόθεσμα
δάνεια, για βραχυπρόθεσμα δάνεια, για ομόλογα, για δαπάνες δημόσιου χρέους, για
καταπτώσεις εγγυήσεων κ.λπ.
ένα ποσό που
(όπως φαίνεται στο σχετικό
πίνακα 3.9 - κατηγορίες δαπάνης με αύξοντες αριθμούς «11», «12», «15», «16»,
«17» και «18»)
ξεπερνά τα 87 δισ. ευρώ!
Όσο, δηλαδή, και οι
πρωτογενείς δαπάνες ολόκληρης της Γενικής Κυβέρνησης!
*
Να, συνεπώς, γιατί δεν
μπορούν να λειτουργήσουν τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι οργανισμοί, τα
δικαστήρια και όλα εκείνα για τα οποία «κλαίει» και κόπτεται ο Κεδίκογλου.
Όχι γιατί «κοστίζουν πολύ»
οι μισθοί των εργατών, οι συντάξεις των συνταξιούχων και τα επιδόματα των
απόρων, αλλά γιατί το κράτος των κεφαλαιοκρατών - δανειστών - πιστωτών -
τοκογλύφων, τους οποίους υπηρετεί η κυβέρνηση του Κεδίκογλου,
είναι, όντως, πολύ
δαπανηρό, για το λαό.
Πράγμα που όταν διαβάσει
(σωστά) τον Προϋπολογισμό ο Κεδίκογλου θα το αντιληφθεί - δεν αμφιβάλλουμε
καθόλου - και ο ίδιος...
