Αν στη δεκαετία του’90 το σύνθημα
ήταν «ζωή ή επιβίωση;», σήμερα την απλή
επιβίωση την κοιτάμε με τα κυάλια:
Το πανάκριβο πετρέλαιο θέρμανσης
-40% περισσότερο από πέρυσι- θα μετατρέψει χιλιάδες κατοικίες, αλλά και δημόσια
κτίρια (σχολεία, νοσοκομεία, φυλακές) σε ψυγεία, με τους ενοίκους , τους μαθητές
, τους έγκλειστους, να τουρτουρίζουν στα παγωμένα τσιμέντα , αναβιώνοντας τις κατοχικές
μέρες της ξυλόσομπας.
Η προνοιακή πολιτική του
Μνημονίου θυμίζει ρωμαϊκή αρένα , με τους ανέργους και τους φτωχούς να κονταροχτυπιούνται
για λίγα ψίχουλα επιδόματος, καθώς το δικαίωμα να μην ξεπαγιάσει από το κρύο θα
το έχει όποιος πληρεί και τα τέσσερα κριτήρια:
γεωγραφικής τοποθεσίας
παιδιών
τετραγωνικών
εισοδήματος.
ίσως στα πλαίσια της
εταιρικής κοινωνικής ευθύνης
- δούμε τα πετρελαϊκά τζάκια να θεσπίζουν διαγωνισμούς:
-«Διάλεξε ποια πολυκατοικία
θα ζεσταθεί φέτος», κατά το αντίστοιχο
-«διάλεξε ποιο σχολείο θα
επισκευαστεί»
- τους φασίστες να μοιράζουν μπιτόνια μόνο για Έλληνες
- και τον Σκάι να μας μαθαίνει οικολογικές τεχνικές ζεστάματος με επιτόπιο τζόκινγκ.
Για να μη συντριβούμε ανάμεσα
στις συμπληγάδες του μαυραγοριτισμού και της προνοιακής υποκρισίας, δεν αρκεί η
επί μέρους αιτηματολογία ούτε η ατομική εφευρετικότητα.
Μόνο ένα μαζικό εργατικό κίνημα,
αλληλεγγύης και ανατροπής, ενάντια στη συνολική υποτίμηση της ζωής μας από το κεφάλαιο,
θα ζεστάνει τον κρύο χειμώνα του χρυσού πετρελαίου και του χρυσαυγίτικου και
θεσμικού φασισμού.
Για να το πούμε λαϊκά,
ΑΛΛΑΞΤΕ
ΤΟΥΣ ΤΑ ΦΩΤΑ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ
Πηγή: Εφημερίδα "ΠΡΙΝ" (9/9/2012)
