Αν δεν κοιτάς εκεί που πας, θα πας εκεί που κοιτάς...

Ένα ερώτημα που είχαμε θέσει και σε προηγούμενο δημοσίευμα μας, εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης , αντιπαραθεσεων , διαφορετικών προσεγγίσεων μέσα στη κοινωνία μας.

Είμαστε ευχαριστημένοι με το υπάρχον σύστημα υγείας στη χώρα μας;

Χρειάζονται αλλαγές , μεταρρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις σε αυτό;

Έχουμε την άποψη ότι πολλοί λίγοι είναι εκείνοι που  αποδέχονται την υπάρχουσα κατάσταση.

Ναι, χρειάζονται ευρείας κλίμακας αναδιαρθρώσεις και ανατροπές και αυτό είναι κοινή πεποίθηση.

Το ζητούμενο όμως είναι σε ποια κατεύθυνση και με ποια κριτήρια;

Και εδώ είναι που συγκρούονται δυο βασικά  γραμμές.

-Η μια, που εκφράζεται από το σημερινό πολιτικό κατεστημένο  και τις κυρίαρχες ελίτ και την άρχουσα τάξη και που με θαυμαστό τρόπο και ταξική  συνέπεια  φαίνεται να υλοποιεί η σημερινή πολιτική ηγεσία , που βασίζεται στο κυρίαρχο φιλελεύθερο ή νεοφιλελεύθερο  δόγμα της αποκρατικοποίησης-ιδιωτικοποίησης των δομών και υπηρεσιών υγείας .Της μετατροπής γενικά της υγείας από κοινωνικό αγαθό  που βρίσκεται υπό την εγγύηση  του κράτους και της πολιτείας ως θεσμών- και παρέχεται  από τις δημόσιες δομές και υπηρεσίες-σε εμπόρευμα.Ως εμπόρευμα , που κρίνεται, αξιολογείται και μετράται με όρους των «αγορών» , με όλες τις μεταβολές και επιπτώσεις που αυτό έχει τόσο στο ίδιο πλέον το «αγαθό», στις δομές και υπηρεσίες που το παρέχουν αλλά και στη σχέση παροχέα –χρήστη αυτών των υπηρεσιών.

-Η δεύτερη γραμμή είναι αυτή που γενικά, πέρα από διαφοροποιήσεις, εκφράζεται από ένα μεγάλο τμήμα της "όλης" αριστεράς, θεωρεί την υγεία ως  υπέρτατο κοινωνικό αγαθό, που πρέπει  η ίδια η κοινωνία μέσα από δημόσιες- κοινωνικοποιημένες  δομές και υπηρεσίες να  μεριμνά γι αυτό και να παρέχει δωρεάν προς τα μέλη της.

Αναφέραμε και πριν ότι η σημερινή πολιτική ηγεσία είναι ενταγμένη και σταθερά προσηλωμένη στο πρώτο δόγμα.

Όλες οι κινήσεις,  όλες οι αποφάσεις της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου υγείας είναι πιστά καθοδηγούμενες από το δόγμα της πρώτης γραμμής.

Μάλιστα με θαυμαστό τρόπο είναι  αλήθεια μέχρι τώρα, χρησιμοποιώντας ως προκάλυμμα την ανάγκη αλλαγών και μεταρρυθμίσεων , προβάλλοντας τα ιδιαίτερα και κραυγαλέα  αρνητικά του σημερινού συστήματος υγείας, καταφέρνει να προσεταιρίζεται ή στη  χειρότερη γι αυτήν περίπτωση να ουδετεροποιεί ένα σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης , ακόμη και των ίδιων των υγειονομικών.

Τα φαινόμενα και συμπτώματα  κατάρρευσης του συστήματος (ανεπάρκεια υλικών, τεράστια χρέη , τεράστια κενά στελέχωσης,  προσωρινά «λουκέτα» μονάδων κλπ)  στη μεταβατική αυτή φάση , η κυβέρνηση τα αποδίδει όχι στην εφαρμοζόμενη πολιτική της, πολιτική  διάλυσης του συστήματος αλλά  είτε στο ίδιο το  «παρωχημένο» σύστημα και έτσι "τεκμηριώνει" την ανάγκη επιτάχυνσης των «διαρθρωτικών αλλαγών»  είτε σε παροδικά  ανεπιθύμητα συμπτώματα και παρενέργειες της μεταβατικής αυτής φάσης.

Απέναντι σε αυτή τη κατάσταση οι δυνάμεις που αντιμάχονται αυτή την πολιτική αδυνατούν μέχρι στιγμής να προβάλλουν στη κοινωνία ένα  πλήρως πειστικό,  ανατρεπτικό, εναλλακτικό λόγο.

Όχι, δεν αρκεί να καταγγέλλεις την καταστροφικότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής στο χώρο της υγείας.

Αυτό το βλέπει και πολλές φορές το "νοιώθει στο πετσί του" ο χρήστης των υπηρεσιών υγείας πολύ καλύτερα από τον καθένα...

Αλλά για να  πάρεις με το μέρος σου τον πολίτη και πολύ περισσότερο για να τον βγάλεις στο δρόμο να παλέψει μαζί σου , χρειάζεται να τον  πείσεις για τη δική σου εναλλακτική πρόταση ,για το δικό σου εναλλακτικό σχέδιο   και τη δυνατότητα αυτό να εφαρμοστεί .

Διαφορετικά, η καταγγελία των επιχειρούμενων από την κυβέρνηση  και από το υπουργείο υγείας ανατροπών εκλαμβάνεται, από μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, σαν αποδοχή εκ μέρους σου της υπάρχουσας άθλιας κατάστασης .Τελικά στα μάτια και στα μυαλά της κοινής γνώμης αναδεικνύεσαι σαν   μια  συντεχνία που με νύχια και δόντια προσπαθεί να κρατήσει τα κεκτημένα της, τα προνόμιά της.

Δεν αρκεί να βγαίνουμε καταγγέλλοντας τις συγχωνεύσεις και τις συνενώσεις νοσοκομειακών μονάδων που επιχειρεί κυβέρνηση.

Βεβαίως και χρειάζεται η καταγγελία , όπως χρειάζεται να καταδείξουμε τους   πραγματικούς λόγους που  προχωρά η κυβέρνηση σε αυτή τη συρρίκνωση, τους πραγματικούς σκοπούς της,  καθώς  και τα ψευδεπίγραφα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί.

Όμως αν η άρνηση αυτή δεν συνοδεύεται 

α)από ένα εναλλακτικό σχέδιο δικό μας, που θα ξεκινά με την  απαραίτητη  και "εκ των ων  ουκ άνευ"  προϋπόθεση συγκρότησης ενός ολοκληρωμένου , πλήρως  οργανωμένου, κατάλληλα εξακτινισμένου και χωροθετημένου ανά την επικράτεια,  Δημόσιου (όπως  όμως θέλουμε εμείς το Δημόσιο και όχι το υπάρχον Δημόσιο)   συστήματος  πρόληψης , πρωτοβάθμιας φροντίδας και περίθαλψης,καθώς και συστήματος διακομιδών

β)ένα σχέδιο ορθολογικής κατανομής των μονάδων δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας  περίθαλψης(νοσοκομεία) που θα έρχεται σαν λογική συμπλήρωση του συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας-περίθαλψης και θα καλύπτει πλήρως τις ανάγκες κάθε περιοχής

γ)ένα σχέδιο εξωνοσοκομειακής και μετανοσοκομειακής φροντίδας που θα ολοκληρώνει το όλο σύστημα,
τότε είναι μηδαμινές οι πιθανότητες να ανατρέψουμε, στην παρούσα φάση που βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα, τα κυβερνητικά σχέδια.

Θα μου πείτε τί μας λες τώρα ρε φίλε.

Κυβερνητικό πρόγραμμα να φτιάξουμε;

Η απάντηση είναι ναι!

Ναι. Γιατί σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι νοιώθουν να δυσφορούν από το υπάρχον  πολιτικό σύστημα και το πολιτικό του προσωπικό και αναζητούν εναγωνίως εναλλακτικές πειστικές εξόδους διαφυγής από αυτό.

Ναι. Γιατί σήμερα, στην καρδιά μιας μεγάλης  κρίσης του καπιταλισμού, γίνονται και θα γίνονται  σε όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, ορατές οι δυο   υπαρκτές λύσεις:

-ή συνεχίζουμε μέσα στο ίδιο σύστημα, που η μια κρίση του θα διαδέχεται την άλλη, η μια αστική κυβέρνηση θα διαδέχεται την άλλη, σκορπώντας ανείπωτη δυστυχία, φτώχεια και καταστροφή

-ή τελικά, έστω και βασανιστικά ,επίπονα θα ανοίξουμε ένα άλλο δρόμο έξω από το σύστημα αυτό.

Και για να ανοίξεις και να φωτίσεις  αυτό το δρόμο δεν αρκούν  μόνο τα «ταρατατζούμ» , τα αντικαπιταλιστικά συνθήματα , η αντικαπιταλιστική ρητορεία, και οι ακτιβιστικές ενέργειες  αλλά και χάρτης, σχέδιο.

Μια παροιμία λέει ότι αν δεν κοιτάς εκεί που πας, τότε θα πας εκεί που κοιτάς…

Οι παλιές εποχές, οι παλιές συνήθειες  , τα παλιά κόλπα, τα παλιά συνθήματα έχουν οριστικά τελειώσει.

Αλλιώς είχα σκοπό να κλείσω τούτη την ανάρτηση αλλά θα την κλείσω με μια παράγραφο από ένα σημερινό  δελτίο τύπου του Ιδιωτικού Επιχειρηματικού Ομίλου ΥΓΕΙΑ (ΚΛΙΚ ΕΔΩ)

 «Η κεφαλαιακή ενίσχυση του Ομίλου Υγεία, με την υποστήριξη της MIG και των υπολοίπων μετόχων μας, θα μας δώσει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που προκύπτουν από τις συντελούμενες ανακατατάξεις και αναδιαρθρώσεις του κλάδου υγείας στη χώρα μας, εμπεδώνοντας την ηγετική μας θέση».

Τώρα ξέρετε για ποιούς δουλεύει ο Λοβέρδος και η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου και στο χώρο της υγείας.

Τα υπόλοιπα εξαρτώνται από μας...