Παρά την επιστράτευση των μισθοφόρων του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, παρά τις υποκριτικές κραυγές της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας περί υποκινούμενων δημοσιευμάτων, δολιοφθοράς και υπονόμευσης του ΕΣΥ σε σχέση με τις ελλείψεις υγειονομικού υλικού στα Νοσοκομεία του ΕΣΥ, η πραγματική κατάσταση αφήνει εντελώς έκθετους τόσο την κυβέρνηση και τον ίδιο τον πρωθυπουργό όσο και τη πολιτική ηγεσία και του Υπουργείου Υγείας.
Άλλωστε δεν έχει κανείς παρά να παρακολουθήσει τις επίσημες αποφάσεις διοικήσεων των νοσοκομείων, την αλληλογραφία των διοικήσεων με τις αντίστοιχες ΔΥΠε, που, παρά τη φίμωση που επιχειρεί ο Λοβέρδος, εξακολουθούν να εκφράζουν την αγωνία τους , και θα διαμορφώσει μια σαφέστατη άποψη για το τι πραγματικά συμβαίνει.
Η πιο επώδυνη εμπειρία βέβαια είναι αυτή των ίδιων των ασθενών και των συνοδών τους, που καλούνται να προσκομίσουν μετά την είσοδό τους στα νοσοκομεία, τα ελλείποντα υλικά τα οποία αγοράζουν από τα κατά τόπους φαρμακεία με δαπάνη δική τους!
Τραυματική είναι και η εμπειρία των εργαζομένων στα νοσοκομεία, ιδιαίτερα των νοσηλευτών, που γίνονται δέκτες της οργής και του θυμού ασθενών και συνοδών γι αυτή την κατάσταση.
Όσο και να ψευδολογούν ο Λοβέρδος και οι διοικήσεις των νοσοκομείων και των ΥΠε, υπάρχουν σοβαρότατες ελλείψεις υγειονομικού υλικού και μάλιστα υλικών καθημερινής χρήσης.
Και όταν λέμε «έλλειψη», εννοούμε να μην έχεις να κάνεις τη δουλειά σου.
Χρησιμοποιώντας μια έκφραση του ιδίου του Α. Λοβέρδου, εννοούμε να μην «υπάρχει σάλιο».
Που οφείλονται αυτές οι ελλείψεις; Τι συμβαίνει τελικά στα νοσοκομεία;
Ας ξεκινήσουμε την ιστορία λίγο ανορθόδοξα.
Υπάρχει διαπλοκή;
Τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνει η πολιτική ηγεσία περί διαφθοράς, περί τεραστίων υπερτιμολογήσεων υγειονομικού υλικού από τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στις προμήθειες των νοσοκομείων, περί τεράστιας διαπλοκής συμφερόντων στο χώρο των νοσοκομείων και της υγείας γενικότερα, μόνο γέλωτα προξενούν.
Η διαφθορά και η διαπλοκή που αναπτύχθηκε στο χώρο, οι υπερτιμολογήσεις υλικών, ήταν και σε γνώση και έγιναν με τις ευλογίες των εκάστοτε κυβερνήσεων και ηγεσιών του Υπουργείου Υγείας.
Τα ταξικά συμφέροντα του επιχειρηματικού κεφαλαίου εκπροσωπούσαν και εκπροσωπούν οι εκάστοτε αστικές κυβερνήσεις. Ήταν δυνατόν ποτέ να κάνουν εξαίρεση στο χώρο της υγείας;
Όλο το νομοθετικό πλέγμα για το συμφέρον του επιχειρηματικού κεφαλαίου δουλεύει.
Απλά, μέσα σε αυτό το πάρτι , οι κυβερνήσεις καθυστερούσαν και καθυστερούν υπέρμετρα να πληρώνουν τους προμηθευτές, με αποτέλεσμα αυτοί να μετακυλούν το κόστος καθυστέρησης πληρωμής στις τιμές των υλικών. Αυτός που πλήρωνε και πληρώνει πάντα βέβαια το λογαριασμό στο τέλος ήταν και είναι ο "κουβαρντάς" εργαζόμενος λαός.
Ποτέ οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν ακολούθησαν λχ μια ορθολογική πολιτική στο φάρμακο, με αποτέλεσμα να αλωνίζουν μέσα στα νοσοκομεία οι φαρμακευτικές εταιρείες.
Όλοι γνωρίζουμε ποιοι ήταν και είναι οι χρηματοδότες και χορηγοί των διαφόρων συνεδρίων, επιστημονικών events, ακόμα και εκδηλώσεων του ιδίου του Υπουργείου Υγείας. Είναι οι ίδιες εταιρείες που προμηθεύουν τα νοσοκομεία με φαρμακευτικό, υγειονομικό υλικό και ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό.
Τα γνώριζαν αυτά και τα γνωρίζουν οι κυβερνώντες. Απλά τους βόλευε και τους βολεύει μια τέτοια κατάσταση, γιατί πέρα από την αβάντα που δίνει στα κέρδη των επιχειρηματιών, ελάφρυνε την εκάστοτε κυβέρνηση και από το «επαχθές χρέος» να επιμορφώσει το στελεχιακό δυναμικό στα νοσοκομεία. Επιμόρφωση που είναι εκ των ων ουκ άνευ στο συγκεκριμένο χώρο. Ταυτόχρονα η διαπλοκή αυτή απέφερε και οικονομικά οφέλη σε αμφότερους τους διαπλεκόμενους (κοινώς μίζες ή ποσοστά) και έτσι οι εκάστοτε κυβερνήσεις απέφευγαν και την υπέρμετρη γκρίνια για μισθολογικές αυξήσεις και εξασφάλιζαν την πολυπόθητη γι αυτούς εργασιακή ειρήνη.
Στο κόλπο ήταν μέσα το Υπουργείο, ήταν διοικήσεις νοσοκομείων, ήταν γιατροί, ήταν διοικητικοί υπάλληλοι , ήταν ακόμη και προϊστάμενοι νοσηλευτικών τμημάτων.
Ποιος άλλωστε από τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα από το "υγειονομικό προλεταριάτο" είχε ή έχει την οικονομική δυνατότητα (αφού η πολιτεία πρακτικά –και όχι στα χαρτιά- δεν παρέχει μια τέτοια δυνατότητα) , με δαπάνη δικών του χρημάτων, να παρακολουθήσει τις εργασίες συνεχών επιστημονικών συνεδρίων και σεμιναρίων (ταξίδια, διαμονή, φαγητό κλπ) στη χώρα μας και πολύ περισσότερο σε χώρες του εξωτερικού;
Ποιός από αυτούς είχε και έχει τη οικονομική δυνατότητα εξ ιδίων, να χρηματοδοτήσει την εκπόνηση μιας σοβαρής επιστημονικής εργασίας και να την παρουσιάσει σε ένα επιστημονικό συνέδριο κύρους; Ποιος είχε και έχει την οικονομική δυνατότητα να συγγράψει , να επιμεληθεί και να εκδώσει και στηρίξει διαφημιστικά ένα επιστημονικό βιβλίο περιωπής; Ελάχιστοι !
Το βάρος αυτό το ανέλαβαν de facto επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο προμηθειών της υγείας. Με το αζημίωτο φυσικά. Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνετε.
Όλοι λοιπόν ήταν ευχαριστημένοι.
Έτσι δημιουργήθηκε και γιγαντώθηκε μια μορφή επιχειρηματικού κεφαλαίου στη χώρα μας,δραστηριοποιούμενο στο χώρο της υγείας, που σαν κισσός είναι γαντζωμένο και τρέφεται από τον κορβανά του κράτους και των ασφαλιστικών ταμείων.
Δημιουργήθηκε ένα καλά δομημένο κύκλωμα.
Βαθμιαία αυτό το κύκλωμα απέκτησε μια ιδιαίτερη αυτονομία και ισχύ. Ισχύ τέτοια που μπορούσε πλέον να καθορίζει αυτό τους όρους του παιχνιδιού.
Όσοι επιχείρησαν να το χαλιναγωγήσουν και να υποβάλλουν τους όρους τους απλά… έσπασαν τα μούτρα τους.
Η οικονομική κρίση που χτύπησε τον καπιταλιστικό κόσμο -τόσο αυτή της δεκαετίας του 70 , όσο και πολύ περισσότερο η σημερινή- υπέβαλε στο πολιτικό προσωπικό, δηλαδή στις αστικές κυβερνήσεις, την ανάγκη προσαρμογής των όρων του παιχνιδιού στις διαμορφούμενες νέες συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού..
Ιδιαίτερα στη χώρα μας με τη μετεξέλιξη της κρίσης, σε μια σοβαρότατη κρίση χρέους του ελληνικού καπιταλισμού ,δημιούργησε ακόμα πιο πιεστικές καταστάσεις.
Το ελληνικό καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό οικονομικό σύστημα για να διασωθεί πρέπει να προχωρήσει σε δραστικές ανατροπές και αναδιαρθρώσεις.
Είναι γι αυτό, ζήτημα ζωής και θανάτου.
Έστω κι αν κάποιες από αυτές θα σημάνουν εκτός από την οικονομική και κοινωνική καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών και οικογενειών και την καταστροφή μιας μερίδας του επιχειρηματικού κεφαλαίου.
Η αστική πολιτική οικονομία έχει ένα πολύ όμορφο ορισμό γι αυτό.
Δημιουργική καταστροφή το ονομάζει!
Σε αυτή τη διαδικασία βρισκόμαστε τώρα...
Τι συμβαίνει λοιπόν ;
Η κυβέρνηση πιστή και στις συνταγές της τρόικα, προχωρά σε μια άνευ προηγουμένου, για το ελληνικό κράτος, περικοπή των δημόσιων δαπανών και ιδιαίτερα των κοινωνικών δαπανών.
Στην ουσία , για να μιλάμε και πιο πρακτικά για τα νοσοκομεία , η κρατική χρηματοδότηση έχει ουσιαστικά εκμηδενιστεί, τα νοσοκομεία για να καλύψουν τις λειτουργικές τους ανάγκες προσπαθούν να πάρουν ότι μπορούν από τα ασφαλιστικά ταμεία , τα οποία και αυτά έχουν οδηγηθεί πρακτικά σε κατάρρευση από τις πολιτικές των διαδοχικών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Δηλαδή εν ολίγοις και εδώ «δεν υπάρχει σάλιο».
Αδυνατούν λοιπόν να προμηθευτούν το απαραίτητο υγειονομικό υλικό.
Από εδώ απορρέουν και οι τεράστιες ελλείψεις που παρουσιάζονται σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας.
Την κατάσταση επιτείνει και η εξαπάτηση από πλευράς κυβέρνησης και υπουργείου υγείας των προμηθευτριών εταιρειών στο θέμα της αποπληρωμής τους.Οι εταιρείες βλέποντας σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης να μη ρέει ρευστό στα ταμεία τους , βλέποντας επίσης πτώση του τζίρου τους από τη στάση χρηματοδότησης των νοσοκομείων που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, βλέποντας επίσης ότι νομοθετικές ρυθμίσεις που επιβάλλονται στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων δυσκολεύουν το γνωστό πάρτι στα νοσοκομεία (όχι ότι το σταματούν , απλά το δυσκολεύσουν και αλλάζουν τους παίκτες), προχωρούν σε εκβιαστικά εμπάργκο στις προμήθειες...
Και έτσι έχουμε την σημερινή οικτρή κατάσταση.
Από αυτή την άποψη είναι άκρως προβοκατόρικα τα άρθρα που δημοσιεύονται στον αστικό τύπο, που παρουσιάζουν την όλη κατάσταση σαν ένα «αντάρτικο λευκής μπλούζας στο ΕΣΥ», με την άθλια συκοφαντία ότι «επίορκοι γιατροί, προμηθευτές και διοικητικοί υπάλληλοι που πλήττονται από τις κυβερνητικές παρεμβάσεις δημιουργούν σκηνικό κρίσης στα νοσοκομεία».
Η συνταγή σπίλωσης και συκοφάντησης που χρησιμοποιούν τα έντυπα φιλοκυβερνητικά φερέφωνα είναι γνωστή και έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρο σε περιόδους μεγάλων συγκρούσεων.
Για κοιτάξτε τι έγινε με τη ΔΕΗ και το συνδικάτο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ;
Όλοι γνώριζαν τι συνέβαινε με τη χρηματοδότηση του συνδικάτου εδώ και 25 χρόνια. Αλλά τώρα τους έπιασε όλους κόψιμο, από τον επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης , τη διοίκηση της εταιρείας, τους υπουργούς και την κυβέρνηση μέχρι και τα σε διατεταγμένη υπηρεσία δημοσιογραφικά παπαγαλάκια.
Τυχαίο; Όχι βέβαια .
Απλά ενταγμένο στη διαμόρφωση κατάλληλου κλίματος στην κοινωνία για το πλήρες ξεπούλημα της εταιρείας. Το συνδικάτο πρέπει να κατασυκοφαντηθεί για να αδυνατίσει κάθε αντίδραση του , έστω και αναιμική.
Τα ίδια παπαγαλάκια αρχίζουν τώρα να βλέπουν επίορκους γιατρούς, επίορκους διοικητικούς υπαλλήλους στα νοσοκομεία, που δημιουργούν τεχνητό σκηνικό κρίσης για μην περάσουν οι "εθνοσωτήριες" αναδιαρθρώσεις της κυβέρνησης και του υπουργού υγείας.
Τώρα βλέπουν φουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς γιατρών. Τώρα βλέπουν τεράστια φοροδιαφυγή από γιατρούς κλπ κλπ.
Τόσο καιρό δεν είχαν μάτια να τα δουν, ούτε αυτιά να τα ακούσουν!.
Τυχαίο; Όχι βέβαια!
Απλά ενταγμένο στη διαμόρφωση του κατάλληλου κλίματος στη κοινή γνώμη, για να περάσουν πιο εύκολα οι αντιλαϊκές και ανθυγιεινές ανατροπές της κυβέρνησης και του Α .Λοβέρδου στο ΕΣΥ και στα νοσοκομεία.
Και αυτό προϋποθέτει την συκοφάντηση των εργαζομένων , την συκοφάντηση του υγειονομικού κινήματος και ιδιαίτερα μέσω των κατάλληλων συνειρμών της συνδικαλιστικής έκφρασης των νοσοκομειακών γιατρών της ΟΕΝΓΕ.
