«Οποιαδήποτε υποχώρηση έναντι των αγροτών θα δώσει ένα πολύ αρνητικό μήνυμα στις αγορές και θα θέσει περαιτέρω σε κίνδυνο την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας».
Το κύριο άρθρο μιας από τις πιο έγκυρες φωνές της κεφαλαιοκρατίας στη χώρα μας («Καθημερινή», 20.1.10) δίνει με γλαφυρό τρόπο το στίγμα της «εθνικής» στάσης έναντι των αγροτών, που για μια ακόμη χρονιά βγήκαν στα μπλόκα. Οι αγρότες πρέπει να φύγουν ηττημένοι, με σκυμμένο το κεφάλι, για να σταλεί μήνυμα αποφασιστικότητας στις «αγορές», δηλαδή στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο που απομυζά τοκογλυφικά τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό από καταβολής νεοελληνικού κράτους.
Υπονοείται και κάτι άλλο σ’ αυτή την προτροπή προς την κυβέρνηση και το αστικό πολιτικό σύστημα. Αν κερδίσουν οι αγρότες, θα πάρουν θάρρος και άλλοι. Και είναι πολλοί, πάρα πολλοί αυτοί που πλήττονται από την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης. Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, ο ανθός της κοινωνίας μας, αυτοί που δημιούργησαν και δημιουργούν όλο τον κοινωνικό πλούτο.
Ιδού, λοιπόν, ένας βασικός λόγος για να σταθούμε στο πλευρό των αγωνιζόμενων αγροτών, να τους στηρίξουμε για να νικήσουν: η νίκη τους θα είναι το πρώτο πλήγμα στην πολιτική της βαρβαρότητας, γι’ αυτό θα είναι νίκη όλων μας. Έχουμε, όμως, και πολλούς ακόμη λόγους, όχι γενικούς αλλά ειδικούς.
Όταν οι αγρότες ζητούν να κλείσει η ψαλίδα ανάμεσα στις τιμές παραγωγού και στις τιμές καταναλωτή, δεν προβάλλουν ένα αίτημα που είναι προς όφελος και των εργαζόμενων;
Όταν η φτωχή αγροτιά ζητά τιμές και ενισχύσεις που να της εξασφαλίζουν την επιβίωση, μπορεί ο εργαζόμενος να αισθανθεί εχθρικά απέναντί της;
Δεν ξέρουμε οι περισσότεροι τι σημαίνει αγώνας για την επιβίωση στο χωριό;
Τι θέλουμε, περισσότερους εξαθλιωμένους ανέργους στοιβαγμένους στις μεγαλουπόλεις;
Ποιος είναι ο στενότερος σύμμαχος της εργατικής τάξης; Δεν είναι η φτωχή αγροτιά;
Είναι δυνατόν να χαρακτηρίζονται ακόμη και σήμερα «κρατικοδίαιτοι» οι αγρότες, μετά τα 28 δισ. (είτε σε ζεστό χρήμα είτε με τη μορφή εγγυήσεων) που πρόσφερε το ελληνικό κράτος στους τραπεζίτες; Και τι έκαναν αυτοί; Δανείστηκαν φτηνά από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα και δάνεισαν με τριπλάσια επιτόκια το ελληνικό κράτος, βυθίζοντας στην ελλειμματικότητα τον προϋπολογισμό!
Είναι δυνατόν να χαρακτηρίζονται σαν «χαραμοφάηδες» αυτοί που παλεύουν με τη γη, όταν οι εφοπλιστές φτιάχνουν καράβια στην Ασία, τους κρεμάνε την ελληνική σημαία και μπαίνουν στις διατάξεις του νόμου για την προστασία του ξένου κεφαλαίου, εξασφαλίζοντας σκανδαλώδη προνόμια;
Όταν οι βιομήχανοι «μπουκώνονται» συνεχώς με κρατικό χρήμα, που παίρνει τη μορφή «αναπτυξιακών κινήτρων»;
Αν εγκαταλείψουμε τους αγρότες, θα βγάλουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.
