Διαβάσαμε την προσωπική κατάθεση του δημοσιογράφου Γιάννη Πολίτη στα ΝΕΑ (κλικ εδώ).
Μέσα από την εξιστόρηση της περιπέτειας συγγενικού του προσώπου, αποκαλύπτονται οι ανεπάρκειες του συστήματος υγείας όπως ακριβώς χρόνια τώρα τις καταγγέλλει το Υγειονομικό κίνημα.
Τρομακτική έλλειψη προσωπικού, υποβαθμισμένες υποδομές , έλλειψη κλινών, έλλειψη ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, εμπόλεμες και απάνθρωπες συνθήκες εργασίας του προσωπικού, ταλαιπωρία των πολιτών κλπ κλπ. Περιγράφεται με γλαφυρό τρόπο ο τιτάνιος αγώνας γιατρών και νοσηλευτών να αντιμετωπίσουν τον ανθρώπινο πόνο σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας.
Κλείνοντας την προσωπική του κατάθεση αναφέρει:
«Φύγαμε το μεσημέρι της επόμενης μέρας. Κουβαλώ μαζί μου τη βαριά μπόχα του διαδρόμου και πολύ θυμό. Έχω πειστεί ότι για να βγεις ζωντανός απ΄ αυτήν την κόλαση είναι θέμα τύχης: να βρεθεί μπροστά σου τη σωστή στιγμή ο σωστός γιατρός που έχει τον χρόνο να ασχοληθεί μαζί σου. Θλίβομαι και φοβάμαι».
Περιμένουμε από το Γιάννη Πολίτη αλλά και από την εφημερίδα που φιλοξενεί το ρεπορτάζ του ,να μετουσιώσει το θυμό και την οργή του σε στήριξη και σύμπλευση με τον αγώνα που κάνουν οι γιατροί , οι νοσηλευτές , όλοι οι υγειονομικοί του Δημόσιου Συστήματος Υγείας για ένα νέο ΕΣΥ Δημόσιο, πλήρως στελεχωμένο με μόνιμο προσωπικό,με πλήρη και σύγχρονη κάλυψη με ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, που θα παρέχει υπηρεσίες υγείας υψηλών προδιαγραφών σε όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας ανεξάρτητα από το βαλλάντιό τους.
Περιμένουμε τόσο από τον ίδιο όσο και από τους συναδέλφους του(δημοσιογράφους), πέρα από τον θαυμασμό «για τον επαγγελματισμό των κατάκοπων γιατρών στην εφημερία, αλλά και των ηρωισμό των νοσοκόμων» και τη στήριξή τους στο αγώνα που κάνουν όλοι οι υγειονομικοί , να αναγνωρίσει η πολιτεία όχι μόνο στα λόγια αλλά και με πράξεις το τεράστιο έργο που προσφέρουν στη κοινωνία σε συνθήκες …διαρκούς πολέμου.
