Αν και το κείμενο δημοσιεύθηκε την προηγούμενη Κυριακή έχει μια εξαιρετική επικαιρότητα
του Θανάση Σκαμνάκη από το ΠΡΙΝ της 10 Ιούνη 2012
Επέρχονται γεγονότα και
καιροί διαφορετικοί.
Για το καλύτερο και για το χειρότερο.
Τα μέτρα με τα οποία
ζήσαμε και εκπαιδευτήκαμε αυτά τα χρόνια δεν φτάνουν για να υπολογίσουν όσα
πρόκειται να ζήσουμε. Οι ονειροπόλοι μπορούν να αισθάνονται τον εαυτό τους
δικαιωμένο, αν αυτό δεν είναι εν τέλει ματαιοδοξία. Αλλά κι εκείνοι δεν μπορούν
να φανταστούν την πολλαπλή βιαιότητα που περιέχει η συγκεκριμένη πραγματικότητα
- Όσοι νομίζουν πως οι κοινωνικές αλλαγές, πολύ περισσότερο ανατροπές, είναι ένας περίπατος σε ανθισμένο τοπίο, τώρα θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τη σφοδρότητα τυφώνων.
- Όσοι ονειρεύονται εξεγέρσεις θα κληθούν να ζήσουν την ένταση των κρίσεων (και με τις δυο έννοιες) που ορίζουν το μέλλον.
- Όσοι συνήθισαν να παίζουν με τον καιρό αναβάλλοντας αποφάσεις και φιλοκαλώντας με περίπλοκα λόγια, τώρα θα κληθούν να σκεφτούν, να μιλήσουν και να δράσουν σε συμπυκνωμένο χρόνο.
- Όσοι έπαιζαν με τον κοινωνικό πόλεμο, τώρα θα κληθούν σε κανονική στράτευση.
Στην ατμόσφαιρα αιωρούνται
απειλές κι ελπίδες.
Δεν είναι όπως άλλοτε, αφηρημένες σκέψεις που εκτοξεύονται
προς κατανάλωση φόβου ή αυταπατών. Τείνουν να γίνουν υλική πραγματικότητα η
οποία εισδύει στο μυαλό και τον ψυχισμό των ανθρώπων. Είτε θυμώνουν κι
αγανακτούν, είτε φοβούνται και λουφάζουν, είτε εξεγείρονται και στρατεύονται,
είτε αγωνιούν και μελαγχολούν, οι άνθρωποι βρίσκονται ύστερα από πολλές
δεκαετίες σε κατάσταση ετοιμότητας. Ελπίζοντες ή απελπισμένοι, δεν μπορούν να
ελεγχθούν από τους πρετεντέρηδες που δείχνουν, για πρώτη φορά, όπως στ’ αλήθεια
είναι, κοντοί, μικροί και ανήμποροι.
Όποιος αποπειραθεί να
μετρήσει αυτόν τον καιρό με μέτρα άλλων εποχών, ακόμα και με χθεσινά, θα βρεθεί
απλώς εκτός εποχής.
Οι εκλογές της επόμενης Κυριακής, ακόμα και για εκείνους
που δεν τρέφουν κοινοβουλευτικές αυταπάτες, θα δράσουν ως καταλύτης.
Αλλά η
θέση των δυνάμεων στην πολιτική σκηνή που θα οριστεί από τις κάλπες, θα σημάνει
μια σπουδαία στιγμή κι ύστερα θ’ αλλάξει πάλι, και θ’ αλλάζει συνεχώς, σ’ ένα
ρευστό τοπίο, που θα υποβάλει αδιάκοπα νέες ερωτήσεις και θα απαιτεί, επί ποινή
εξαφάνισης, άμεσες απαντήσεις.
Κι αν εμείς θέλουμε μια ισχυρή παρουσία της
ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν είναι για να μοιράσουμε τα προνόμια αλλά γιατί διεκδικούμε τη θέση
μας στα επερχόμενα.
Όσο κι αν αυτό δεν επαρκεί από μόνο του.
Λοιπόν, δεν έχουμε
χρόνο.
Τα πιο σπουδαία είναι μπροστά.
