Όχι στις κυβερνήσεις της
διάλυσης του κοινωνικού κράτους και των δικαιωμάτων μας - Εμπιστοσύνη στους
εαυτούς μας, τη δουλειά μας και την αλληλεγγύη μας
Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα
τα τελευταία δύο χρόνια δίνουμε έναν τεράστιο αγώνα επιβίωσης, αντιστεκόμενοι
στην πολιτική που μας φτωχαίνει, μας οδηγεί στην ανεργία και μας
περιθωριοποιεί. Ως εργαζόμενοι στο χώρο της ψυχικής υγείας, παλεύοντας στο πλάι
των άλλων εργαζομένων, μέσα από γενικές απεργίες, κινητοποιήσεις και
διαδηλώσεις για την ψυχική υγεία, και με αποκορύφωμα την κατάληψη του
υπουργείου υγείας, ξέρουμε ξεκάθαρα πια τι δεν θέλουμε. Δε θέλουμε τα μνημόνια
και τις κυβερνήσεις που τα εφαρμόζουν, που οδήγησαν στη διάλυση του κοινωνικού
κράτους, την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων και την επιδείνωση του
βιοτικού μας επιπέδου, παίρνοντας διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης.
Δεν ξεχνάμε ότι από το
2005 μέχρι την εφαρμογή των μνημονίων έχουμε την ανυπαρξία πολιτικής βούλησης
από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ για τους ευάλωτους πληθυσμούς. Όταν, δηλαδή, το
κράτος έπρεπε να αναλάβει να συνεχίσει την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση με δική του
χρηματοδότηση παρίσταναν ότι δεν καταλαβαίνουν. Ξέρουμε καλά ότι το κοινωνικό κράτος
όσους κυβέρνησαν ως τώρα είναι πολυτέλεια, όπως επίσης και το αυτονόητο
δικαίωμα στις δωρεάν υπηρεσίες υγείας και ψυχικής υγείας με ότι αυτό σημαίνει
για τις δουλειές μας και τη ζωή μας. Τα μέτρα των μνημονίων απειλούν να
αποτελειώσουν όλα όσα με τους αγώνες μας κρατούσαμε με νύχια και με δόντια.
Η οργή και η αγανάκτηση
όλων μας εκφράστηκε στο μεγαλειώδη αγώνα που μέχρι στιγμής έχουμε δώσει. Βρήκε
διέξοδο στις εκλογές της 6ης Μάη στην καταδίκη των πολιτικών και των εκφραστών
τους ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – Λάος που ψήφισαν και εφάρμοσαν τα μνημόνια για τη «σωτηρία»
μας, για το» καλό» μας. Το ενδεχόμενο να προκύψει μετά τις ερχόμενες εκλογές
στις 17 Ιούνη μια κυβέρνηση- μια από τα ίδια- που θα συνεχίσει με μεγαλύτερη
ένταση την πολιτική λιτότητας και περικοπών που ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια,
θα σημάνει την ισοπέδωση κάθε εργασιακού και κοινωνικού κεκτημένου.
Τη στιγμή που η κυβέρνηση
υποχρηματοδοτεί τον προϋπολογισμό για τις υπηρεσίες που παρέχουμε κατά 55%, τη
στιγμή που απολύονται συνάδελφοι επειδή υπερασπίστηκαν τα δικαιώματα των
ληπτών, που μειώνονται μισθοί και ωράρια εργαζομένων, που παραδίδονται δομές
στο ΥΥΚΑ με ορατό πια τον κίνδυνο συρρίκνωσης ή ακόμα και κλεισίματος δομών, οι
ανάγκες της κοινωνίας ολοένα αυξάνονται. Δε φταίει μόνο η ηγεσία του ΥΥΚΑ για αυτό.
Κάποιες από τις διοικήσεις που διαχειρίστηκαν τόσα χρόνια λεφτά χωρίς να
ελέγχονται από πουθενά πλέον με τις εγκληματικές περικοπές που γίνονται,
αποκαλύπτονται: δε σέβονται τους λήπτες, τους επαγγελματίες και τις υπηρεσίες,
αλλά κάνουν ότι θα έκανε ένα αφεντικό εξακολουθώντας να ισχυρίζονται ότι τόσο
χρόνια δεν είχαν καμία ευθύνη. Δεν έχουμε, λοιπόν, καμία εμπιστοσύνη ότι στις
σημερινές συνθήκες θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες μας. Εμπιστευόμαστε μόνο τους
εαυτούς μας, τη δουλειά μας και την αλληλεγγύη μας.
Αν είμαστε ακόμα εδώ
παλεύοντας στους χώρους μας για όλα αυτά, είναι γιατί πιστεύουμε και βλέπουμε
από τους αγώνες μας ότι από εμάς ως σύνολο εξαρτάται προς τα που θα εξελιχτεί η
κατάσταση. Όλο αυτό το διάστημα διεκδικούμε μια διαφορετική πολιτική: μία
πολιτική που να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων που έχουν πληγεί
από τους νόμους του μνημονίου, που να έχει σε προτεραιότητα την προστασία του
κοινωνικού κράτους και τον τερματισμό της ανθρωπιστικής κρίσης, μια πολιτική
ενάντια στην τρόικα, τους τραπεζίτες και τους εγχώριους εντολοδόχους τους.
Η επόμενη μέρα εξαρτάται
και από τις δικές μας πιέσεις και τη συνέχιση των αγώνων μας. Οι κοινές
δυσκολίες μας έκαναν να συναντηθούμε στους δρόμους, σε διαδηλώσεις, καταλήψεις,
συντονιστικά και συνελεύσεις. Η αλληλεγγύη εκφράζεται στην πράξη και μας δίνει
δύναμη, κουράγιο και νόημα για να συνεχίσουμε να διεκδικούμε με βάση τα
αιτήματα στο χώρο μας και έναν κοινό, συλλογικό σχεδιασμό στη δράση για να τα
καταφέρουμε. Ούτε πρέπει, ούτε μπορούμε
να αφήσουμε όσους μας έφεραν μέχρι εδώ να μας παρασύρουν στη βαρβαρότητα της
κρίσης και της λιτότητας.
•Να παρθεί πίσω η μνημονιακή περικοπή του 55% που καταδικάζει
τις δομές μας σε κατάρρευση, εμάς τους ίδιους στην ανεργία και πετάει στον
δρόμο τους λήπτες των υπηρεσιών μας.
•Καμία απόλυση, περικοπή μισθών, εντατικοποίηση της δουλειάς
μας – προστασία και βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών ψυχικής υγείας προς
την κοινότητα.
•Κανένας εργαζόμενος δεν περισσεύει – Τακτική και έγκαιρη
καταβολή των δεδουλευμένων μας – Κάλυψη των ολοένα και αυξανόμενων αναγκών με
νέο προσωπικό.
•Κάτω τα χέρια από τις συντάξεις και τα επιδόματα των ψυχικά
ασθενών και των αναπήρων - Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και υπηρεσίες
αποκατάστασης για όσους τις έχουν πραγματικά ανάγκη.
•Τακτική χρηματοδότηση του συνόλου των πραγματικών αναγκών στην
ψυχική υγεία και την ειδική αγωγή από τον κρατικό προϋπολογισμό.
•Σχεδιασμός και έλεγχος της χρηματοδότησης από το σύνολο των
φορέων που τους αφορά.
•Για ένα ενιαίο σύστημα υγείας πραγματικά δημόσιο και δωρεάν
που θα ανταποκρίνεται στις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες της κοινωνίας με την
αποφασιστική συμμετοχή εργαζομένων και ληπτών στις αποφάσεις και τη διαχείρισή
του μέσα από τα σωματεία και τους συλλόγους μας με εκλεγμένους και άμεσα ανακλητούς
αντιπροσώπους.
Συντονισμός Σωματείων
Ψυχικής Υγείας
