Συνηθίζεται σε καιρό στρατιωτικών κρίσεων να ανακαλείται στο στράτευμα ένα μεγάλο μέρος του δυναμικού της χώρας. Για υποστήριξη, συμπλήρωση και ενίσχυση των στρατιωτικών δομών.
Μια ανάλογη κρίση περνά και o καπιταλισμός παγκόσμια αλλά και στη χώρα μας, με τα ιδιαίτερα βέβαια χαρακτηριστικά που τον διακρίνουν.
Οι πρόσφατες περιφερειακές εκλογές κατέδειξαν με άκρα σαφήνεια την κρίση αντιπροσώπευσης που χαρακτηρίζει το ελληνικό καπιταλιστικό πολιτικό σύστημα.
Υπάρχουν σαφέστατα επίσης στοιχεία γενικότερης πολιτικής κρίσης του συστήματος , άσχετα αν καταφέρνει προς το παρόν η εξουσιαστική αστική ελίτ να περνά τα αντιλαϊκά μέτρα, και βέβαια να τα εφαρμόζει.
Αυτό κυρίως οφείλεται από τη μια μεριά στη κατάσταση που βρίσκεται το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα που δίνει εικόνα διάλυσης , συμβιβασμού, υποταγής και ηττοπάθειας και αδυνατεί (και δεν θέλει) να συντονίσει και να εκφράσει το θυμό, την αγανάκτηση και την απόγνωση των εργαζομένων , από την άλλη στην εμβρυική κατάσταση που δείχνει να βρίσκεται ένα ανεξάρτητος ταξικός συντονισμός από τα κάτω σωματείων και ομοσπονδιών, με δεδομένο βέβαια και ότι ένα μεγάλο κομμάτι του κινήματος που ελέγχεται από το ΚΚΕ -και αναφέρομαι στο ΠΑΜΕ- συνεχίζει και επιτείνει τη γραμμή της μοναχικής πορείας υψώνοντας ταυτόχρονα συνεχώς εμπόδια και εφευρίσκοντας προφάσεις για να αποκλείει κάθε συνεργασία με άλλες ταξικές δυνάμεις στο χώρο του εργατικού κινήματος.
Παρόλα αυτά η αστική οικονομική ελίτ προετοιμάζει διάφορα σχέδια για να τα θέσει σε εφαρμογή σε πολιτικό επίπεδο καθώς διαφαίνεται ότι το 2011 η κρίση στη χώρα θα τείνει να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Οι απόψεις που εξέφρασε η Ντόρα Μπακογιάννη στη πανηγυρική ιδρυτική συνέλευση του κινήματός της , οι απόψεις παραγόντων της οικονομικής ζωής της χώρας, οι πρωτοβουλίες που πρόκειται να λάβει ο Παπανδρέου για συναντήσεις με πολιτικούς αρχηγούς, οι θέσεις που εκφράζει το δεκανίκι του μνημονίου - ο ΛΑ.Ο.Σ του Καρατζαφέρη -, η σαφέστατη στήριξη της ΝΔ σε ανάλογα μέτρα με άλλη απλά δοσολογία, οι θέσεις του κόμματος ς της Δημοκρατικής Αριστεράς του Κουβέλη σαφέστατα προοιωνίζουν τα μελλούμενα.
Από αυτή την άποψη έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η πρόσφατη παρέμβαση του πρώην ηγετικού στελέχους και υπουργού κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Αλέκου Παπαδόπουλου, γνωστού για τις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις του αλλά επίσης (οφείλουμε να το παραδεχτούμε) και για την σαφήνεια με την οποία τις διατυπώνει.
Αξίζει να τις διαβάσετε εδώ. Άκρως διαφωτιστικές για τις επερχόμενες εξελίξεις.
Οι κυβερνήσεις «συνεργασίας», «προσωπικοτήτων» , «εθνικής ενότητας»… προ των πυλών.
Και ενώ το σύστημα έχει θέσει το πολιτικό του προσωπικό σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού, η πολιτική και συνδικαλιστική αριστερά απλώς …κοιτάει τα άστρα.
Εγκλωβισμένη στα μαγαζάκια της ,με ένα «αριστερόμετρο» στο χέρι , μοιράζει αφορισμούς.
Θα πρέπει όμως κάποιος επιτέλους να μεταφέρει στις πολιτικές ηγεσίες της αριστεράς ότι εκτός από το «αριστερόμετρο» υπάρχει και το «πολιτικό βλακόμετρο» με το οποίο ήμαστε σίγουροι ότι θα κάνουν…. high score.
