Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα των «αυτοδιοικητικών» εκλογών μας επιτρέπουν να βγάλουμε ορισμένα, έστω πρώτα συμπεράσματα.
Υπάρχει μια σαφέστατη καταδίκη και ήττα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και συνολική μεγάλη πτώση των ποσοστών του δικομματισμού. Αυτό στην ουσία απονομιμοποιεί τόσο την κυβέρνηση όσο και τη ΝΔ σε οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής των πολιτικών τους.
Την ήττα της κυβερνητικής πολιτικής δεν την καρπώθηκε ουσιαστικά η ΝΔ. Ο λαός σε ένα μεγάλο βαθμό κατάλαβε ότι ο αντιμνημονιακός της αγώνας δεν είναι γνήσιος αλλά μια παραλλαγή της ουσίας του μνημονίου με άλλη δοσολογία των επιμέρους ρυθμίσεών του.
Το μέγεθος της ήττας της κυβέρνησης παρά το ότι είναι μεγάλο , δεν συνιστά βέβαια κατάρρευση , δεν είναι κατά τη γνώμη μας ανάλογο της αντιλαϊκής λαίλαπας που προηγήθηκε και των χειρότερων μέτρων που ετοιμάζουν.
Η αριστερά και ιδιαίτερα τα τμήματα της που έχουν μια γραμμή σύγκρουσης με την πολιτική του κεφαλαίου , της ΕΕ και του ΔΝΤ κατέγραψαν σαφέστατη άνοδο με τη μερίδα του λέοντος αναλογικά να την κερδίζει το ΚΚΕ .
Ανοδική και ιδιαίτερα ελπιδοφόρα είναι και η εμφάνιση και της εκτός του κοινοβουλίου πτέρυγας της ανατρεπτικής, αντικαπιταλιστικής, ριζοσπαστικής αριστεράς παρά τις μικρές δυνάμεις που διαθέτει και τον αποκλεισμό από κάθε ΜΜΕ. Μπαίνει πλέον με όρους "ύπαρξης" στο πολιτικό προσκήνιο και αυτό αυξάνει κατακόρυφα την απαιτητικότητα και την επαναστατική σοβαρότητα που πρέπει να δείξει. .
Παρ’ όλα αυτά και αυτή η άνοδος της αριστεράς δεν είναι αντίστοιχη των αναγκών της εποχής μας .
Ένα πολύ μεγάλο αναλογικά μέρος των πολιτών , των εργαζομένων και των συνταξιούχων επέλεξε σαν μορφή αποδοκιμασίας την αποχή, αντί να στραφεί προς τα ψηφοδέλτια της αριστεράς.
Ο πρωθυπουργός κάτω και από την πίεση όλων των οικονομικών παραγόντων του Κεφαλαίου τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό έκανε τον πόνο του χαρά (θριαμβολογούν στο ΠΑΣΟΚ γιατί ένα έτος μετά την εκλογή τους δεν έχουν καταρρεύσει!!!) και απέφυγε (παρά την αντίθετη σχετική μας πρόβλεψη) , προς το παρόν, το πικρό ποτήριο μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης.Χωρίς όμως αυτό να έχει απομακρυνθεί και πολύ.
Τι κάνουμε τώρα.
Το ΠΑΣΟΚ είτε μόνο του είτε με το σιγοντάρισμα της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. θα καταφύγει σε μια νέα πιο άγρια επιδρομή απέναντι στο λαό μας και στα δικαιώματά του.
Αυτό απαιτεί το κεφάλαιο, αυτό απαιτεί το μνημόνιο.
Ο Παπανδρέου είναι πλέον σαφέστατα πρωθυπουργός υπό κηδεμονία και ορισμένου χρόνου.
Προφανώς κυοφορούνται διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό καθώς το κυβερνών κόμμα βγαίνει βαριά τραυματισμένο από αυτή την εκλογική μάχη και είναι αμφίβολο πλέον αν μόνο του θα μπορέσει να φέρει σε πέρας τις οδηγίες και εντολές του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου.
Είναι απαραίτητο αυτά τα εκλογικά κέρδη της αριστεράς και των ταξικών πολιτικών δυνάμεων ,για να μην γίνουν φτερό στον άνεμο αλλά αέρας στα πανιά της, να επενδυθούν άμεσα σε ένα μεγαλειώδες ταξικό , αντιμνημονιακό, αντι ΕΕ, αντικαπιταλιστικό μέτωπο και κίνημα..
Γιατί κακά τα ψέματα μόνο ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να ανοίξει την προοπτική για μια άλλη κοινωνία που έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος μας.
Σήμερα είναι ανάγκη περισσότερο από ποτέ , επί τέλους η αριστερά να βρει κοινά σημεία δράσης και να βάλει τέλος στο διαρκή εμφύλιο πόλεμο που χρόνια τώρα την καθηλώνει και την πληγώνει.
Κοινή δράση λοιπόν της Αριστεράς μέσα στους αγώνες που έρχονται για να ρθει η ελπίδα στο τόπο μας.
Θα τα ξαναπούμε.
