Δουλειά δεν είχε ο διάβολος…

Βρε κακό που μας βρήκε!
Έχουμε το σωματείο μας στη δουλειά.
Έχουμε το Εργατικό Κέντρο στη Πόλη μας.
Έχουμε την ΠΟΕΔΗΝ και την ΟΕΝΓΕ πανελλαδικά.
Έχουμε την ΕΙΝΗ στην Ήπειρο.

Οι δάσκαλοι έχουν τη ΔΟΕ και την τοπική ΔΟΕ(την τοπική Ένωση Δασκάλων και Νηπιαγωγών).

Οι καθηγητές την ΟΛΜΕ και την τοπική ΕΛΜΕ.
Έχουμε την ΑΔΕΔΥ και την ΓΣΕΕ σαν τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Νισάφι πια!
Πήξαμε από δομές, από Προέδρους και Συμβούλια.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, να σου πετιέται… και η ανασύσταση του, εδώ και χρόνια αδρανοποιημένου στην πόλη μας, τοπικού παραρτήματος της ΑΔΕΔΥ

Ορέ αδέρφια μπας και δεν έχετε καταλάβει πού είναι το πρόβλημα;

Ότι σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση μαζευόμαστε 100-150 άτομα (σχεδόν όλοι συνδικαλιστές) στο Εργατικό Κέντρο και άλλοι τόσοι στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ και όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι (όσοι τέλος πάντων απεργούνε) είναι στα σπίτια τους,στις καφετέριες και σε εκδρομές;
Ότι άλλα πρέπει να αλλάξουνε για να ξαναγίνει ελκυστικός, αξιόπιστος και φερέγγυος ο συνδικαλισμός;

Το τοπικό παράρτημα της ΑΔΕΔΥ μας έλειπε;

Λες και δεν μπορούνε να συντονιστούν με άλλο τρόπο 5-10, όλα κι όλα, σωματεία του Δημόσιου τομέα στη πόλη μας.

Μάλλον όμως εδώ ισχύει το : Δουλειά δεν είχε ο διάβολος…

Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου!

Υ.Γ. Μας συγχωρείτε αδέρφια , αλλά εμείς δεν θα πάρουμε!