Η κωμικοτραγική ιστορία του φαρμάκου

 Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα atpreveza

 Γράφει ο Σπύρος Μπρίκος , Ιατρός Βιοπαθολογος

Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί σε αρκετά Πανεπιστήμια στο America...μια αναθεώρηση του όρκου του Ιπποκράτη, που σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Baltimore Sun», οφείλεται στη δυσπιστία τους στο ότι ο όρκος δεν αναφέρεται μονάχα στο σώμα, αλλά και την ψυχή του ανθρώπου. Η προσαρμογή του όρκου στις "σύγχρονες ανάγκες" της αμερικάνικης κοινωνίας είναι και ο κινητήριος μοχλός της αναθεώρησής του, αναφέρει το ίδιο δημοσίευμα.

 Δεν χρειάζεται να είσαι γιατρός αγαπητέ αναγνώστη για να καταλάβεις ότι η διάσπαση του θεμελιακού πυρήνα της Ιπποκρατικής ιατρικής, που είναι η ολιστική (ψυχοσωματική ) προσέγγιση και ερμηνεία της ανθρώπινης ύπαρξης, γίνεται με σκοπό να απαλλάξει τους σύγχρονους γιατρούς - υπηρέτες ενός βίαιου οικονομικού συστήματος των Η.Π.Α, από το βασικό ,ανθρώπινο και ηθικό πάνω απ' όλα χρέος τους απέναντι στον ασθενή.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το φάρμακο. Ακολουθεί και αυτό τις "σύγχρονες ανάγκες" . 

Στη φαρμακολογία του τρίτου έτους της ιατρικής σχολής μία από τις βασικότερες γνώσεις για το τι είναι φάρμακο ήταν η εξής : " Το φάρμακο αποτελεί τη μία από τις τρεις κορυφές ενός τριγώνου. Στις άλλες δύο βρίσκονται ο άνθρωπος και το περιβάλλον του ". Και η θεμελιακή αυτή γνώση πάει περίπατο σύμφωνα με τις " σύγχρονες " πάντα " ανάγκες ". 

Οι " σύγχρονες ανάγκες " που καθορίζουν την πορεία του φαρμάκου ακούνε στις λέξεις "τζίρος", "πατέντα", "θεραπευτικά πρωτόκολλα" και φυσικά είναι μακριά από τις λέξεις  "άνθρωπος" , "νόσος" και "θεραπεία ".

Το άρθρο αυτό θα μπορούσε να τελειώσει εδώ βάσει ουσίας , αλλά καλό θα ήταν να παραθέσουμε κάποια κωμικοτραγικά δεδομένα για να μπορέσουμε να στηρίξουμε τους ισχυρισμούς μας.

H TEVA είναι ίσως η μεγαλύτερη στον κόσμο φαρμακοβιομηχανία φθηνών γενόσημων, που παράγει υπό ανεξέλεγκτες συνθήκες στα εργοστάσια της στην Ινδία , στο Πουέρτο Ρίκο , στο Ισραήλ. Το σκάνδαλο της Teva που είχε απασχολήσει τα αμερικάνικα μέσα Los Angeles Times , USA Today , αφορούσε το αντικαταθλιπτικό φάρμακο Budeprion ( εκλεκτικός αναστολέας της επαναπρόσληψης σεροτονίνης SSRs ). Το 2006 η TEVA πήρε την άδεια από το FDA ( Αμερικάνικος Οργανισμός Φαρμάκων ) για την κυκλοφορία του Budeprion στην αγορά.  Ιατροί ύστερα από την κυκλοφορία του φαρμάκου ανέφεραν συμπτώματα έντονων πονοκεφάλων των ασθενών, καθώς και μειωμένη δραστικότητα στην αντικαταθλιπτική αγωγή ( returning depression ). To FDA ζητά από την εταιρεία να κάνει μελέτη βιοδιαθεσιμότητας του φαρμάκου και η Teva το αρνείται. Ύστερα από χρόνια ( φανταστείτε το 2010 ) ο FDA αποφασίζει να διεξάγει μόνος του έρευνα .Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το συγκεκριμένο φάρμακο αδυνατεί να κρατήσει για πολλή ώρα τη δραστική ουσία στο αίμα .Το αποτέλεσμα είναι τα υποθεραπευτικά επίπεδα του φαρμάκου.

Το Μάρτη του 2010 , η TEVA προχώρησε στην εξαγορά της γερμανικής εταιρείας παραγωγής φαρμάκων Ratiopharm ,καταβάλλοντας το ποσό των 5 δις δολαρίων. Η Ratiopharm είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος όμιλος παραγωγής φαρμάκων generic της Γερμανίας.

Στην Ελλάδα η εταιρεία TEVA ξεκίνησε την εμπορική της δραστηριότητα το 2008 και φέρεται ως ο βασικός διακινητής γενόσημων στην ελληνική αγορά. Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Κωνσταντίνος Φιτσώρος, σε συνέντευξή του ( ΒΗΜΑ - 1.7.2012 ) εξηγεί ότι η μητρική εταιρεία για περισσότερο από 10 χρόνια πριν από την εγκατάστασή της στην Ελλάδα προμήθευε και συνεχίζει να προμηθεύει και σήμερα κάποιες από τις μεγαλύτερες ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες γενοσήμων με δραστικές ουσίες φαρμάκων, καθώς και με έτοιμα φάρμακα. Όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα έχουν διακινηθεί περισσότερα από 3 εκατομμύρια δισκία και στείρες δόσεις των φαρμάκων της μητρικής εταιρείας TEVA.

Η εταιρεία TEVA έχει παρ'  όλα αυτά τον δικό της πολιτικάντη Dealer , καθώς και την ελληνική κυβέρνηση των άμεσων συμφερόντων της. Στο ''άλλο άκρο'' ( αντιπολιτευτικό ) βρίσκονται οι υπερασπιστές της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας ( της βιομηχανίας που προμηθεύονταν και προμηθεύεται εν μέρει δραστικές ουσίες , έτοιμα φάρμακα από τη " φτηνιάρικη " και ανεξέλεγκτη ξένη φαρμακοβιομηχανία ). Αυτή ναι αποτελεί μια αλά Ελληνικά - πολιτικά καλοστημένη θεωρία των άκρων. 

Για να δούμε όμως καλύτερα τι γίνεται με την ελληνική φαρμακοβιομηχανία.

Είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να υπάρχει ελληνική εταιρεία σε οποιονδήποτε κλάδο που να μην έχει διασύνδεση με πολυεθνικές , που να μην έχει συμμαχίες με ξένους κολοσσούς. Το ίδιο ισχύει και στο Φάρμακο. Ελληνικές βιομηχανίες όπως DEMO, PHARMATEN , ELPEN , κ.α ,συνάπτουν διεθνείς συνεργασίες, επεκτείνουν τις παραγωγικές τους δυνατότητες, δημιουργώντας πιθανές ευνοϊκές συνθήκες για εξαγωγές και συγχωνεύσεις. H συνεργασία της Φαμάρ με τη Glaxo για την παραγωγή τεσσάρων μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων, το ένα εκ των οποίων μάλιστα θα τροφοδοτεί την παγκόσμια αγορά. Συνολικά η Φαμάρ εξάγει το 70 % της παραγωγής της, ενώ μέσω των 11 εργοστασίων της ( 4 σε Ελλάδα και 7 στο εξωτερικό ) αποτελεί τον τρίτο μεγαλύτερο ανεξάρτητο παραγωγό για τις εταιρείες φαρμάκου στην Ευρώπη και τον Πέμπτο διεθνώς , παράγοντας φάρμακα για λογαριασμό 150 πολυεθνικών.

"Αξίζει πολλών χειροκροτημάτων" η ελληνική φαρμακοβιομηχανία για τον τζίρο που παράγει σε ετήσια βάση όπως μας λένε τα νούμερα . Όμως κανένας πολιτικάντης Dealer του Α ή του Β συμφέροντος δεν μας είπε ότι ακόμα και ένας έλληνας βιομήχανος μπορεί να μην νοιάζεται για το αν ο έλληνας ασθενής διαθέτει το απαραίτητο χρηματικό ποσό για την αγορά του φαρμάκου του. Ο τζίρος του έλληνα φαρμακοβιομήχανου δεν προσφέρεται για τη θεραπεία του έλληνα καρκινοπαθή , του έλληνα ασθενή του AIDS ,αλλά πηγαίνει στην τσέπη του απευθείας.

Η ελληνική πολιτική κοινοβουλευτική "σύγκρουση" για το φάρμακο απέκρυψε το βασικότερο όλων. Ότι το Φάρμακο είναι εμπόρευμα. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο. Πίσω του κρύβονται "Αθέμιτες πρακτικές και προβλήματα ανταγωνισμού μεταξύ πρωτοτύπων και γενοσήμων " αναφέρει η Μελέτη της Τράπεζας Πειραιώς( παράξενο ε ; )...

Οφείλουμε ,λόγω της παραπάνω κωμικοτραγικής ιστορίας το φαρμάκου , να υπερασπιστούμε το φάρμακο σαν κοινωνικό αγαθό. Ένας Ενιαίος Κρατικός Φορέας έρευνας , παραγωγής , και διάθεσης φαρμάκων, υγειονομικού και αναλώσιμου υλικού θα βοηθούσε προς αυτή την κατεύθυνση. Στο πολιτικό θέατρο των προηγούμενων ημερών κανείς δεν μίλησε για την ανάγκη δημιουργίας Δημόσιας Φαρμακοβιομηχανίας που θα διεξάγει την έρευνά της στον ελληνικό πληθυσμό σε ένα οργανωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας  ( Επιστήμονες έχουμε πολλούς , το ίδιο και εργατικά χέρια ).

Κλείνοντας ,χρέος του κάθε υγειονομικού είναι ο ασθενής και η ιατρική. Οι "πατέντες" των πρωτότυπων φαρμάκων προστατεύουν τα κέρδη των εταιρειών τους και όχι την επιστήμη. Όταν χρειάστηκε πολλάκις να " σπάσει " η πατέντα του πρωτοτύπου λόγω επαπειλούμενων μαζικών θανάτων από AIDS στην Αφρική, οι εταιρείες αρνήθηκαν και συνηγόρησαν στο θάνατο και όχι στη ζωή.

O Salk όμως, εφευρέτης του εμβολίου της πολιομυελίτιδος, όταν οι εταιρείες του μίλησαν για πνευματικά δικαιώματα, αυτός απάντησε ότι το εμβόλιο σώζει ζωές, δεν είναι εμπόρευμα, και πως κάτι τέτοιο θα έμοιαζε σαν να πατεντάρει κανείς τον ίδιο τον Ήλιο...