Ευάγγελου Γ. Συγκούνα
Ογκολόγου-Ακτινοθεραπευτή
Επειδή ακούμε πολλά τις τελευταίες ημέρες περί μείωσης
των τιμών των φαρμάκων με την κυβέρνηση να πανηγυρίζει από την μία, από την
άλλη οι ασφαλισμένοι που ακούνε στα δελτία των 20:00 όλες αυτές τις μειώσεις
και ελπίζουν πως την επ’ αύριο στο ταμείο του φαρμακείου θα πληρώσουν λιγότερα
(λογικά σκεπτόμενος κάποιος όταν ακούει για μείωση στην τιμή που φαρμάκου…),
απογοητεύονται και τελικά διερωτώνται πως γίνεται ενώ η κυβέρνηση εξαγγέλλει
όλες αυτές τις μειώσεις ο ασφαλισμένος τελικά να πληρώνει 30-40-50 % πάνω τα
φάρμακά του από ότι πλήρωνε προ των μειώσεων!!!
Ελληνικό και αυτό παράδοξο;;;…δεν θα το
έλεγα!!!Επικοινωνιακό τρικ;;..ίσως.. Σίγουρα όμως πρόκειται για μια ακόμη
κοροϊδία σε βάρος του καθένα από εμάς. Και για να καταλάβουν όσοι δεν γνωρίζουν
να εξηγήσω γιατί συμβαίνει αυτό:
Όταν το υπουργείο μιλάει για μείωση, αναφέρεται στην
τιμή στην οποία ο ΕΟΠΥΥ αυθαίρετα καθορίζει πως θέλει να πληρώσει ένα
συγκεκριμένο φάρμακο ή καλύτερα για να είμαστε πιο ακριβείς μια θεραπευτική
ομάδα φαρμάκων, χωρίς βέβαια αυτή η τιμή να έχει καμία σχέση με την τιμή του
φαρμάκου, την τιμή δηλαδή που έχει το φάρμακο στο ράφι του φαρμακοποιού. Είναι
δηλαδή πολύ πιο κάτω από την πραγματική τιμή και σε αρκετές κατηγορίες ακόμη
και από την χαμηλότερη τιμή που υπάρχει στην αγορά των γενοσήμων..υπάρχουν
τιμές δηλαδή που δίνει το υπουργείο οι οποίες είναι τόσο χαμηλές ώστε δεν
αντιστοιχεί κανένα απολύτως σκεύασμα ακόμα και εάν ψάξει κάποιος να δει ποιο
είναι αυτό!!
Είναι σαν να πουλάει ο μανάβης μήλα με 1 ευρώ το κιλό
και εσύ να του λες εγώ σου δίνω 0.60..Και καλά μέχρι εδώ!!Θα μπορούσεςστο
συγκεκριμένο παράδειγμα να κάνεις κάποιο παζάρι και να φτάσεις σε μια καλή
συμφωνία και για τους δύο.. Μόνο που στην περίπτωση του φαρμάκου αυτό αφορά
μονομερώς τον έμμεσο αγοραστή(υπουργείο,ασφαλιστικό φορέα), άμεσα τον άμεσο
αγοραστή (ασφαλισμένο) και καθόλου τον πωλητή (φαρμακοβιομηχανίες). Δεν υπάρχει
δηλαδή καμία μείωση του φαρμάκου από τις φαρμακοβιομηχανίες ούτε καν κάποια
διαπραγμάτευση σε αυτή την κατεύθυνση αλλά αυθαίρετα το κράτος χωρίς να
λαμβάνει υπόψιν την αγορά του φαρμάκου, χωρίς να κάνει τίποτα για να την
επηρεάσει και χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπόψιν του την οικονομική κατάσταση των
ασφαλισμένων μειώνει όσο θέλει και όσες φορές θέλει την δική του συμμετοχή στην
αγορά των φαρμάκων (και στην δική του ευθύνη που του αναλογεί για την οποία ο
ασφαλισμένος έχει πληρώσει μια ολόκληρη ζωή και συνεχίζει να πληρώνει) μεταθέτοντας
την διαφορά κόστους στον ασφαλισμένο.
Και για να δώσω ένα παράδειγμα: Το υποτιθέμενο φάρμακο (Χ)
για την αρτηριακή υπέρταση που χρησιμοποιεί ο κύριος Παπαδόπουλος κοστίζει στο
φαρμακείο 50 ευρώ. Η τιμή που δίνει το υπουργείο (τιμή αναφοράς όπως λέγεται)
είναι 20 ευρώ.
Εδώ μπορούν να συμβούν τρία τινά:
Α)Το φάρμακο του κυρίου Παπαδόπουλου είναι πρωτότυπο
οπότε πληρώνει το 25% από τα 20 ευρώ που είναι η τιμή που του δίνει το ταμείο
του (δηλαδή 5 ευρώ) συν όλη την διαφορά από τα 20 ως τα 50 ευρώ δηλαδή άλλα 30
ευρώ. Σύνολο 35 ευρώ. (πρό των μειώσεων και το καθορισμού των τιμών αναφοράς
πλήρωνε το 25% του φαρμάκου του που κόστιζε πάλι 50 ευρώ δηλαδή 12,5 ευρώ!!!
Πληρώνει δηλαδή τώρα 22,5 ευρώ παραπάνω!!
Β) ο κ. Παπαδόπουλος επιλέγει κάποιο γενόσημο φάρμακο (αντίγραφο) αντί να πάρει το φάρμακο
του που ήταν πρωτότυπο και το γενόσημο αυτό κοστίζει 20 ευρώ. Στην περίπτωση
αυτή δεν θα πληρώσει τίποτε πέραν της συμμετοχής του (25% της τιμής αναφοράς
,δηλαδή 5 ευρώ) πολλές φορές όμως ίσως πάρει ένα φάρμακο αμφιβόλου αξίας και
αποτελεσματικότητας ή ακόμη και επικίνδυνο!!! (έχουν αναφερθεί πάρα πολλά
περιστατικά σοβαρών παρενεργειών σε πολλές χώρες, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει
πως δεν υπάρχουν αξιόλογα και αξιόπιστα γενόσημα φάρμακα ειδικά τα ελληνικής
κατασκευής!!)
Γ) τρίτο ενδεχόμενο: ψάχνει το γιατρός να του αλλάξει
το φάρμακο με κάποιο φθηνό (στα 20 ευρώ που δίνει το υπουργείο) αλλά δεν
υπάρχει στην λίστα κανένα φάρμακο σε αυτή την τιμή και το φθηνότερο γενόσημο
ξεκινά από τα 30 ευρώ. Τότε θα έχει επιλέξει ένα γενόσημο για το οποίο θα
πληρώσει 5 ευρώ την συμμετοχή του (25% της τιμής αναφοράς) συν 10 ευρώ
αυθαίρετα όλα την διαφορά έως τα 30 αφού παρόλο που το ταμείο δίνει 20 ευρώ δεν
αντιστοιχεί αυτό το ποσόν σε κανένα σκεύασμα που κυκλοφορεί στην αγορά. Σύνολο
δηλαδή 15 ευρώ και με…γενόσημο!!
Αυτή λοιπόν είναι η πραγματικότητα με την αγορά του
φαρμάκου και εάν σε αυτή την πραγματικότητα προσθέσουμε τα χιλιάδες φάρμακα
καθημερινής χρήσης τα οποία είναι πλέον εκτός λίστας και αγοράζονται εξ ολοκλήρου
από τον ασφαλισμένο, εάν προσθέσουμε και το άθλιο κατασκεύασμα του ΕΟΠΥΥ το
οποίο μη προσφέροντας βιώσιμη αμοιβή στα ιατρεία τα έχει οδηγήσει σε κατάργηση,
αλλά ακόμη και τα 5 ευρώ στο Νοσοκομείο είναι πολλά για κάποιον σήμερα που
θέλει να γράψει ένα φάρμακο αξίας έως 10 ευρώ και θα προτιμήσει να το αγοράσει κατευθείαν
από το φαρμακείο (σκεφτείτε πόσα γλιτώνει έτσι ο ασφαλιστικός φορέας) και τέλος
προσθέστε και το 15% συμμετοχή όλων πλέον ανεξαιρέτως πάθησης σε εξετάσεις
ακόμα και για χρόνιους πάσχοντες που έχουν πολύ τακτική ανάγκη ακριβών
εξετάσεων, και βγάλτε το τελικό συμπέρασμα για το πόσο μας κοστίζει σήμερα η
υγεία μας, για το κατά πόσο παραμένει «κοινωνικό αγαθό» και φυσικά ποιος είναι
για μια ακόμη φορά το κορόϊδο στην όλη υπόθεση!!!
