Το να αναπαράγει
κανείς συνεχώς, στο λόγο του το σχέδιο κοινωνικής κατεδάφισης και ισοπέδωσης,
κυριολεκτικά, ανθρώπινων ζωών που εφαρμόζεται τα τελευταία τρία χρόνια στον
τόπο τούτο από τις μνημονιακές κυβερνήσεις σε αγαστή συνεργασία βέβαια, με την
σύγχρονη ιερά συμμαχία ΕΕ - ΔΝΤ είναι πια
περιττό και ανώφελο. Η αριθμητική του πόνου στον ευαίσθητο τομέα της υγείας
παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις μετά την επιλογή του νέου υπουργού, o οποίος ως άλλος κοινωνικός Προκρούστης δεν έχει σκοπό
να αφήσει τίποτα όρθιο, που να θυμίζει κράτος πρόνοιας.
Μια από τις
αποφάσεις του κ. Γεωργιάδη ήταν να τοποθετήσει νέους διοικητές στα νοσοκομεία
της χώρας, όσα έχουν απομείνει ακόμα, μιας και μέσα στο καλοκαίρι πρόλαβε και
κατάργησε δέκα από αυτά. Αφού λοιπόν έπεσε το κατάλληλο μαγείρεμα για το πώς θα
γίνει η μοιρασιά ανάμεσα στα δυο υπεύθυνα πολιτικά κόμματα που σώζουν τον τόπο
καθημερινά εδώ και σαράντα χρόνια, ήρθε και στα μέρη μας το μαντάτο για το
ποιος θα φύγει και ποιος θα μας έρθει. Έτσι ο τρίτος μνημονιακός διοικητής του ενιαίου
πια νοσοκομείου Αιτ/νιας μας άφησε και αφού ευχαρίστησε το προσωπικό καθώς και
τους δύο εκπροσώπους των εργαζομένων στο ΔΣ για την άψογη συνεργασία που είχε
μαζί τους κάτι που έκαναν στο παρελθόν όλοι οι προηγούμενοι διοικητές παρέδωσε στον τέταρτο στη σειρά μνημονιακό διοικητή το
πηδάλιο της μιζέριας μας.
Η μαρμάρινη πλάκα που κοσμεί την είσοδο του
νέου νοσοκομείου στη πόλη του Αγρινίου με τα ονόματα του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά
αλλά και του πρώην αναπληρωτή υπουργού υγείας κ. Σαλμά πρόλαβε και μπήκε εγκαίρως
πριν τον καλοκαιρινό ανασχηματισμό αλλά αυτό ουδόλως βοήθησε στη
πολυαναμενόμενη αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας. Η λαχτάρα και ο καημός του
πλήθους που κατέκλυσε το καλοκαίρι το νοσοκομείο αλλά και οι πομπώδεις
εκφράσεις όλων των τοπικών παραγόντων που τίμησαν με την παρουσία τους τα
εγκαίνια δεν φαίνεται προς το παρόν και πολύ φοβάμαι και προς το μέλλον να δικαίωσαν
την προσδοκώμενη αναβάθμιση της περιοχής μας όσον αφορά την κάλυψη των
υγειονομικών αναγκών.
Έτσι ο
νέος διοικητής θα βρει μια νοσηλευτική μονάδα με λιγότερο προσωπικό αφού τα νέα
δεδομένα στο θέμα της κοινωνικής ασφάλισης δημιουργούν ένα κύμα φυγής, ενώ τα σενάρια
για καταργήσεις οργανικών θέσεων όπως αυτές των οδηγών καθώς και άλλων
ειδικοτήτων από ότι φαίνεται δεν θα αργήσουν να υλοποιηθούν. Το χειρότερο όμως
είναι ότι θα αντικρύσει σωρεία κενών ιατρικών θέσεων από γιατρούς που μην αντέχοντας
τις συνθήκες εργασιακής γαλέρας πήραν την μεγάλη απόφαση και άφησαν πίσω τους
το κουφάρι του ΕΣΥ. Μέσα στο χρόνο που φεύγει δύο (2) καρδιολόγοι προτίμησαν να
βρουν την τύχη τους στο εξωτερικό ενώ τρεις (3) γενικοί γιατροί από γειτονικά κέντρα
υγείας παραιτήθηκαν καθώς επίσης και ένας μικροβιολόγος. Η πιο χαρακτηριστική
και συνάμα κραυγαλέα περίπτωση ιατρικής απώλειας μιας και πέραν όλων των άλλων
χάνεται και η θέση από τον οργανισμό, είναι αυτή του γιατρού Ζώτου Παναγιώτη
που κοσμούσε με την επιστημονική και ανθρώπινη παρουσία του τη θέση στη μονάδα
εντατικής θεραπείας. Μην αντέχοντας τις άθλιες συνθήκες συνεργασίας που
αντιμετώπιζε αλλά και την μη κατανόηση σχεδόν από κανένα θεσμικό όργανο του
νοσοκομείου στα «παράλογα» αιτήματα του για την αποτελεσματικότερη και ορθότερη
λειτουργία της ΜΕΘ τα βρόντηξε πριν «τα στάσιμα νερά του βάλτου» καταπιούν και
αυτόν. Το καμπανάκι όμως αρχίζει και κτυπά επικίνδυνα και για άλλες περιπτώσεις
γιατρών. Τα τελευταία τρία χρόνια είχαμε την τύχη το νοσοκομείο μας να
αποκτήσει νευροχειρουργό ο οποίος τίμησε και τιμά την ιατρική αποστολή του και
με το παραπάνω σε βαθμό που κόντεψε κυριολεκτικά να πεθάνει μέσα στον ίδιο του
τον εργασιακό χώρο. Ένας άνθρωπος που εφημερεύει και καλύπτει τις υγειονομικές
ανάγκες του νομού όλο το μήνα κάθε μέρα σώζοντας κυριολεκτικά ζωές χάρις στις
επίμονες προσπάθειες του να στήσει και να λειτουργήσει ένα κανονικό
νευροχειρουργικό τμήμα. Το παράδοξο όμως είναι ότι αντί να του παρασχεθεί η
όποια βοήθεια προβλέπεται από το νόμο αλλά κυρίως από την ιατρική δεοντολογία
και συναδελφικότητα για την πλήρη
στήριξη του τμήματος του αντιμετωπίζεται σαν παρίας. Με άλλα λόγια οι όροι και
οι προϋποθέσεις για την ομαλή λειτουργία αυτού του τμήματος απλά εκλείπουν.
Αυτό θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα στη φυγή και αυτού του ανθρώπου.
Όμως τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ. Στο
τέλος του χρόνου η συνταξιοδότηση του διευθυντή της μονάδος τεχνητού νεφρού και
η μη ανανέωση της σύμβασης των δυο νεφρολόγων επικουρικών γιατρών αφήνουν μια
από τις μεγαλύτερες μονάδες της χώρας κυριολεκτικά στο έλεος του θεού ή
καλλίτερα της τρόικας. Αυτό θα σημάνει πρακτικά ή την αναστολή λειτουργίας της
ή την μετακίνηση των δυο νεφρολόγων ιατρών από το νοσοκομείο του Μεσολογγίου
δηλαδή την κατάργηση της εκεί μονάδος. Βέβαια επειδή στην ελεύθερη αγορά που
ζούμε δεν υπάρχουν αδιέξοδα ήδη στη πόλη του Αγρινίου ετοιμάζετε πυρετωδώς
ανάμεσα στα άλλα, από τα αδέλφια του πρώην υφυπουργού δικαιοσύνης κ. Καραγκούνη
ιδιωτική μονάδα τεχνητού νεφρού ανάμεσα στα άλλα, που φαντάζομαι ότι με το αζημίωτο
θα προσπαθήσει να καλύψει το μεγάλο αυτό κενό.
Ταυτόχρονα με όλα αυτά τα ιατρικά κενά
υπάρχουν τμήματα όπως αυτό της καρδιολογικής που νοσηλεύτριες δουλεύουν σαν
σύγχρονες σκλάβες, κυκλικό ωράριο ασταμάτητα, παραβιάζοντας όχι απλώς την
κείμενη νομοθεσία αλλά δείχνοντας πόσο απάνθρωπα μπορεί να λειτουργήσει το
σύστημα αρκεί να βρει τους κατάλληλους ανθρώπους που θα το υπηρετήσουν πιστά
και άλλους που θα βάλουν πλάτη για να φαίνεται ότι λειτουργεί το «μαγαζί» με
όποιο τίμημα σημαίνει αυτό για τους συναδέλφους που υπομένουν τέτοια βάρβαρη
μεταχείριση αλλά και για τους ασθενείς που φιλοδοξούν να νοσηλεύονται με
ασφάλεια
Ο κατάλογος των προβλημάτων θα μπορούσε να
συνεχιστεί και με άλλα παραδείγματα ελλείψεων σε ιατρικό προσωπικό όπως στη
παιδιατρική κλινική που δουλεύει στο κόκκινο από τη μέρα της ίδρυσής της, ή σε
νοσηλευτικό προσωπικό στα κλειστά τμήματα του νοσοκομείου όπως στο χειρουργείο
όπου οι συνάδελφοι έχουν μετατραπεί σε μηχανές για να μπορέσουν να κάνουν τη
δουλειά τους με ασφάλεια. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν και με τη προμήθεια
υλικών. Οι συνάδελφοι του οικονομικού τμήματος δίνουν αγώνα δρόμου καθημερινά
για να εξασφαλίσουν ότι χρήματα μπορούν, προκειμένου να καλυφθούν στοιχειωδώς
οι ανάγκες σε φάρμακο και αντιδραστήριο ενώ την ίδια ώρα το λοιπό προσωπικό
προσπαθεί να διαχειριστεί τα λιγοστά υλικά που του παρέχονται προκειμένου να λειτουργήσει κάπως το πράγμα.
Δυστυχώς όμως τίποτε από όλα τα παραπάνω δεν
κατάφεραν να ιδρώσει το αυτί κανενός
υπεύθυνου, ούτε ακόμη και αυτών των θεσμοθετημένων οργάνων των εργαζομένων. Η
συνέλευση που είναι και το ανώτερο όργανο δεν έγινε ποτέ για κανένα από τα
παραπάνω προβλήματα με ευθύνη όχι μόνο
των συνδικαλιστών, αλλά και των ίδιων των εργαζομένων που ανέχονται αυτή τη
νοσηρή κατάσταση και στη καλλίτερη περίπτωση απλώς γκρινιάζουν μεταξύ τους.
Στις ιστορικές εποχές που ζούμε όπου η
πολιτική φαίνεται να παίρνει την εκδίκηση της είναι επιτακτική ανάγκη να
ανασκουμπωθούμε όλοι μας και να λειτουργήσουμε συλλογικά, αποφασιστικά και με αξιοπρέπεια.
Να σταματήσουμε να αναπαράγουμε το νοσηρό φαινόμενο του «διαίρει και βασίλευε»
δίνοντας τροφή στους Πρετεντέρηδες και στους πολιτικούς ταγούς μας, για να μας χορεύουν
στο ταψί. Η ανάθεση έργου και οι «πολιτικές εργολαβίες» σε όλους εκείνους που έβαλαν
πλάτη όλα αυτά τα χρόνια για να φτάσουμε σε αυτή τη κατάσταση πρέπει να μπουν
στο περιθώριο. Οι εργαζόμενοι που τιμούν την επαγγελματική τους ιδιότητα πρέπει
να σκεφτούν, να αποφασίσουν και να δράσουν διαφορετικά, κυρίως με τη συμμετοχή τους,
σε όποια μορφή αγώνα αποφασίσουν, προκειμένου να υπερασπίσουν, όχι μόνο ένα δημόσιο
και δωρεάν σύστημα υγείας, αλλά ένα διαφορετικό μοντέλο, που θα υπηρετεί τις
πραγματικές σύγχρονες υγειονομικές ανάγκες της κοινωνίας πέρα και πάνω από τα συμφέροντα
της αγοράς και του κέρδους πέρα και πάνω από την ιδιοτέλεια και την χυδαία διάκριση
που προσπαθούν κάποιοι να επιβάλουν στους εργασιακούς μας χώρους.
Είμαστε εργαζόμενοι είμαστε πολίτες είμαστε
άνθρωποι. Είμαστε οι πολλοί είναι οι λίγοι. Αν θέλουμε μπορούμε να τους
νικήσουμε
Μερμίγκης Στέλιος
Φαρμακοποιός του νοσοκομείου Αγρινίου και
μέλος του ΔΣ των εργαζομένων
