Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν είμαι θρήσκα και δεν χρειάζομαι ένα ιερωμένο για να εξομολογηθώ την τελευταία μου επιθυμία.
Ξέρεται πια. Μου αρκεί αυτό το δημόσιο βήμα. Φτάνει για να δώσω τις κεντρικές γραμμές των τελευταίων μου βημάτων σε αυτό τον κόσμο τον αμαρτωλό.
Όλοι φεύγουμε σε κάποια φάση της ζωής μας. Μερικοί είναι βιαστικοί άλλοι είναι αργοί. Ήρθαμε για να φύγουμε!
Δεν θέλω να εκμεταλλευτεί κανείς αυτό το γεγονός. Δεν θέλω παπάδες και ούτε στεφάνια. Δεν θέλω θρησκευτικό μνημόσυνο. Αυτοί που με αγαπάνε δεν χρειάζονται κανέναν για να με θυμηθούν. Όταν θα βρεθούν στο προσκεφάλι μου θα με αποχαιρετήσουν και θα πιούν ένα ποτήρι. Όχι στη υγειά μου αλλά στο φευγιό μου. Θα βρεθούνε και θα τα πούνε .Έτσι όπως κάναμε τόσα χρόνια στην παρέα μας. Θα θυμηθούνε τις κακές αλλά κυρίως τις καλές στιγμές που περάσαμε μαζί. Θα γελάσουνε με τις ιστορίες μας.
Δεν θέλω κηδείες, ομιλίες και φανφάρες δημόσια δαπάνη. Δεν είμαι και καμιά σπουδαία. Αντί να αναπαυθώ σε τόπο χλοερό, τόπο φωτεινό και σε τόπο αναψύξεως, θέλω να βρεθώ μέσα σε ένα αγγείο. Θα γίνω μία χούφτα στάχτη που θα χωρέσει μέσα σε ένα μπρούντζινο αγγείο. Στο μπαλκόνι του σπιτιού μου. Να βλέπω,έστω και από εκεί την αγαπημένη μου Ακρόπολη. Δεν επιθυμώ την ταλαιπωρία της εκταφής. Δεν βλέπω τον λόγο 3, 4 ή 5 χρόνια μετά την ταφή μου σε τόπο χλοερό, να "βγω" για να με πάνε αλλού και να υποβληθούν οι συγγενείς μου στην οδύνη της «δεύτερης κηδείας».
Απαιτώ να σεβαστούν όλοι αυτή την επιθυμία μου ξεκινώντας από το κράτος και τελειώνοντας με τους δικούς μου. Τόσο απλά. Ψυχρά και επιστημονικά . Είμαι πεπεισμένη ότι είναι η καλύτερη λύση τόσο για μένα όσο και για τους δικούς μας. Έφτασα σε αυτή την απόφαση μετά από βαθιές σκέψεις και κυρίως μετά από καλή ανάλυση των επιχειρημάτων υπέρ και κατά της καύσης.
Η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να ενισχύσει την δημιουργία των Κ.Ε.Ν (κέντρα αποτέφρωσης νεκρών ) προς όφελος των πολιτών της που το επιθυμούν . Η βούληση υπάρχει εδώ και μια δεκαετία, η θεσμοθέτηση έγινε πριν από πέντε χρόνια και πάρθηκε και η κοινή υπουργική απόφαση( υπουργεία Περιβάλλοντος, Εσωτερικών και Υγείας ) στις 11.05.2010 αλλά επί του πρακτέου... τίποτα! Δεν είναι μόνο ότι το κόστος μιας παραδοσιακής κηδείας " λυγίζει" την οικογένεια αλλά και ότι δεν θέλω πολλά ταρατατζούμ με φόντο την απώλεια μου. Θέλω να πεθάνω στο τόπο μου. Δεν βλέπω γιατί ,για να επιτευχτεί αυτή μου η επιθυμία, πρέπει να μεταφερθώ στην Βουλγαρία .
Η Ελλάδα πρέπει να σεβαστεί αυτή μου την επιθυμία.
