Θυμάμαι
τον μπάρμπα μου το Βασίλη, παλιό συνδικαλιστή,
Μικρασιάτη, καπνεργάτη, κομμουνιστή, που
το κορμί του το σημάδεψαν τα βασανιστήρια , που τον μπούκωσαν με το κιλό το
ρετσινόλαδο οι Μανιαδάκηδες , που τα τρία τέταρτα της ζωής του τα πέρασε στα
βουνά, στις φυλακές , στις εξορίες και στην παρανομία, να περπατά στους δρόμους και πίσω του να
αλυχτάνε τα σκυλιά:
-Οι κομμουνιστές,
που θα μας πάρετε τα σπίτια
-Προδότες
που θα υποθηκεύσετε τη χώρα
-Θα μας
πάρετε τα χωράφια
-Θα μας
πάρετε τα …γίδια
-Θα μας πάρετε
τις γυναίκες (γιατί τότε οι ταγματασφαλίτες και οι απόγονοί τους κυκλοφορούσαν
την άποψη ,στην μικρή κοινωνία μας, ότι οι κομμουνιστές είναι υπέρ
της κοινοκτημοσύνης των πάντων, άρα και..των
γυναικών!!!)
Συνήθως γελούσε
με τη καρδιά του και απαξιούσε να ασχοληθεί καν μαζί τους.
Ο μπάρμπας
μου πέθανε αδικαίωτος…
Δεν πρόλαβε
ο άνθρωπος …να τους πάρει τα σπίτια , τα χωράφια , τα
γίδια ούτε καν να γευτεί τις συγκινήσεις
…των sex parties!!!
Όμως δεν
πήγε χαμένος ο αγώνας του…
Η σημερινή
κυβερνητική συμμορία με το σιγοντάρισμα των
εξαπτέρυγών της (ΝΔ-ΛΑΟΣ-Μπακογιάννη):
Παίρνει τα
σπίτια
Παίρνει τα
χωράφια
Παίρνει τα
γίδια
Ξεπούλησε
την ανεξαρτησία και κυριαρχία της χώρας
Μοιράζει
μπάφο στην κοινωνία και όπου να ναι αρχίζουν και τα …όργια.
Σκέφτομαι
αυτές τις μέρες να επισκεφτώ τον τάφο του.
Ν’ αφήσω
λίγα λουλούδια και να του πω πόσο δίκιο είχε που μού λεγε:
«Κανένας αγώνας,
παιδί μου, δεν πάει χαμένος».
