Η Πρέβεζα της παρακμής

Το Ιούνιο του 1928 ο ποιητής Κώστα Καρυωτάκης έγραφε σε ένα ποιήμά του, με τίτλο «Πρέβεζα»

...Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη
ο ήλιος, θάνατος μες στους θανάτους.

Και να που σχεδόν ένα αιώνα μετά, πόσο  επίκαιρος γίνεται ο ποιητής.

"Πρέβεζα".

Το είδαμε κι αυτό! Διοργανώθηκε από το Δήμο Πρέβεζας και νέα γιορτή σαρδέλας  αυτή τη φορά με άρωμα… κατακτητή !

Ναι παρακαλώ! 

Γιορτή σαρδέλας ,όπου οι Πρεβεζάνοι ταξίδεψαν (νοερά)  και τίμησαν ... τη Β΄ Ενετοκρατία της Πρέβεζας (1718-1797) με Βενετσιάνους στρατιώτες, φιγούρες της Commedia del’ Arte, Καραγκιόζη, κανταδόρους , χορωδούς και  μελωδίες εκείνης της   (…αχ τι νοσταλγία!) εποχής.

Θαυμάσια .

Άντε παιδιά τώρα και σε γιορτή της σαρδέλας με… Οθωμανικό χαρακτήρα!

Γιατί όχι;

Με πασάδες, ναργιλέδες, χανουμάκια , γιουσουφάκια και …μελωδίες εκείνης (…αχ και πάλι τι νοσταλγία!) εποχής.

Στην ανάγκη και...αμανέδες μιας μεταγενέστερης εποχής 

Αχ ξέχασα .Και χαρέμια…

Τέλος ο καλοκαιρινός –φθινοπωρινός κύκλος εκδηλώσεων , προτείνουμε να κλείσει με τη  Γιορτή της Βρωμιάς και Καταπάτησης - Συρρίκνωσης του Δημόσιου χώρου για τα οποία η πόλη κατέχει Πανελλήνια και ίσως Πανευρωπαϊκή πρωτιά.

Ως γνωστόν η πόλη ζέχνει και αποπνέει εκείνο το άρωμα της… παλιάς καλής εποχής!

Κάθε έννοια Δημόσιου χώρου και πεζοδρόμου έχει καταργηθεί από τον "ιμπεριαλισμό" των τραπεζοκαθισμάτων καφετεριών και κουτοκάδικων και από τις συνεχείς και θορυβώδεις διελεύσεις και τα παράνομα παρκαρίσματα  των ευγενών (είπαμε αχ τι νοσταλγία οι παλιές καλές εποχές!) πολιτών της Πρέβεζας.

Θλίψη ..

Ντροπή άραγε υπάρχει;

ΥΓ: Ως γνωστόν οι παραλίες της Κυανής Ακτής και του Μονολιθίου απώλεσαν την "Γαλάζια Σημαία" λόγω της εγκατάλειψης και της βρωμιάς και το πολυπόθητο νέο Νοσοκομείο... μετοίκησεν εις παραπλευρον νήσον!