Όταν οι Βρυξέλες (δηλαδή οι πολιτικοί εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου) έχουν ως απάντηση στην κρίση (κλικ εδώ):
- μεγαλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία και ενίσχυση του Συμφώνου Σταθερότητας
- προώθηση μέτρων για σύγκλιση της ανταγωνιστικότητας μεταξύ των οικονομιών της ΕΕ
- συγκρότηση αποτελεσματικού μηχανισμού διαχείρισης κρίσεων
- στενότερη οικονομική διακυβέρνηση σε θεσμικό επίπεδο
...τότε αυτά που έχουμε δει μέχρι σήμερα είναι παιδικό πάρτι γενεθλίων σε σχέση με αυτά που θα έλθουν.
Δεν είναι λόγια φοβέρας τούτα, ούτε κινδυνολογία.
Όταν οι Βρυξέλες προκρίνουν μεγαλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία και ενίσχυση του Συμφώνου Σταθερότητας τότε να περιμένουμε και άλλα ακόμα πιο βάρβαρα μέτρα διαρκείας .
Όταν οι Βρυξέλες μιλούν για σύγκλιση της ανταγωνιστικότητας τότε θεωρούν αυτονόητο την καταβαράθρωση της αξίας της εργατικής δύναμης στις χώρες που «υπολείπονται σε ανταγωνιστικότητα», πράγμα που θα οδηγήσει σε μείωση του κόστους εργασίας και σε αύξηση της ανταγωνιστικότητας τους.
Όταν λένε συγκρότηση αποτελεσματικού μηχανισμού διαχείρισης κρίσεων και στενότερη οικονομική διακυβέρνηση σε θεσμικό επίπεδο, εννοούν ότι στην ουσία η διακυβέρνηση της κάθε χώρας περνά στην κυριολεξία πλέον στο Διευθυντήριο των Βρυξελών και απλά εμείς σε κάθε εκλογική αναμέτρηση θα αναδεικνύουμε το διαχειριστή που θα μαζεύει τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας .
Όσο πιο γρήγορα η χώρα μας καταφέρει να απεμπλακεί (κι ας κρώζουν κινδυνολογικά τα κοράκια του συστήματος) από αυτό το «λάκκο με τα φίδια», τόσο το καλύτερο για τη χώρα και το λαό μας
