Είναι κοινωνική βαρβαρότητα οι πολιτικές που κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Οι πολιτικές που καταδικάζουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στη φτώχεια και την ανεργία.
Βαρβαρότητα είναι να κρατάς χιλιάδες νέα παιδιά στην ομηρία του κομματικού STAGE, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα, να καταρρακώνεις την αξιοπρέπειά τους, να παζαρεύεις χυδαία τη συνείδησή τους, για ένα προσωρινό κομμάτι ψωμί. Να κάνεις την εργασία προνόμιο για τους λίγους, και όχι δικαίωμα για όλους, όπως εμείς, οι σοσιαλιστές και δημοκράτες, θέλουμε.
Βαρβαρότητα είναι η ταλαιπωρία του συνταξιούχου στις ουρές του ΙΚΑ, και η αγωνία του πολίτη όταν δεν βρίσκει κρεβάτι στην Εντατική για το παιδί του ή το γονιό του που κινδυνεύει.
Βαρβαρότητα είναι οι πολιτικές, που αναγκάζουν τους πολίτες να πληρώνουν, με καινούργιους άδικους φόρους, κάθε ευρώ που πάει σε μαύρες προμήθειες. Είναι πολιτική βαρβαρότητα να αφήνεις τους κερδοσκόπους ασύδοτους και, ύστερα, να καλείς τους πολλούς, το λαό, τον πολίτη, εκείνους που δεν φταίνε σε τίποτα για την κρίση, να πληρώσουν τα σπασμένα. Βαρβαρότητα είναι η ατιμωρησία, η συγκάλυψη, ο νόμος της ζούγκλας που επικρατεί.
Ποιος πληρώνει τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, του πλούτου του Ελληνικού λαού; Ποιος πληρώνει το άδειασμα των Ταμείων υπέρ των ισχυρών και των «ημέτερων»; Ποιος πληρώνει τα φορολογικά δώρα στους πλούσιους, στους τραπεζίτες, στους μεγαλομετόχους, στους μεγαλοϊδιοκτήτες; Ποιος πληρώνει την κομματική σπατάλη;
Αφού τα διαβάσατε αυτά και τα συγκρίνετε με τις σημερινές πρακτικές και τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, σας πληροφορούμε ότι τα παραπάνω είναι αποσπάσματα από την ομιλία (κλικ εδώ) του σημερινού πρωθυπουργού και τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου , πριν περίπου ένα χρόνο, στις 24/5/2009 στη Λαμία
