Δεν χρειάστηκε πάρα ένας χρόνος, ώστε ο ίδιος ο καπιταλισμός να διαλύσει τις περισπούδαστες αναλύσεις των κυβερνητικών και των δημοσιογράφων παπαγάλων- απολογητών του συστήματος, που προσπαθούσαν -δικαιολογώντας τα πιο βάρβαρα μέτρα που επιβλήθηκαν τα τελευταία 50 χρόνια στο ελληνικό λαό - να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους , τους έλληνες συνταξιούχους, τους έλληνες ανέργους ότι «μαζί τα φάγαμε» , ότι η κρίση και η χρεοκοπία είναι απότοκος της …τεμπελιάς μας, ότι τα χρέη οφείλονται στο ότι καταναλώναμε περισσότερα από ό,τι παράγαμε, ότι τα ελλείμματα οφείλονται στον …υπερτροφικό δημόσιο τομέα μας και στους υπέρογκους μισθούς των δημόσιων υπαλλήλων ότι…ότι…ότι…
Και ότι έπρεπε να παρθούν τα μέτρα για να γίνουμε επιτέλους …ευρωπαίοι!!!
Mέσα σε ένα χρόνο η κρίση του καπιταλισμού σαρώνει πλέον όχι μόνο τη περιφέρειά του αλλά και το κέντρο του, τον πιο σκληρό πυρήνα του.
Μια -μια οι καπιταλιστικές οικονομίες , τα «πρότυπά» μας , τα «ινδάλματά» μας , «αυτά που έπρεπε να μοιάσουμε», νιώθουν την καυτή ανάσα της χρεοκοπίας στο σβέρκο τους. Κλυδωνίζεται βίαια ολόκληρη η ευρωζώνη. Σε τέλμα βυθίζεται και η οικονομία των ΗΠΑ.
Παντού υπάρχει κοινωνικός αναβρασμός. Ξεσπούν διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις καθώς τα πολιτικά τσιράκια του κεφαλαίου, σε όλες τις χώρες, έχουν αφηνιάσει βλέποντας το τσουνάμι της καπιταλιστικής κρίσης να πέφτει πάνω στις οικονομίες τους.
Σαν από καρμπόν τα μέτρα που παίρνουν, έχουν ένα και μοναδικό στόχο. Την κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας τους να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Γι αυτό τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ευρωζώνη αλλά και στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ σπέρνουν με μια σειρά από μέτρα τη φτώχεια, τη δυστυχία, την εξαθλίωση, τη μιζέρια και την απόγνωση.
Ξέρουν ότι αργά ή γρήγορα η κοινωνική οργή θα ξεσπάσει.
Για αυτό επείγονται να εφαρμόσουν και εφαρμόζουν μέτρα της πιο άγριας και απάνθρωπης καταστολής. Οι περίφημες αστικές δημοκρατίες μέρα με τη μέρα , μήνα με το μήνα αποδεικνύονται, στα μάτια και στις συνειδήσεις όλο και περισσότερων πολιτών, άγριες κοινοβουλευτικές δικτατορίες.
Χούντες.
Γι αυτό και τα κτίρια των κοινοβουλίων παρομοιάζονται (κι ας μην αρέσει αυτό σε κάποιους) με μπουρδέλα.
Ίσως η παρομοίωση να …αδικεί τα τελευταία.
Ο Παπανδρέου στέλνει ειδικές μονάδες να εκπαιδευτούν στο χτύπημα του εχθρού λαού, «της άλλης πλευράς» όπως πολύ γλαφυρά απέδωσε τον όρο ο εκπρόσωπος της αστυνομίας.
Ο Κάμερον στην Αγγλία απειλεί ότι θα κατεβάσει το στρατό στους δρόμους και θα θέσει εκτός νόμου τα κοινωνικά δίκτυα και... το διαδίκτυο!!
Υπάρχουν πλέον νεκροί.
Χύνεται αίμα.
Και μέχρι στιγμής το αίμα που χύνεται ανήκει στους…κολασμένους.
Για πλιατσικολόγους κραυγάζει ο δημοσιογραφικός οχετός του συστήματος.
Μα υπάρχουν μεγαλύτεροι κλέφτες και πλιατσικολόγοι από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του;
Αιώνες και δεκαετίες τώρα λεηλατούν, κατακλέβουν τον ιδρώτα , το μόχθο (σωματικό και πνευματικό) των εργαζομένων.
Αιώνες και δεκαετίες τώρα δημιουργούν χαμένες γενιές , που πεθαίνουν πριν καταλάβουν τη ζωή.
Από κει απορρέει και το απύθμενο θράσος του κυβερνητικού εκπροσώπου της κυβέρνησης Παπανδρέου, του Μόσιαλου.(κλικ εδώ)
...ΣΚΟΥΡΗΣ: κ. υπουργέ, σας ανησυχεί -δεν σας ρωτάω, μάλλον, αν σας ανησυχεί, θα σας ανησυχεί το ύψος της ανεργίας- το γεγονός ότι δημιουργείται μια ομάδα νέων, μια νέα γενιά, χαμένη γενιά, ουσιαστικά. Πώς θα το αντιμετωπίσετε;
ΜΟΣΙΑΛΟΣ: Και δεν είναι η πρώτη φορά κ. Σκουρή που δημιουργείται μια νέα, χαμένη γενιά. Σ` αυτήν ανήκα κι εγώ πριν από 20 χρόνια, όταν έφυγα στη Μεγάλη Βρετανία. Όταν δεν έβρισκα διέξοδο, στα τέλη της 10ετίας του 1980, στη χώρα μου….
ΜΟΣΙΑΛΟΣ: Και δεν είναι η πρώτη φορά κ. Σκουρή που δημιουργείται μια νέα, χαμένη γενιά. Σ` αυτήν ανήκα κι εγώ πριν από 20 χρόνια, όταν έφυγα στη Μεγάλη Βρετανία. Όταν δεν έβρισκα διέξοδο, στα τέλη της 10ετίας του 1980, στη χώρα μου….
Τόσο κυνικά . Δηλαδή και τι έγινε ; Μια χαμένη γενιά….
Δεν είναι και πρώτη φορά! Ας φύγουν αλλού να βρουν την τύχη τους!!!
Στα … τέτοια μου!!!!
Να γίνουμε λέει πιο ανταγωνιστικοί για να αντιμετωπίσουμε την ανεργία.
Και η Ισπανία που είναι πιο ανταγωνιστική δεν έχει μεγάλη ανεργία;
H Ιταλία που είναι πιο ανταγωνιστική δεν έχει μεγάλη ανεργία;
H Γαλλία που είναι πιο ανταγωνιστική δεν έχει μεγάλη ανεργία;
Η Μεγάλη Βρετανία που είναι πιο ανταγωνιστική δεν έχει μεγάλη ανεργία;
Η Γερμανία που είναι πιο ανταγωνιστική δεν έχει μεγάλη ανεργία;
Οι ΗΠΑ που είναι ακόμη πιο ανταγωνιστικές δεν έχουν μεγάλη ανεργία;
Μόνο ένας θρασύς απολογητής του πιο βάρβαρου κοινωνικού συστήματος μπορεί να ξεστομίζει τέτοιες ανοησίες.
Τα παραμύθια όμως τέλειωσαν
Ο Σεπτέμβρης και το φθινόπωρο που έρχεται θα αποδειχτεί ο πιο Μαύρος Σεπτέμβρης και το πιο μαύρο φθινόπωρο για τους έλληνες εργαζόμενους και τα φτωχά και μικρομεσαία ακόμη στρώματα.
Δεν χωρούν πλέον αυταπάτες.
Ο καπιταλισμός δεν βελτιώνεται , δεν μεταρρυθμίζεται.
Δεν έχει πλέον ούτε τα περιθώρια για ψίχουλα , πάνω ή κάτω από το τραπέζι,για τους... συμβιβασμένους ζήτουλες.
Ο σύγχρονος καπιταλισμός μόνο ανατρέπεται.
Και αυτό είναι το καθήκον όσων έχουν ακόμη μέσα τους στοιχειώδη ανθρωπιά, όσων θέλουν να παραδώσουν μια κοινωνία , μια ζωή και μια πατρίδα με ελπίδα, στα παιδιά και στα εγγόνια τους .
