Καθώς μέρα με τη μέρα αρχίζει να πάλι κάτι να κινείται στο χώρο του κινήματος κυρίως των νοσοκομειακών γιατρών, με προς το παρόν στόχο τη πληρωμή δεδουλευμένων εφημεριών τους, είναι η κατάλληλη στιγμή να θέσουμε ορισμένους προβληματισμούς και σκέψεις.
Δεδομένα.
1.Στο ΕΣΥ της χώρας μας έχει διαμορφωθεί, μετά από μια σειρά συνειδητών επιλογών επί δυο τουλάχιστον δεκαετίες, μια κατάσταση που στη σκέψη χιλιάδων εργαζομένων σε αυτό αλλά και εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών συμπυκνώνεται στη φράση «Δεν πάει άλλο»..
‘Όχι μόνο συνεχώς υπολείπεται των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας μας, αλλά τολμούμε να πούμε ότι δείχνει καθαρά σημάδια κατάρρευσης.
Σταχυολογούμε...
1.Δεν υπάρχει αρχικά μια σοβαρή και τεκμηριωμένη μελέτη , ένας σύγχρονος υγειονομικός χάρτης που να μας ορίζει σε κάθε περιοχή της χώρας μας (λαμβάνοντας υπόψη της γεωμορφολογία, τα πληθυσμιακά δεδομένα, τη φυσική κίνηση του πληθυσμού, τη νοσηρότητα, τα αναπτυξιακά δεδομένα κλπ) τι πραγματικές ανάγκες έχουμε σήμερα σε υποδομές και υπηρεσίες υγείας ,καθώς και μια προβολή στο μέλλον αυτών των αναγκών για την επόμενη τουλάχιστον δεκαετία .
Πρωτίστως δεν υπάρχει μια αξιόπιστη , σοβαρή και αξιολογική μελέτη τι υποδομές έχουμε και τι υπηρεσίες παρέχουμε σήμερα.
Οι όποιες νέες δομές και υπηρεσίες ,αναπτύσσονται όχι με βάση ένα τέτοιο χάρτη αλλά άναρχα και με κύριο κριτήριο κομματικές και πελατειακές επιλογές.
2.Το «σύστημα» ανεξέλεγκτο πλέον και «αυτονομημένο» συσσωρεύει συνεχώς τεράστια χρέη , παρά τις κατά καιρούς «ρυθμίσεις» από τις διάφορες αστικές κυβερνήσεις.
Στον τομέα των προμηθειών λαμβάνει χώρα, εδώ και δεκαετίες, ένα οργιώδες πάρτι των «πιράνχας» .
Το απόλυτο μπάχαλο επικρατεί στη σχέση πραγματικές ανάγκες –ιεράρχηση-αξιολόγηση-προμήθεια.
3.Σοβαρότατη έλλειψη χρηματοδότησης, καθώς οι κρατικές δαπάνες και ενισχύσεις προς αυτό είναι στο ναδίρ ,οδηγημένες συνειδητά από πολιτικές ενταγμένες
πλήρως στις λογικές της κυρίαρχης γραμμής του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για λιγότερο κράτος , για λιγότερο δημόσιο και στον τομέα της υγείας.
Μπορούμε να πούμε με αρκετή βεβαιότητα ότι το σύστημα πλέον στηρίζεται κυρίως στις όποιες καταβολές των ασφαλιστικών ταμείων με αρκετά εξ αυτών βρισκόμενα σε δεινή οικονομική θέση ή και στα όρια διάλυσης λόγω γενικότερων πολιτικών επιλογών(καταλήστευση, σκάνδαλα, εισφοροδιαφυγή κλπ)
Αυτό στο ΕΣΥ μεταφράζεται:
.σε αδυναμία, παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες, οργάνωσης και λειτουργίας ενός αξιόπιστου δημόσιου συστήματος ΠΦΥ
.σε αδυναμία επέκτασης και εκσυγχρονισμού υπηρεσιών στο σύστημα δευτεροβάθμιας περίθαλψης
.σε σοβαρότατες ελλείψεις ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού και σε χαμηλούς ρυθμούς ανανέωσής του.
.σε τρομακτικές ελλείψεις πάσης φύσης , κατηγορίας και κλάδου προσωπικού, που να καλύψει τις υπάρχουσες υποδομές και υπηρεσίες.
.σε αδυναμία ακόμα και στοιχειώδους ανανέωσης αυτού του προσωπικού, ιδιαίτερα σε ορισμένους στρατηγικής σημασίας κλάδους για τη λειτουργία του συστήματος όπως στο νοσηλευτικό προσωπικό, όπου οι νέες προσλήψεις υπολείπονται και αυτών ακόμα των συνταξιοδοτήσεων
.σε όλο και συχνότερα φαινόμενα χρόνιας στάσης καταβολής, σε μεγάλα τμήματα των εργαζομένων, δεδουλευμένων είτε αυτά αφορούν υπερωρίες ,εργασία κατά τη νύχτα και αργιών είτε εφημεριών των γιατρών
Υπάρχει μια απίστευτων διαστάσεων σπατάλη και κακοδιαχείριση ακόμη και σε αυτά έστω τα χρήματα που δίδονται καθώς ουδείς μπορεί με βεβαιότητα να πει πού πάνε και να αξιολογήσει ποια είναι η αποδοτικότητα τους.
4.Από το όλο σύστημα απουσιάζει η έννοια της αξιολόγησης ως προς την φιλικότητα και εξυπηρέτηση του λαού και των εργαζομένων .
Απουσιάζει η διαφάνεια και ο κοινωνικός έλεγχος, ενώ στο εσωτερικό του βασιλεύει η διαφθορά (το φακελάκι είναι η ορατή κορυφή του παγόβουνου -γι αυτό ίσως και το πιο πολυσυζητημένο).
5.Το ΕΣΥ της χώρας μας ορίζεται κυρίως ως ιατροκεντρικό , παρά ως ανθρωποκεντρικό.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να καταγράφουμε και άλλα….
Ένα όμως είναι το σίγουρο .Ότι η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές είναι πλέον αναγκασμένη από τη διαμορφωθείσα εικόνα κατάρρευσης του συστήματος να παρέμβει δραστικά. Και σε σχετικά σύντομο χρόνο.
Στην ουσία θα επιχειρηθεί μια «επανίδρυση» συνολικά του ΕΣΥ.
Αυτή η επανίδρυση θα επηρεάσει καθοριστικά τη λογική και την κατεύθυνση του συστήματος, τη λειτουργία του, τις εργασιακές σχέσεις μέσα σε αυτό, τις αμοιβές του προσωπικού, τον τρόπο και το είδος εφημέρευσης των γιατρών κ.α.
Ήδη οι τροχιοδεικτικές βολές πέφτουν προεκλογικά.
Είναι προφανές ότι η «επανίδρυση» θα επιχειρηθεί να θεμελιωθεί όχι πάνω στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και των εργαζομένων αλλά στις σύγχρονες ανάγκες του καπιταλισμού.
Η λογική της επιχειρηματικότητας και της ιδιωτικοποίησης θα είναι κυρίαρχη.
Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία να αναπτυχθεί μέσα στο χώρους των νοσοκομείων και των ΚΥ ένα τέτοιο κίνημα που θα έχει άποψη και συγκεκριμένη πρόταση για τη νέα κατάσταση δηλαδή τελικά θα έχει διαμορφωμένη τη δική του συνολική πρόταση για ένα νέο ΕΣΥ και δεν θα παραμένει στα ευχολόγια και στο συντεχνιακό καβούκι των αιτημάτων μόνο της πληρωμής των δεδουλευμένων εφημεριών και των αναβαθμίσεων ή της καταβολής του επιδόματος των 176 ευρώ!
Διαφορετικά το παιχνίδι θα είναι για μια ακόμη φορά χαμένο.
