Η ελπίδα ως εμπόρευμα με ανταλλακτική αξία την πολιτική, πελατειακή ομηρία και τη ψήφο.
Με τον καπιταλισμό σε κρίση , να ξεσκίζει και να κατατρώγει τις σάρκες της κοινωνίας, οι πολιτικοί ταγοί του έχουν καταφύγει σε ένα αγώνα δρόμου με στόχο ποιος θα πουλήσει περισσότερο εμπόρευμα και με ακριβότερη τιμή.
Φρούδες ελπίδες λοιπόν πουλούσαν και πουλούν οι πολιτικοί εκφραστές του κεφαλαίου στη χώρα μας και στους νέους ανθρώπους που είδαν σαν σωσσίβιο τα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης , τα περιβόητα stage.
Είναι πολλά , όχι όμως όλα, τα νέα παιδιά,αρκετα από αυτά με πτυχία τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που έτρεξαν σε βουλευτικά γραφεία ,"φίλησαν κατουρημένες ποδιές" οπως λέγει και ο λαός μας,υπέμεναν το εξευτελισμό της ανασφάλιστης και κακοπληρωμένης εργασίας , για μια θέση ...στην ελπίδα .Για μια μόνιμη θέση εργασίας.
Κια σαν να μη έφτανε αυτή η ταπείνωση, ξέσπασε και ένας σκυλοκαυγάς ανάμεσα στα δυο μεγάλα κόμματα της χώρας μας (κλικ εδώ και εδώ) , τα αποκλειστικά υπεύθυνα για τη δυστυχία αυτών των ανθρώπων για το ποιος θα τους εκμεταλλευτεί περισσότερο!
Από αυτή την άποψη είναι χαρακτηριστική μια επιστολή, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα Diorismos.gr, από ανώνυμο ανασφάλιστο εργαζόμενο στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Hράκλειο, 21-9-2009
Η πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, κ. Εύη Χριστοφιλοπούλου, έσπευσε να καθησυχάσει τους ανασφάλιστους εργαζόμενους με τα προγράμματα Stage ή «Έλληνες Λαθρομετανάστες» αν θέλετε, δηλώνοντας ότι κανείς συμμετέχοντας στα προγράμματα αυτά δεν θα απολυθεί, αλλά θα συνεχίσουν να εργάζονται, με τους ίδιους μεσαιωνικούς όρους, μέχρι τη λήξη των συμβάσεών τους και αυτό αποτελεί, κατά τα λεγόμενά της δέσμευση, εφόσον εκλεγούν να κυβερνήσουν τον τόπο, συνεχίζοντας τον εμπαιγμό από το σημείο εκείνο στο οποίο τον παραδίδουν οι πιθανότατα απερχόμενοι - ανεύθυνοι και έστω την τελευταία (προεκλογική) στιγμή διατεθειμένοι να δώσουν οριστική λύση Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας.
Η τοποθέτηση της κ. Χριστοφιλοπούλου, η οποία προφανώς εκφράζει την πολιτική που θα ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ, εφόσον κυβερνήσει τη χώρα, κάθε άλλο παρά καθησυχαστική είναι. Αντιθέτως, παρατηρώντας κανείς πιο προσεκτικά τα λεγόμενα της, θα διαπιστώσει ότι καμία λύση δεν προτείνει το ΠΑΣΟΚ για τους ήδη (μέχρι και πέντε χρόνια) συμμετέχοντες στα προγράμματα αυτά, αφήνοντας να εννοηθεί ταυτόχρονα ότι μετά τη λήξη των προγραμμάτων αυτών, κάθε εργαζόμενος θα «πάρει πόδι» από την εργασία του, μη έχοντας μάλιστα το δικαίωμα λήψης επιδόματος ανεργίας, γιατί κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τις υπάρχουσες διατάξεις της νομοθεσίας, μιας και οι συμμετέχοντες οι οποίοι επί πέντε χρόνια εργάζονται αδιάκοπα στις ίδιες θέσεις και στον ίδιο φορέα, δεν αναγνωρίζονται μέχρι και σήμερα ως εργαζόμενοι.
Ένα σημείο το οποίο χρήζει σχολιασμού και διευκρινίσεων από την κ. Χριστοφιλοπούλου, είναι το σημείο εκείνο στο οποίο αναφέρει ότι: «η εμπειρία που αποκτάται στο ίδιο αντικείμενο απασχόλησης, είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, θα πρέπει να προσμετράται εξίσου στις διαφανείς και αξιοκρατικές προσλήψεις (χωρίς σχόλιο) μέσω ΑΣΕΠ που θα γίνουν». Στο σημείο αυτό, δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα καταργήσουν την μοριοδότηση της εμπειρίας άνω των 24 μηνών, μεσω της προσαύξησης 50%, σε όλους τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, υιοθετώντας με αυτό τον τρόπο εν μέρει τις προτάσεις του προέδρου του Α.Σ.Ε.Π., κ. Βέη, οποίος εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει πόλεμο με τους χαμηλότερα αμειβόμενους και ανασφάλιστους ταυτόχρονα εργαζόμενους του Ελληνικού κράτους, δηλώνοντας επανειλημμένα ότι τα προγράμματα αυτά είναι προγράμματα μαθητείας (;) και όχι εργασίας και η εμπειρία που αποκτούν οι συμμετέχοντες σε αυτά, είναι πλασματική κι ως εκ τούτου δεν πρέπει να μοριοδοτείται στους διαγωνισμούς του Α.Σ.Ε.Π.
Από την πλευρά μου, έχω να κάνω κάποια ερωτήματα και στην κ. Χριστοφιλοπούλου και στον κ. Βέη. Πρώτον: Μήπως νομίζουν ότι οι συμμετέχοντες στα προγράμματα αυτά κάθονται σε θρανία εκπαιδευτηρίων και σχολείων; Αν ναι, να τους ενημερώσω ότι εργαζόμαστε στους ίδιους χώρους στους οποίους εργάζονται οι μόνιμοι και αορίστου χρόνου υπάλληλοι, κάνοντας ακριβώς τα ίδια πράγματα με αυτούς και έχοντας μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις αυξημένες υποχρεώσεις, ενώ πληρωνόμαστε το 1/4 και το 1/5 του μισθού που παίρνουν οι μόνιμοι και αορίστου χρόνου υπάλληλοι και μάλιστα χωρίς ασφάλεια. Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς από αυτούς (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ κτλ) τι θα γίνει σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος και μόνιμης αναπηρίας; Η απάντηση είναι ότι δεν προβλέπεται τίποτα παραπάνω, εκτός από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δεύτερον: Που ήταν η αντίδραση και η αντίθεση της κ. Χριστοφιλοπούλου και του ΠΑΣΟΚ γενικότερα και του κ. Βέη όταν, ενώ ήταν και τότε Πρόεδρος του Α.Σ.Ε.Π., «Τακτοποιήθηκαν» με κλειστό διαγωνισμό, μοριοδότηση και προσαύξηση 50% της εμπειρίας τους οι επί τόσα χρόνια όμηροι εργαζόμενοι των Κ.Ε.Π.; Τότε συμφωνούσαν, επειδή τακτοποιήθηκαν εκκρεμότητες της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, από την Ν.Δ., ενώ τώρα εκφράζουν την αντίθεσή τους σχεδόν κάθε μέρα. Αυτή την ισότητα και ισονομία υπόσχονται;
Η χώρα κ. χριστοφιλοπούλου, αναμφισβήτητα χρειάζεται ένα σχέδιο ανάτασης, προκειμένου να βγει ο τόπος από την δύσκολη οικονομική συγκυρία στην οποία βρίσκεται. Αυτό που δεν χρειάζεται όμως σε καμία περίπτωση, είναι ένα σχέδιο εξόντωσης των εργαζομένων με τα προγράμματα Stag. Μην ξεχνάτε ότι η ανεργία δεν έχει χρώμα και αδίκως μας θεωρείτε «γαλάζια παιδιά». Όλοι είμαστε απόφοιτοι κάποιας σχολής είτε Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, είτε Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Α.Ε.Ι., Α.Τ.Ε.Ι.) και η δήλωση της κ. Κατσέλη (ΠΑΣΟΚ), η οποία είπε: καιρός να μπουν στο δημόσιο άνθρωποι με πτυχία, προμηνύοντας έναν σύγχρονο διωγμό των Stagers, πληγώνει και θυμώνει και εμάς και τους γονείς μας, γιατί αυθαίρετα εκμηδενίζει τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά μας, αλλά κυρίως τις θυσίες των γονιών μας που με αίμα και ιδρώτα προσπάθησαν να μας σπουδάσουν για να ζήσουμε ένα καλύτερο αύριο και δυστυχώς γίνονται μάρτυρες ενός καθημερινού εξευτελισμού της αξιοπρέπειας μας και της νοημοσύνης μας.
Δεν παρακαλάμε κανέναν, αντιθέτως απαιτούμε να δοθεί λύση από τη νέα Κυβέρνηση, είτε αυτή είναι της Νέας Δημοκρατίας είτε του ΠΑΣΟΚ.
Ανασφάλιστος εργαζόμενος με το Πρόγραμμα Stage στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Μπορεί να μην συμφωνούμε 100% με αυτά που λέγει, αλλά δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την πίκρα , την αγωνία και τον θυμό που βγάζει αυτή η επιστολή
Όσο όμως οι εργαζόμενοι δέχονται να παίζουν τα προεκλογικά πελατειακά παιχνίδια των δυο "μονομάχων" τόσο θα πληρώνουν κάθε τόσο το...μάρμαρο.Κάθε λίγο και λιγάκι οι ελπίδες τους για μια μόνιμη δουλειά, για μια αξιοπρεπή ζωή θα βυθίζονται στο τέλμα ενός βάρβαρου και εκμεταλλευτικού συστήματος.
Η εξέγερση και ο ανειρήνευτος και ανυποχώρητος ταξικός αγώνας είναι μονόδρομος.
Και βέβαια ούτε μια ψήφος στους επίδοξους νταβατζήδες τους.
Ελπίζουμε να μην τους δούμε με τα κομματικά σημαιάκια , "πρώτο τραπέζι πίστα", στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του "δικομματισμού"
