Η εξουσία είχε πάντα τους δικούς της ανθρώπους, τα δικά της «παιδιά» νόμιμα ή παράνομα, εξ’ αίματος ή υιοθετημένα. Σε όλες τις εποχές και με όλες τις αποχρώσεις η εξουσία χρειαζόταν όχι μόνο τους υποστηρικτές αλλά τους τυφλούς οπαδούς της, τους απόλυτα ταγμένους σ’ αυτήν, τους έτοιμους να πράξουν ότι τους ζητηθεί.
Σε αντάλλαγμα (γιατί πάντα υπάρχει ένα αντάλλαγμα σ’ αυτές τις σχέσεις) η εξουσία έδινε ελπίδες, υποσχέσεις, ψευδαισθήσεις, δώρα, χρήμα και θέσεις, ΠΟΛΛΕΣ ΘΕΣΕΙΣ, σε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας και της αγοράς.
Στην εποχή μας οι άνθρωποι, τα καλά παιδιά της εξουσίας είναι οι λεγόμενοι άνθρωποι του Κόμματος. Παράξενο είδος, σε άνθιση τον τελευταίο καιρό, παρουσιάζει πολλά κοινά με την δημιουργία, την ανάπτυξη και την εξέλιξη ενός καρκινικού κυττάρου και αυτός είναι ο λόγος που αξίζει την προσοχή μας (έχε το νου σου στο παιδί!!!). Και για να εξηγούμαι: όπως ανέφερα και στην αρχή δεν εννοώ τους υποστηρικτές ενός Κόμματος ή Πολιτικού Οργανισμού, τους ενεργούς σκεπτόμενους πολίτες. Οι Κομματάνθρωποι αποτελούν ξεχωριστή περίπτωση, καρκινικής μετατροπής, μετάλλαξης μη βιώσιμης για το ανθρώπινο είδος, για την κοινωνική υπόσταση του ατόμου. Συνήθως περιφέρουν το δηλητηριώδες σώμα τους δεξιά και αριστερά και προσπαθούν να προσκολληθούν σε οτιδήποτε υγιές και να αναπτυχθούν (όπως ο καρκίνος) σκοτώνοντάς το. Άχρωμοι, Άβουλοι, Άοσμοι δεν έχουν ποτέ δική τους γνώμη, ντύνονται κάθε φορά τη γνώμη του εξουσιαστή – νταβατζή τους. Έτοιμοι πάντα να δράσουν για το δικό τους συμφέρον πραγματικό ή φαντασιακό, διαθέσιμοι κάθε στιγμή, αρκεί να διατηρηθεί η «τάξη» έτσι βέβαια όπως αυτή την ορίζουν και την ελέγχουν. Ανθρωπάκια λυπηρά, θύματα – θύτες, τα οποία δεν ξέρεις πώς να τα αντιμετωπίσεις. Άλλες φορές λυπάσαι για λογαριασμό τους και άλλες φορές θέλεις να τους αστράψεις δυο χαστούκια. Ειδικά όταν ψεύδονται, όταν δεν έχουν την τόλμη και τη γενναιότητα να σε αντιμετωπίσουν κατάματα, όταν κρύβονται όπως η στρουθοκάμηλος και φωνασκούν και ωρύονται και λένε: «τα αιτήματα σας είναι κομματικά, τα αιτήματά σας είναι κομματικά, θέλετε να καταλύσετε την έννομη τάξη!!!». Και ύστερα κρύβονται στα κομματικά τους γραφεία οι αναίσχυντοι και ντύνονται τον ψεύτικο μανδύα της ευσέβειας και του πατριωτισμού. Η καθημερινή τους εργασία είναι το ψέμα και η λοιδορία. ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΑΝ άλλωστε γι’ αυτό. Όχι όπως όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί με σπουδές, βιογραφικά και εξετάσεις. Έχουν το κομματικό χρίσμα, πλησίον σχεδόν του θεϊκού, και ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ με απλή επίδειξη της κομματικής τους ταυτότητας. Κάποιοι απ αυτούς υποκρίνονται πως θέλουν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο ενώ στην πραγματικότητα δεν νοιάζονται παρά μόνο για την προσωπική τους ανέλιξη στην κομματική ιεραρχία.
Οι Κομματάνθρωποι μπορούν να αποκαθηλώσουν όχι μόνο το Ήθος αλλά και τον Νόμο και εν τέλει την ίδια την Λογική.
Τους ζήσαμε αυτές τις μέρες, τους ζούμε κάθε φορά που τίθεται κάποιο θέμα προς επίλυση, κάθε φορά που όλοι εμείς οι απλοί πολίτες τολμούμε να τους αμφισβητήσουμε.
Αν ζούσε ο παππούς μου θα άρπαζε μια βρεγμένη σανίδα και θα τους τακτοποιούσε όλους αυτούς.
Με τιμή
Άννα Γεώργα*
Στην εποχή μας οι άνθρωποι, τα καλά παιδιά της εξουσίας είναι οι λεγόμενοι άνθρωποι του Κόμματος. Παράξενο είδος, σε άνθιση τον τελευταίο καιρό, παρουσιάζει πολλά κοινά με την δημιουργία, την ανάπτυξη και την εξέλιξη ενός καρκινικού κυττάρου και αυτός είναι ο λόγος που αξίζει την προσοχή μας (έχε το νου σου στο παιδί!!!). Και για να εξηγούμαι: όπως ανέφερα και στην αρχή δεν εννοώ τους υποστηρικτές ενός Κόμματος ή Πολιτικού Οργανισμού, τους ενεργούς σκεπτόμενους πολίτες. Οι Κομματάνθρωποι αποτελούν ξεχωριστή περίπτωση, καρκινικής μετατροπής, μετάλλαξης μη βιώσιμης για το ανθρώπινο είδος, για την κοινωνική υπόσταση του ατόμου. Συνήθως περιφέρουν το δηλητηριώδες σώμα τους δεξιά και αριστερά και προσπαθούν να προσκολληθούν σε οτιδήποτε υγιές και να αναπτυχθούν (όπως ο καρκίνος) σκοτώνοντάς το. Άχρωμοι, Άβουλοι, Άοσμοι δεν έχουν ποτέ δική τους γνώμη, ντύνονται κάθε φορά τη γνώμη του εξουσιαστή – νταβατζή τους. Έτοιμοι πάντα να δράσουν για το δικό τους συμφέρον πραγματικό ή φαντασιακό, διαθέσιμοι κάθε στιγμή, αρκεί να διατηρηθεί η «τάξη» έτσι βέβαια όπως αυτή την ορίζουν και την ελέγχουν. Ανθρωπάκια λυπηρά, θύματα – θύτες, τα οποία δεν ξέρεις πώς να τα αντιμετωπίσεις. Άλλες φορές λυπάσαι για λογαριασμό τους και άλλες φορές θέλεις να τους αστράψεις δυο χαστούκια. Ειδικά όταν ψεύδονται, όταν δεν έχουν την τόλμη και τη γενναιότητα να σε αντιμετωπίσουν κατάματα, όταν κρύβονται όπως η στρουθοκάμηλος και φωνασκούν και ωρύονται και λένε: «τα αιτήματα σας είναι κομματικά, τα αιτήματά σας είναι κομματικά, θέλετε να καταλύσετε την έννομη τάξη!!!». Και ύστερα κρύβονται στα κομματικά τους γραφεία οι αναίσχυντοι και ντύνονται τον ψεύτικο μανδύα της ευσέβειας και του πατριωτισμού. Η καθημερινή τους εργασία είναι το ψέμα και η λοιδορία. ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΑΝ άλλωστε γι’ αυτό. Όχι όπως όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί με σπουδές, βιογραφικά και εξετάσεις. Έχουν το κομματικό χρίσμα, πλησίον σχεδόν του θεϊκού, και ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ με απλή επίδειξη της κομματικής τους ταυτότητας. Κάποιοι απ αυτούς υποκρίνονται πως θέλουν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο ενώ στην πραγματικότητα δεν νοιάζονται παρά μόνο για την προσωπική τους ανέλιξη στην κομματική ιεραρχία.
Οι Κομματάνθρωποι μπορούν να αποκαθηλώσουν όχι μόνο το Ήθος αλλά και τον Νόμο και εν τέλει την ίδια την Λογική.
Τους ζήσαμε αυτές τις μέρες, τους ζούμε κάθε φορά που τίθεται κάποιο θέμα προς επίλυση, κάθε φορά που όλοι εμείς οι απλοί πολίτες τολμούμε να τους αμφισβητήσουμε.
Αν ζούσε ο παππούς μου θα άρπαζε μια βρεγμένη σανίδα και θα τους τακτοποιούσε όλους αυτούς.
Με τιμή
Άννα Γεώργα*
*H κ.Άννα Γεώργα είναι γιατρός στο Κ.Υ. Μήλου
