Σε πολιτική συμφωνία για την παραπέρα υπονόμευση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, την καθιέρωση εργάσιμης εβδομάδας από 65 ώρες και πάνω και το σπάσιμο της εφημερίας σε «ενεργό» και «ανενεργό» χρόνο, με το δεύτερο να θεωρείται απλήρωτος χρόνος εργασίας, αναμένονταν να καταλήξουν οι υπουργοί Απασχόλησης των κρατών - μελών της ΕΕ κατά τη Σύνοδό τους στο Λουξεμβούργο, η οποία συνεχιζόταν μέχρι αργά χτες το βράδυ.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόταση που κατέθεσε στη συνεδρίαση η σλοβενική προεδρία πέτυχε να συγκεράσει τις επιμέρους διαφωνίες, που στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων εκφράστηκαν στις προηγούμενες συνόδους. Οι διαφωνίες αφορούσαν κύρια στην εφαρμογή της ρήτρας «opt - out», όπως αυτή διατυπώνεται στην ευρωενωσιακή οδηγία 2003/88/ΕΚ για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
Πρόκειται για τη δυνατότητα της εργοδοσίας να εξαιρείται από το τυπικό όριο των 48 ωρών που ισχύει σήμερα (μέγιστος μέσος εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας) και να διαμορφώνει πλέον τα ωράρια εργασίας με μόνη δεσμευτική προϋπόθεση το να μεσολαβεί ένα 11ωρο ανάπαυσης ανάμεσα σε δυο περιόδους εργασίας. Γεγονός που οδηγεί σε δουλειά 65 ωρών τη βδομάδα για πενθήμερη εργασίας (5Χ13), όριο που μπορεί να ξεπεράσει και τις 70 ώρες στην περίπτωση της εξαήμερης εργασίας.
Απείραχτη η αντιδραστική ρήτρα
Η πρόταση της σλοβενικής προεδρίας - η οποία με μικρές αλλαγές αναμενόταν να υιοθετηθεί αργά το βράδυ - διατηρεί αυτούσιο τον πυρήνα της ρήτρας «opt - out», εισάγοντας κάποιες επιμέρους και δευτερεύουσες προϋποθέσεις για την εφαρμογή της. Η απαρίθμηση και μόνο των βασικότερων από αυτές τις προϋποθέσεις επαληθεύει ότι σε τίποτα δεν αλλάζουν οι βασικές στοχεύσεις της αντιδραστικής ρήτρας.
Πιο συγκεκριμένα, προτεινόταν:
* Η εφαρμογή της ρήτρας παραμένει στο επίπεδο της ατομικής διαπραγμάτευσης, θα περνάει όμως μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις, ή από τη συμφωνία ανάμεσα στους «κοινωνικούς εταίρους» ή τη θέσπιση σχετικής νομοθεσίας στο επίπεδο του κράτους - μέλους. Και οι τρεις εκδοχές νομιμοποιούν εκ των πραγμάτων το 65ωρο, με δεδομένη και την κυριαρχία του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Για παράδειγμα, μια κλαδική Ομοσπονδία θα αναγνωρίζει στη Σύμβαση το δικαίωμα της εργοδοσίας να κάνει χρήση της ρήτρας και μ' αυτή τη νομιμοποίηση η εργοδοσία θα εντείνει τον εκβιασμό στην ατομική διαπραγμάτευση με τον εργαζόμενο.
* Πριν την εφαρμογή της ρήτρας θα πρέπει να διερευνάται η εφαρμογή άλλων μορφών «ευελιξίας» στην οργάνωση του χρόνου εργασίας, όπως για παράδειγμα η διευθέτηση σε μεγάλα χρονικά διαστήματα. Πρόκειται για κυνική ομολογία της ΕΕ ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, που έχουν νομοθετήσει στη χώρα μας τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, μπορεί επάξια να αντικαταστήσει την εφαρμογή της ρήτρας «opt - out» προς όφελος της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.
* Δε θα επιτρέπεται σε ένα κράτος - μέλος να εφαρμόζει ταυτόχρονα τη ρήτρα και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε μακρά χρονική περίοδο. Αυτό επί της ουσίας σημαίνει ότι ο εργοδότης θα έχει τη δυνατότητα να διευθετεί το χρόνο εργασίας σε διάστημα ενός έτους ή να εφαρμόζει τη ρήτρα «opt - out». Είναι φανερό ότι νομιμοποιείται πλέον απροκάλυπτα η διευθέτηση σε ετήσια βάση, όπως εξαρχής επιδίωκε η οδηγία.
Λεονταρισμοί χωρίς ουσία
«Σπάει» και η εφημερία
Πηγή Εφημερίδα "Ριζοσπάστης"