Αποτελεί ίσως κοινοτοπία το να ισχυριστούμε ότι ζούμε κοσμοϊστορικές στιγμές.
Δυσάρεστες μεν αλλά κοσμοϊστορικές.
Ζητήματα και δικαιώματα που μέχρι πριν λίγο καιρό θεωρούνταν δεδομένα τίθενται εν αμφιβόλω.
Οι εργασιακές σχέσεις , που για αυτές μάτωσαν και θυσιάστηκαν κυριολεκτικά και μεταφορικά χιλιάδες άνθρωποι διαλύονται.
Νέες μορφές άγριας εκμετάλλευσης φυτρώνουν παντού. Ανασφάλιστοι, συμβασιούχοι του μισού χρόνου, δουλοπάροικοι των προγραμμάτων stage, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, επικουρικοί και η λίστα δεν έχει τέλος.
Όσοι έχουν το ιδιαίτερο «προνόμιο» να έχουν ακόμη μια σταθερή δουλειά βιώνουν την άγρια εντατικοποίηση που επιβάλει το σύστημα των κυβερνήσεων του κεφαλαίου.
Η πρόσφατη απόφαση των Υπουργών Απασχόλησης των χωρών της Ε.Ε για επιμήκυνση του χρόνου εργασίας μέχρι και τις 65 ή και 70 ώρες εβδομαδιαία και η επισημοποίηση της απλήρωτης εργασίας ανοίγουν τις πύλες της κόλασης.
H «οικονομική ανάπτυξη» επιβραδύνεται επικίνδυνα.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πετιούνται στο δρόμο και συγκροτούν μια τεράστια μάζα απελπισμένων που αρχίζουν να γυρίζουν τη χώρα ψάχνοντας ένα μεροκάματο.
Μεγάλος αριθμός νέων ανθρώπων στελεχώνουν τους νέους στρατούς των σύγχρονων ειλώτων , αποτελούν τις λεγόμενες γενιές των 700 , 500 , 400 ευρώ!
Το ερώτημα πλέον δεν είναι πόση σύνταξη θα πάρεις και πότε θα την πάρεις, αλλά αν θα πάρεις πλέον σύνταξη.
Η ακρίβεια καλπάζει ,τσακίζει και σπρώχνει στην απελπισία τα πιο φτωχά στρώματα του πληθυσμού, οδηγεί βίαια ακόμα και αυτά τα λεγόμενα μεσαία στρώματα, που για χρόνια «έπαιρναν τον ύπνο του δικαίου», στην «κοινωνική υποβάθμιση» και στην προλεταριοποίηση.
Η πείνα , όχι πλέον μεταφορικά, είναι προ των πυλών και αγγίζει χιλιάδες οικογένειες στη χώρα μας. Πάνω από διακόσιες χιλιάδες άνθρωποι στη χώρα μας ζουν από τα συσσίτια και τις ελεημοσύνες.
Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι είναι κανονικά «υποθηκευμένοι» στις τράπεζες.
Το σύστημα της δημόσιας εκπαίδευσης καταρρέει και στη θέση του γεννιέται ότι πιο βάρβαρο γέννησε ο ανθρώπινος νους .Η΄ τα έχεις και σπουδάζεις, ή δεν τα έχεις και γκρεμίζεσαι στο σύγχρονο κοινωνικό καιάδα , οδηγείσαι στη κόλαση του κοινωνικού περιθωρίου, είσαι για το σύστημα ένα μηδενικό.
Το σύστημα της δημόσιας υγείας ή για την ακρίβεια ότι έχει απομείνει από αυτό μετά από τη χρόνια απαξίωσή του από τις διαδοχικές κυβερνήσεις του κεφαλαίου, έχει πλέον παραδώσει το πνεύμα. Τα σύγχρονα αρπακτικά του κεφαλαίου, αλλά και μικρά σιχαμερά τρωκτικά (με το μανδύα του γιατρού), που δρουν χρόνια μέσα στο σύστημα υγείας , λεηλατούν ότι έχει απομείνει και απομυζούν και τα τελευταία σεντς από τους εργαζόμενους, που απελπισμένοι ψάχνουν να αποκαταστήσουν την κλονισμένη τους υγεία.
Εκατομμύρια άνθρωποι δηλητηριάζονται και υποβάλλονται στο μαρτύριο μιας αργόσυρτης και μακρόχρονης αρρώστιας από τους σύγχρονους κατά συρροή δολοφόνους της διατροφικής βιομηχανίας. Τα ορυκτέλαια και οι βαζελίνες που αποκαλύφτηκαν πρόσφατα στα ηλιέλαια δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που ακόμη δεν έχουν δημοσιευθεί.
Τα δημοκρατικά δικαιώματα αποτελούν πλέον… θέμα ενασχόλησης των ιστορικών επιστημόνων. Παντού κάγκελα .Παντού φυλακές. Ακόμη και η σκέψη θα ελέγχεται και θα ποινικοποιείται. Ο καπιταλισμός με ταχύτατους ρυθμούς θωρακίζεται μπροστά στο επερχόμενο λαϊκό τσουνάμι.
Παραδίδουμε στα παιδιά μας μια κοινωνία απείρως χειρότερη και πιο βάρβαρη από αυτή που παραλάβαμε από τους γονείς μας.
Αυτό θα βαραίνει τη συνείδησή μας για πάντα.
Καλώς ήλθατε λοιπόν στη κόλαση του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού!
Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, έχουμε πλέον ένα άγριο κοινωνικό ταξικό πόλεμο. Από τη μια οι συσπειρωμένες δυνάμεις του κεφαλαίου από την άλλη οι δυνάμεις της εργασίας.
Απλά διαλέγουμε στρατόπεδο και παίρνουμε μέρος. Πάντως αμέτοχοι δεν μπορούμε πλέον να μείνουμε. Έτσι κι αλλιώς θα μας πάρει η μπάλα.
Δεν υπάρχουν πλέον θέσεις για Πόντιους Πιλάτους .Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δεν γνωρίζουμε.
H καταιγίδα έρχεται!
Αλήθεια λοιπόν τι περιμένουμε;
