Τα καλύτερα παιδιά

Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Τα καλύτερα παιδιά κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι
Το ξημέρωμα αργεί και δεν βρίσκεται παρέα για ξενύχτι
Χα! Κι είπα γεια χαρά σου στον Αντύπα
κι άφησα ξωπίσω μου μια τρύπα...  (Δ. Σαββόπουλος)

  Το νοσοκομείο είναι ένα μικρός κόσμος, μία μινιατούρα  του πραγματικού κόσμου. Λειτουργεί  με ρεύμα και νερό όλο το 24ωρο και βασίζεται σε θεσμούς και κανόνες συμπεριφοράς και δεοντολογίας , ηθικής και αξιοπρέπειας. Προσφέρει τις υπηρεσίες του σαν ένα σώμα που αποτελείται από διάφορες υπηρεσίες και διαφορετικές κατηγορίες εργαζομένων. Μοιάζει με μία μεγάλη ορχήστρα με μαέστρο τον διοικητή του νοσοκομείου. Οι συντελεστές του νοσοκομείου ,ανεξάρτητα από την ηλικία τους, ανήκουν στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, τεχνικό και διοικητικό και φυσικά στο προσωπικό καθαριότητας και αποστείρωσης. Εργάζονται για την δημόσια υγεία. Όλοι οι μουσικοί μιας ορχήστρας είναι απαραίτητοι για να παίξουν το μουσικό κοντσέρτο,  άσχετα αν η συμμετοχή τους αλλάζει σε κάθε κομμάτι. Η επιλογή τους γίνεται με βάση την μουσική τους γνώση και ικανότητα και όχι λόγω ηλικίας. Πρέπει να είναι ενωμένοι ,συντονισμένοι και συγκροτημένοι κάτω από την μπαγκέτα του μαέστρου, με τελικό αποτέλεσμα την απόλαυση του φιλόμουσου κοινού.

Η Υγεία όπως και η κουλτούρα είναι δημόσιο αγαθό!  

Όποιος μπαίνει τυχαία σε ένα νοσοκομείο διαπιστώνει περίεργες καταστάσεις και αναρωτιέται  για πολλά πράγματα. Μετά από κάποια ταλαιπωρία στις διάφορες ιατρικές και  διοικητικές υπηρεσίες βγάζει το συμπέρασμα ότι το νοσοκομείο λειτουργεί σαν σύνολο. Αδύνατον να χειρουργήσει  κάποιος αν δεν προηγείται η αποστείρωση των υλικών, που θα χρησιμοποιήσει, και φυσικά ο καθαρισμός της αίθουσας με τα απαραίτητα  αντισηπτικά υλικά. Δεν μπορεί να υποβληθεί σε χειρουργείο ο ασθενής, αν δεν έχει υποβληθεί σε γενικές εξετάσεις  (αίματος, ακτινογραφία θώρακος ,Η.Κ-γράφημα) και σε εκτίμηση από το αναισθησιολόγο, για να διαπιστωθεί η ύπαρξη εγχειρητικού ρίσκου.

Μερικές κλινικές είναι πιο προβεβλημένες  άλλες όχι. Μερικές λειτουργούν στην σκιά  αλλά είναι εξίσου αξιόλογες και σημαντικές .Οι αστέρες της σκηνής είναι πάντα οι χειρούργοι και οι ορθοπεδικοί. Έτσι όπως ο αστέρες της μουσικής σκηνής είναι οι σολίστ ,οι τενόροι και οι σοπράνο. Αυτοί κάνουν παρέλαση κάτω από τα φώτα της διασημότητας και της αναγνωσιμότητας. Οι παραϊατρικές ειδικότητες έχουν την τιμητική τους στις σημαντικές λεπτομέρειες όπως η γενική κατάσταση της υγείας των ασθενών ,η μετεγχειρητική παρακολούθηση και οπωσδήποτε η αντιμετώπιση των πιθανών επιπλοκών .Όπως σε μία ορχήστρα υπάρχουν τα πρώτα και τα δεύτερα βιολιά, οι βιόλες και τα τσέλα, τα  πνευστά και τα κρουστά έτσι και στο νοσοκομείο υπάρχουν οι παθολογικές κλινικές και οι χειρουργικές, τα τμήματα ακτινολογικού, αιμοδοσίας  και αιματολογικού και βιοχημικού. Έτσι και οι ορχήστρες είναι μικρές δωματίου ή οι φιλαρμονικές που είναι μεγάλες. Το προφίλ του νοσοκομείου το καθορίζει η ύπαρξη πολλών η λιγότερων κλινικών(περιφερειακό ή γενικό νοσοκομείο) και η συμμετοχή του στο πρόγραμμα γενικών εφημεριών. Π.χ .Το ΚΑΤ που είναι γενικό νοσοκομείο εφημερεύει κάθε ημέρα αλλά η συμμετοχή των κλινικών στις εφημερίες διαφέρει (αν δυο ή τέσσερις ημέρες).

Ο ζωντανός οργανισμός που λειτουργεί όλο το 24ωρο αλλάζει συχνά συντελεστές. Μερικοί συνάδελφοι φεύγουν λόγω συνταξιοδότησης, άλλοι λόγω ασθένειας και αρκετοί λόγω θανάτου. Η διοίκηση ενημερώνεται για τις απώλειες και μεριμνεί για την αντικατάσταση αυτών. Κάποιοι φεύγουν αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες και χωρίς αποχαιρετιστήρια πάρτι. Άλλοι φεύγουν περνώντας από όλα τα τμήματα και χαιρετώντας. Αν είναι αγαπητός, οι συνάδελφοι συγκεντρώνουν λεφτά και  του αγοράζουν ένα δώρο. Έτσι για να τους θυμάται, όταν θα κάθεται σπίτι του και θα αναπολεί την μισή ζωή που πέρασε εκεί στα χαρακώματα. Αυτοί που φεύγουν λόγω θανάτου δεν γίνονται πολλές φορές αντιληπτοί. Μετά από μήνες μαθαίνουμε τι και πως. Τους θυμόμαστε και τους συζητάμε  για τα καλά και τα κακά τους. Για τις ανθρώπινες ιδιαίτερες στιγμές τους ,για την ικανότητα τους και για το χιούμορ τους.

Τα καλά παιδιά κουράστηκαν και πήγανε σπίτι λέει ο Σαββόπουλος . Η λογική των πραγμάτων είναι αυτή  και ότι το δυναμικό μιας ορχήστρας ανανεώνεται  γιατί καλείται να προσφέρει το κοντσέρτο για το φιλόμουσο κοινό. Τα καλύτερα παιδιά, οι συνάδελφοι μας που μοιραστήκαμε χρόνια τους ίδιους αγώνες και τους προβληματισμούς. Την αγωνία και τις δυσκολίες  σε αυτό το δύσκολο λειτούργημα που είναι η ιατρική. Τους θυμόμαστε γλυκά και ζεστά, με αγάπη και φιλικά αισθήματα, σαν τα καλύτερα παιδιά που περάσανε από τους χώρους του νοσοκομείου. Κουράστηκαν και φεύγοντας άφησαν  χώρο για τους καινούργιους συναδέλφους. Για την νέα γενιά.