* Η κυβέρνηση με τις ρυθμίσεις που ανακοίνωσε κάνει ακόμα πιο αντιδραστικό το φορολογικό σύστημα
* Τεράστιο το κόστος για τους εργαζόμενους από την έμμεση φορολογία
* Αυξάνονται κι άλλο οι προκλητικές φορολογικές ελαφρύνσεις για τη φορολογία των κερδών του κεφαλαίου
Με δόλιο τρόπο και μπαγαποντιές, αλλά σε κάθε περίπτωση, με σαφή στόχο και επιδιώξεις, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άρχισε να εξαπολύει τη φορολογική της επίθεση εναντίον των λαϊκών στρωμάτων. Κοινός παρανομαστής των μέτρων που ανακοινώθηκαν τη βδομάδα που μας πέρασε, είναι ότι για τα εισοδήματα του 2010 οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, αλλά και ένα μεγάλο εύρος από μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες και εμπόρους θα κληθούν να πληρώσουν μεγαλύτερους φόρους. Κι αυτό ενώ τα ονομαστικά τους εισοδήματα είτε θα έχουν μειωθεί είτε - στην καλύτερη περίπτωση - θα είναι όμοια με εκείνα του 2009.
Στόχος των φορολογικών ρυθμίσεων είναι να αυξηθούν ακόμα περισσότερο τα φορολογικά έσοδα του Δημοσίου, προκειμένου να πιαστούν οι στόχοι του Προγράμματος Σταθεροποίησης, για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Βέβαια, αν ο στόχος ήταν πραγματικά η μείωση ελλειμμάτων που ξαφνικά προέκυψαν στο προσκήνιο, έστω και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, θα μπορούσαν κάλλιστα να βρουν άλλους τρόπους να τα καλύψουν. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να διευρύνουν την έκτακτη εισφορά - κοροϊδία σε όλους τους επιχειρηματικούς ομίλους, οι οποίοι, χάριν της εφαρμοζόμενης πολιτικής, βλέπουν εδώ και (τουλάχιστον) μια εικοσαετία τα κέρδη τους να απογειώνονται σε απίθανα επίπεδα. Θα μπορούσαν, άλλη εκδοχή, να ελέγξουν ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι εξακολουθούν ακόμα και σε συνθήκες κρίσης να έχουν τρελά κέρδη και να τους υποχρεώσουν να καταβάλουν μέρος από αυτά τα κέρδη για την κάλυψη των ελλειμμάτων. Λύσεις, ακόμα και διαχειριστικού χαρακτήρα, για την αντιμετώπιση έκτακτων προβλημάτων υπάρχουν πάμπολλες, ωστόσο οι στόχοι της κυβέρνησης δεν είναι ...έκτακτοι. Κάθε αντιλαϊκό μέτρο που προωθείται, κάθε αντιδραστική ρύθμιση που τίθεται σε εφαρμογή αποφασίζονται στα πλαίσια μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων σχεδίων. Σχέδια που δεν έχουν απλά στόχο την έξοδο των εκπροσώπων του κεφαλαίου από την κρίση με τις μικρότερες δυνατές επιπτώσεις, αλλά προσβλέπουν στη δημιουργία των προϋποθέσεων που είναι αναγκαίες για την εξασφάλιση υψηλής κερδοφορίας για το κεφάλαιο και για φάση όπου θα ακολουθήσει την οικονομική κρίση.
Οι έμμεσοι φόροι
Μιλώντας τις τελευταίες μέρες για το νέο φορολογικό σύστημα, όλοι είχαμε το νου μας στις ρυθμίσεις για την άμεση φορολογία. Ωστόσο, δεν έχουμε μόνο τους άμεσους φόρους. Η φορολογία αγκαλιάζει και τον τομέα των πλέον επαχθών και αντιδραστικών φόρων, όπως είναι οι έμμεσοι. Φόροι που δεν κάνουν διαχωρισμό ανάμεσα στους πένητες και τους πλούσιους, ούτε στο γεγονός ότι οι μεν πρώτοι ξοδεύουν στην αγορά αγαθών και υπηρεσιών ολόκληρο το εισόδημά τους, ενώ οι άλλοι το μεγαλύτερο μέρος του το βάζουν στην αποταμίευση. Η κυβερνητική επίθεση με τους έμμεσους φόρους είναι πρωτοφανής. Σύμφωνα με υπολογισμούς του υπουργείου Οικονομικών, εκτιμάται ότι από τους έμμεσους φόρους θα επέλθει αύξηση των δημοσίων εσόδων περίπου 2 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Τόσο αξιολογούνται μόνο τα πρόσθετα έσοδα, η επιπλέον, δηλαδή, επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων, από την αύξηση των φόρων στα καύσιμα, στα ποτά, τα τσιγάρα και τα τέλη κινητής τηλεφωνίας.
Σε ό,τι αφορά την άμεση φορολογία, οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ, άπιαστοι μαθητές της κομπίνας και του αποπροσανατολισμού, κατάφεραν κάτι που από πρώτη ματιά δείχνει δύσκολο. Αν και διπλασίασαν τα φορολογικά κλιμάκια, στοιχείο που κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις θα μπορούσε να οδηγήσει τους φορολογούμενους σε αναλογικότερες φορολογικές επιβαρύνσεις, παρουσίασαν ένα φορολογικό σύστημα που είναι ακόμα πιο αντιλαϊκό από το προηγούμενο, μια και οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, δηλαδή αυτών που έχουν χαμηλότερα εισοδήματα. Αυτό, αποκλειστικά από τη σκοπιά της φορολογικής κλίμακας και χωρίς, προς στιγμήν, να ασχοληθούμε με το ζήτημα της μείωσης των ονομαστικών αποδοχών για εκατοντάδες χιλιάδες απασχολούμενους στο Δημόσιο.
Κλειδί οι αποδείξεις
Πώς όμως μια κλίμακα με οκτώ κλιμάκια, αντί των τεσσάρων που υπήρχαν μέχρι σήμερα, μπορεί να είναι χειρότερη από την προηγούμενη; Στην περίπτωσή μας αυτό συμβαίνει κύρια για δύο λόγους.
1) Eπειδή εισάγεται το κόλπο - καραμπινάτη απάτη, εδώ που τα λέμε - της σύνδεσης του αφορολογήτου ορίου, με την υποχρέωση του κάθε φορολογούμενου να προσκομίσει αποδείξεις,που θα καλύπτουν το 30% του εισοδήματός του! Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση, ουσιαστικά καταργείται το αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ, που διαμορφώνεται πλέον με τις νέες κυβερνητικές ρυθμίσεις στις 6.000 ευρώ. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι οι περισσότεροι μισθωτοί και συνταξιούχοι και ειδικά εκείνοι που ανήκουν στις χαμηλές εισοδηματικές ομάδες, δε θα καταφέρουν να καταθέσουν τέτοιου ύψους αποδείξεις, πολύ περισσότερο που δεν αναγνωρίζονται οι αποδείξεις ενοικίων, οι αποδείξεις για φως - νερό - τηλέφωνο ή οι αποδείξεις των φροντιστηρίων για τα παιδιά. Με δυο λόγια, δεν αναγνωρίζονται ακριβώς εκείνες οι δαπάνες στις οποίες ξοδεύεται το μεγαλύτερο μέρος λαϊκών εισοδημάτων.
2) Επειδή παραμένει στα ίδια επίπεδα, του 40%, και δεν αυξάνει, ο ανώτατος συντελεστής φορολόγησης φυσικών προσώπων, αν και τώρα θα υπολογίζεται στα εισοδήματα πάνω 60.000 ευρώ, αντί για 75.000 ευρώ που ήταν μέχρι τώρα. Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνονται ελάχιστα οι φόροι από τα ιδιαίτερα υψηλά εισοδήματα, αφού ανεξάρτητα από το επίπεδο των εισοδημάτων, όλοι όσοι δηλώνουν ετήσιο εισόδημα πάνω από 65.000 θα πληρώσουν πρόσθετο φόρο μόλις 1.350 ευρώ.
Μαζί με άλλα μέτρα που θα εξειδικευτούν στο μέλλον, πέντε από τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης στα φορολογικά, που χρειάζεται να συγκρατήσουμε, είναι οι παρακάτω:
Πρώτη: Καταργείται το αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ και καθιερώνεται γενικό όριο αφορολόγητων εισοδημάτων της τάξης των 6.000 ευρώ. Ετσι, σε μια εποχή που οι ανάγκες των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων διευρύνονται και τα έξοδα για μια στοιχειώδη διαβίωση συνεχώς αυξάνονται, η κυβέρνηση μειώνει το αφορολόγητο όριο, ενισχύοντας το φορομπηχτικό χαρακτήρα της πολιτικής της.
Δεύτερη: Κάθε φορολογούμενος έχει τη δυνατότητα να επεκτείνει το αφορολόγητο όριο μέχρι τα 12.000 ευρώ, με την προϋπόθεση ότι θα προσκομίσει αποδείξεις, ίσες με το 30% του εισοδήματός του. Παράδειγμα: Φορολογούμενος με ετήσιο εισόδημα 15.000 ευρώ, για να έχει αφορολόγητο τα 12.000 ευρώ, πρέπει να διαθέτει αποδείξεις 4.500 ευρώ. Για εισόδημα 20.000 ευρώ οι αποδείξεις είναι 6.000 ευρώ, για 40.000 εισόδημα αποδείξεις 12.000 ευρώ κ.ο.κ.
Οσοι δεν καταφέρουν να συγκεντρώσουν τις απαιτούμενες αποδείξεις, για το μέρος των αποδείξεων που λείπουν, θα πληρώνουν φόρο - πρόστιμο 10%. Παράδειγμα: Ο φορολογούμενος με 20.000 εισόδημα, αντί για αποδείξεις 6.000 ευρώ έχει μόνο 4.000 ευρώ. Για τη διαφορά (6.000-4.000=2.000) των 2.000 ευρώ θα πληρώσει επιπλέον φόρο 200 ευρώ.
Οποιος φέρει αποδείξεις πάνω από το όριο του 30%, τότε έχει μπόνους που είναι της τάξης του 10% επί της διαφοράς. Παράδειγμα: Ο φορολογούμενος με 20.000 εισόδημα, προσκομίζει αποδείξεις 8.000 ευρώ. Οι 6.000 θα καλύψουν το αφορολόγητο όριο μέχρι τα 12.000 ευρώ, ενώ για τις υπόλοιπες αποδείξεις αξίας 2.000 ευρώ, θα εισπράξει μπόνους 200 ευρώ.
Για φορολογούμενους με εισόδημα μέχρι 12.000 ευρώ, οι αποδείξεις που πρέπει να προσκομιστούν ισούνται με το 10% του εισοδήματός τους.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Στις οικογένειες που εργάζονται και οι δύο σύζυγοι, για να καλυφθεί το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ, πρέπει να κατατεθούν αποδείξεις που θα αποτελούν το 30% του εισοδήματος και των δύο συζύγων. Παράδειγμα: Ο σύζυγος έχει εισόδημα 25.000 ευρώ και η σύζυγος 26.000 ευρώ. Αρα οι αποδείξεις θα πρέπει να είναι (25.000x*30%) 7.500 ευρώ για τον κύριο και (26.000x*30%) 7.800 για την κυρία, δηλαδή, σύνολο αποδείξεων 15.300 ευρώ.
Ψευτοαπαλλαγές
Τρίτη:Αλλάζει η φορολογική κλίμακα και διαμορφώνεται όπως εμφανίζεται στο σχετικό πίνακα. Ας υποθέσουμε ότι το φετινό εισόδημα του φορολογούμενου, σε ονομαστικές τιμές, θα είναι ακριβώς το ίδιο με το 2009. Με την αυστηρή προϋπόθεση ότι θα προσκομιστούν αποδείξεις ίσες με το 30% του εισοδήματος και άρα θα καλυφθεί το όριο των 12.000 ευρώ, προκύπτει ότι για εισοδήματα μέχρι τα 40.000 ευρώ υπάρχει μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης, ενώ υπάρχει αύξηση φόρου για τα εισοδήματα πάνω από τα 40.000 ευρώ. Αν θέλουμε να δούμε λίγο πιο αναλυτικά το πώς διαμορφώνεται η εικόνα, τότε διαπιστώνουμε μείωση του φόρου που φτάνει τα:
* 100 ευρώ για εισοδήματα μέχρι 13.500.
* 200 ευρώ για εισοδήματα μέχρι 15.000.
* 300 ευρώ για εισοδήματα μέχρι 18.000.
* 340 ευρώ για εισοδήματα μέχρι 22.000.
Από εκεί και πέρα το «όφελος» συνεχίζει με φθίνουσα πορεία μέχρι και τα 40.000 ευρώ. Στη συνέχεια υπάρχει σταδιακή αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης που φτάνει τα:
* 200 ευρώ για εισοδήματα μέχρι 47.000.
* 500 ευρώ για εισοδήματα μέχρι 56.700.
* 900 ευρώ για εισοδήματα μέχρι 66.000.
* 1.000 ευρώ για εισοδήματα μέχρι 68.000.
* 1.350 ευρώ για κάθε εισόδημα πάνω από τα 75.000.
Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν υπολογισμούς φορολόγησης για ίδια ακριβώς εισοδήματα το 2009 και το 2010. Αυτό όμως από μόνο του σημαίνει ότι τα ίδια εισοδήματα δεν είναι ισοδύναμα, αφού δεν έχουν την ίδια αγοραστική δύναμη. Για παράδειγμα, ακόμα και στο 3% να κινηθεί φέτος ο επίσημος πληθωρισμός, κάτι που φαντάζει απίθανο, το περσινό εισόδημα των 18.000 ευρώ, για να έχει την ίδια αγοραστική δύναμη, για να είναι ισοδύναμο με το αντίστοιχο του 2009, θα πρέπει να διαμορφωθεί στα 18.540 ευρώ. Κι αυτό, χωρίς ουσιαστικές αυξήσεις, αποκλειστικά για να καλυφθεί ο επίσημος πληθωρισμός. Αρα, η εμφανιζόμενη μείωση φόρου κατά 300 ευρώ, όχι μόνο δεν αποτελεί μείωση φόρου, αλλά είναι αυξημένος φόρος για μικρότερο πραγματικό εισόδημα.
Λιγότεροι φόροι για τα κέρδη
Τέταρτη:Μειώνεται ακόμα περισσότερο η φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων, και από το 25% που είναι σήμερα θα «πέσει» στο 20%. Η τάση της μείωσης της φορολογικής επιβάρυνσης των επιχειρήσεων και της συνεχούς αύξησης της φορολογίας των λαϊκών στρωμάτων δεν είναι, βέβαια, επινόηση της σημερινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αλλες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν, αλλά και της ΝΔ, έχουν διαπρέψει στον τομέα αυτό. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η συμμετοχή των φόρων των Νομικών Προσώπων (επιχειρήσεων) στην άμεση φορολογία από το 48% στο σύνολο των άμεσων φόρων το 2000, μειώθηκε σε 25,8% πέρσι. Την ίδια στιγμή οι φόροι που πληρώνουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα αυξήθηκε από 52% σε 74,2%!!!
Το ...καινούριο με αυτή την κυβέρνηση είναι ότι ακόμα και σε συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων, σε μια περίοδο που ξηλώνονται συθέμελα τα τελευταία δικαιώματα και κατακτήσεις του λαού, σε μέρες γενικευμένης μείωσης των εισοδημάτων των εργαζομένων, ακόμα και τώρα ομολογούν ξεδιάντροπα ότι η αποστολή που έχουν αναλάβει είναι να στηρίξουν ακόμα περισσότερο - και με μείωση των φόρων - το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του.
Πέμπτη: Μια ρύθμιση προέκταση της προηγούμενης είναι εκείνη με την οποία καθιερώνεται πενταετής φορολογική ασυλία για κάθε νέα επιχείρηση, ιδρυτής της οποίας εμφανίζεται φορολογούμενος μέχρι 30 χρόνων.
Ετσι, μαζί με τις επιδοτήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, μαζί με την επιδότηση νέων θέσεων εργασίας, μαζί με τις οικονομικές επιδοτήσεις για την προώθηση των επενδύσεων, μαζί με τις αναθέσεις δημόσιων παραγγελιών σίγουρης κερδοφορίας, μαζί με τις συμπράξεις ιδιωτών και Δημοσίου, μαζί με την πολιτική εκχώρησης οικονομικών δραστηριοτήτων του κράτους σε ιδιώτες, μαζί με τη σωρεία των φοροαπαλλαγών, μαζί με την προκλητικά χαμηλή φορολόγηση των κερδών, προσφέρεται τώρα και πενταετής ασυλία, αρκεί ο εμφανιζόμενος να έχει ηλικία μέχρι 30 χρόνια.
Περί ...αυτοτελούς φορολόγησης
Η έκτη παρέμβαση είναι αυτή χάριν της οποίας ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ εδώ και μήνες παριστάνει ότι ...ανακάλυψε την Αμερική. Η λεγόμενη αυτοτελής φορολόγηση των μερισμάτων από τα διανεμόμενα επιχειρηματικά κέρδη. Η υποκρισία και οι θεατρινισμοί του Γ. Παπανδρέου γύρω από το συγκεκριμένο θέμα στόχευαν αποκλειστικά στη δημιουργία εντυπώσεων και αποπροσανατολισμού, για μία ρύθμιση που ισχύει εδώ και δεκαετίες, και την οποία ισχυροποίησε ακόμα περισσότερο, το 1994, η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου με το νόμο 2238. Στα πλαίσια των προσπαθειών της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να σπρώξει τους απλούς αποταμιευτές στον τζόγο του χρηματιστηρίου, ενόψει της εγκληματικής πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων που ακολούθησε, διαφήμισε με κάθε τρόπο ότι όποιος έχει μετοχές και εισπράττει μερίσματα, πληρώνει λιγότερους φόρους. Για να συνειδητοποιήσει μάλιστα κάποιος το μέγεθος της κυβερνητικής κοροϊδίας και εξαπάτησης, σημειώνεται ότι: Το συνολικό κονδύλι που εμφανίζεται στο «στατιστικό δελτίο φορολογικών δεδομένων του 2008», ως αυτοτελής φορολόγηση μερισμάτων είναι της τάξης των ...2,35 δισ. ευρώ (!), ενώ αποτελεί όλο κι όλο το 2,5% ολόκληρου του φορολογητέου εισοδήματος του 2008.
Σε σχέση με τα παραπάνω μία παρατήρηση: Είναι απόλυτα βέβαιο ότι και με αυτό το μέτρο τη νύφη θα την πληρώσουν κάποιες χιλιάδες μικροαποταμιευτές που διαθέτουν 200-300 μετοχές και οι οποίοι μπορεί να εισπράττουν (αν εισπράττουν) μερίσματα της τάξης των 300-400 ευρώ το χρόνο. Οι άλλοι, τα μεγάλα ψάρια και οι εταιρείες διαχείρισης χαρτοφυλακίων, προστατεύονται από άλλες ρυθμίσεις και δεν πρόκειται να πληρώσουν παραπάνω φόρους ούτε δεκάρα τσακιστή. Γι' αυτό άλλωστε και έχουν λουφάξει και δε βγάζουν τσιμουδιά.
Το μάρμαρο όμως θα το πληρώσουν και κάποιοι άλλοι και εκεί τελικά στόχευε η κυβερνητική προπαγάνδα. Να διασύρει τη μέθοδο της αυτοτελούς φορολόγησης συνολικά, μια και με παρόμοιο αυτοτελή τρόπο φορολογούνται και τα ειδικά επιδόματα που δικαιούνται εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτοί, πέρα από το πάγωμα των μισθών τους και τη μείωση των αποδοχών τους λόγω της μείωσης κατά 10% των επιδομάτων, θα κληθούν το 2011 να πληρώσουν ακόμα περισσότερους φόρους, μια και τα επιδόματα πλέον θα φορολογηθούν με βάση τη φορολογική κλίμακα.
Με την έβδομη παρέμβαση της κυβέρνησης καθιερώνονται κίνητρα με αμοιβή για αποκάλυψη περιπτώσεων διαφθοράς και φοροδιαφυγής. Η κυβερνητική ανακοίνωση σημειώνει: «Υιοθέτηση φορολογικής αμνηστίας για άτομα ή επιχειρήσεις που βοηθούν στην αποκάλυψη διεφθαρμένων δημοσίων λειτουργών. Αμοιβή όποιου οδηγεί σε σύλληψη για δωροδοκία που αφορά λαθρεμπορία με το ποσό πενταπλάσιο του ποσού της δωροδοκίας». Μάλιστα. Εκεί φτάσαμε. Δεν φτάνει που τσαλακώνουν τα εισοδήματά μας και τις ανάγκες μας για μια πιο ανθρώπινη ζωή, δε φτάνει που μας θέλουν προσκυνημένους για να περάσουν τα σχέδια παραπέρα ενίσχυσης του κεφαλαίου, δε φτάνει που μετατρέπουν ολόκληρο λαό σε διώκτη των μικρομάγαζων για μια απόδειξη λίγων ευρώ, θέλουν από πάνω να μας εξαγοράσουν, να μας δωροδοκήσουν για να γίνουμε διαπομπευτές, χαφιέδες και κυνηγοί κεφαλών. Απαιτούν να γίνουμε εμείς οι «καθαριστές» του τόπου που αυτοί βρωμίζουν με την πολιτική τους.
Στις σημερινές συνθήκες, κανείς δεν περίμενε - και δεν περιμένει - από μια κυβέρνηση που υπηρετεί τις αξιώσεις του κεφαλαίου και η οποία από κοινού με τις άλλες δυνάμεις της ΕΕ προωθεί τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στο σύνολο της Ενωσης, να επιλέξει μέτρα που δε θα ήταν απόλυτα ταυτισμένα με την κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Οι ανάγκες του κεφαλαίου για ακόμα περισσότερα κέρδη είναι ταυτόσημες με την κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων, ώστε να εξασφαλιστούν καλύτεροι όροι, πρώτα και κύρια φτηνότερη εργατική δύναμη, για την ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου. Με αυτή την έννοια, η οποιαδήποτε προοπτική βελτίωσης των συνθηκών ζωής για τους εργαζόμενους ταυτίζεται με το λαϊκό μέτωπο ενάντια στις αξιώσεις, αλλά και κόντρα στην ίδια την κυριαρχία του κεφαλαίου.
