Για τις κραυγές «απελπισίας» και «απόγνωσης» που ακούγονται.
Βρε μήπως βρήκαν την ευκαιρία με την οικονομική κρίση να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους με το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος, για να ξεμπερδέψουν πιο εύκολα με τα μέτρα που θέλουν να πάρουν και τα οποία δεν θα θίγουν το κεφάλαιο αλλά θα τσακίζουν την εργασία;
Δηλαδή στην Ιταλία ακούγονται οι ίδιες κραυγές απόγνωσης για το δημόσιο χρέος που ποσοστιαία επί του ΑΕΠ είναι μεγαλύτερο από της Ελλάδας; Ή στη Μεγάλη Βρετανία που το δημόσιο έλλειμμα είναι μεγαλύτερο από της Ελλάδας;
Σαφώς από τον πίνακα φαίνεται ότι αυτό που κάνει ιδιαίτερη τη θέση της Ελλάδας είναι ο συνδυασμός υψηλού δημοσιονομικού ελλείμματος και υψηλού δημοσίου χρέους.
Αλλά από εκεί μέχρι την κατάσταση πανικού υπάρχει…μεγάλη απόσταση.
Και βεβαίως τα χρέη και τα ελλείμματα δεν τα δημιούργησαν οι εργαζόμενοι.
Όπως είπε και ο πρωθυπουργός:
«Δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια, τα τελευταία 5-6 χρόνια, ο μισθωτός έφταιγε που φτάσαμε σε έλλειμμα 13%; Σας λέω ότι αν εκεί ήταν το πρόβλημα, θα σας έλεγα, ωραία, να πάμε εκεί. Εκεί ήταν το πρόβλημα; Το πρόβλημα ήταν αλλού».
Με το κόκκινο χρώμα το δημοσιονομικό έλλειμμα
Με το κίτρινο χρώμα το δημόσιο χρέος
