Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Εμφανισιακά όλοι οι άνθρωποι δείχνουμε το ίδιο. Προβληματισμένοι από τα πεζά και τα άχαρα της καθημερινότητας κουβαλάμε τις δικές μας προσωπικές ιστορίες .Έχουμε ρυτιδωμένα μέτωπα από την συνεχιζόμενη ψυχική και σωματική φθορά του χρόνου.
Όλοι μοιάζουμε σαν να έχουμε βγει από το ίδιο το καλούπι, σαν τα ανθρωπάκια του Γαίτη. Όμως ,ο κάθε ένας μας ,κρατάει μέσα σε ένα μικρό μέρος της καρδιάς του, ένα μυστικό. Δεν είμαστε συνωμότες. Εσύ έχεις μία ιστορία κάτω από την καθημερινότητα. Κρύβεις μία άλλη ,διαφορετική δεύτερη ζωή. Είσαι μία ύπαρξη που δεν τολμάει να πει ανοικτά ,στους γύρω της , ότι δεν την ενδιαφέρει να αναλώνεται σε συζητήσεις για αυτοκίνητα και χρήμα. Δεν την ενδιαφέρουν οι κουτσομπολίστικες εκπομπές στην τηλεόραση και δεν τρέφει κανέναν σεβασμό απέναντι στους πολιτικούς και τους δυνατούς του τόπου. Πάλλεσαι από αμφιβολίες για πολλά πράγματα αλλά δεν τολμάς να πεις και να δηλώσεις ότι είσαι διαφορετικός. Μόλις απομακρύνεσαι από το πλήθος γυρίζεις τον διακόπτη και…ζεις την δική σου καθημερινότητα. Στην ουσία ζεις δύο ζωές. Την μία και απαράλλακτη , όμοια με την ζωή του συνόλου των ανθρώπων γύρω σου, την μοιράζεσαι αδιαμαρτύρητα μαζί τους. Μέσα στο πλήθος. Η άλλη είναι η δική σου 100% ιδιωτική ζωή. Μία ζωή γεμάτη από τα πράγματα που σε ενδιαφέρουν .Γεγονότα που είναι ανούσια για τους άλλους αλλά είναι πολύ σημαντικά για σένα. Η ύπαρξη της δεύτερης ζωής σου δίνει δύναμη να αντέξεις, γεμίζει τις μπαταρίες σου και συνεχίζεις.
Στην δεύτερη ζωή είσαι ευτυχής αλλά και δυστυχής. Διακατέχεσαι από μία προσωρινή η μόνιμη δυσφορία. Σειρά από καταστάσεις σε κάνουν να αντικρίζεις καθημερινά μία φάτσα στο καθρέπτη που σου έρχεται να της ρίξεις φάπες. Μία ζωή αποτυχημένη χωρίς επαρκή δικαιολόγηση. Μία ζωή χαμένη στην μετάφραση. Μία ζωή που κουράστηκες να την μοιράζεσαι με το p.c. σου Είσαι μόνιμα δυσαρεστημένος άσχετα αν ξεκίνησες με αρκετά εφόδια και με τις καλύτερες προθέσεις. Για το μέλλον σου. Είσαι μία ανικανοποίητη ψυχή που άλλα περίμενε να κάνει και άλλα κατάφερε. Μία ασυμφωνία χαρακτήρων με το άλλο ήμισυ , μία μόνιμη δυσαρέσκεια για αυτά που έπραξες. Φιλόδοξα σχέδια ,που μείνανε στο συρτάρι, σε σπρώχνουν και βυθίζεσαι στην μετριότητα. Η ανοικτή πληγή σχετίζεται με την απουσία αδερφής ψυχής. Παράλληλα υποφέρεις από την ατέρμονη αγωνία για το τι θα γίνει όταν πλησιάσεις τα γεράματα. Θα επιβιώσεις και εσύ όπως επιβίωσαν και οι άλλοι; Οι διπλανοί σου ,που κουβαλάνε και αυτοί μία άλλη ζωή, έχουν τις ίδιες σκέψεις; Ο φόβος του κενού και της ανίας δεν θα σε κάνουν να ξεχωρίσεις από τους άλλους επειδή έμαθες καλά να κρύβεσαι. Μαζί με τους συνανθρώπους σου, προβληματισμένοι και μη, θα πορευτείτε προς την ίδια κατεύθυνση. Σίγουρα έχουμε προασφαλίσει ότι μία ημέρα θα φύγουμε. Μερικοί πιο βιαστικοί άλλοι πιο αργοί. Θα βρεθούμε στο τέλμα. Κανένας δεν ζει αιώνια.
