ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ;

               Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ   ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

  Αυτές τις ημέρες μερικοί  άνθρωποι ζούνε σε επιτάχυνση. Τρέχουν και δεν προλαβαίνουν. Ετοιμάζονται για τις γιορτές και την αναμενόμενη διασκέδαση. Είναι οι άνθρωποι που εργάζονται στα καταστήματα, σε κέντρα διασκεδάσεων, στην τηλεόραση. Εμείς, οι  απλοί άνθρωποι , βρισκόμαστε  σε εγρήγορση. Ακολουθώντας τον γοργό ρυθμό ,των διπλανών μας, και παρασυρόμενοι από την παροδική καταναλωτική τρέλα ,που  μάς δέρνει ,υποτιμάμε ,για πολλοστή φορά τον πληθωρισμό. Υπερβαίνουμε τον οικογενειακό προϋπολογισμό  κάνοντας  δώρα στους ανθρώπους που αγαπάμε και εκτιμάμε. .Αλλά η ικανοποίηση ότι δεν ξεχάσαμε ,κανέναν φίλο και καμία υποχρέωση, επισκιάζεται από την ψυχρολουσία των τιμών .Όταν φτάνουμε στο ταμείο χτυπάμε το κεφάλι μας και βρίζουμε την κακούργα κοινωνία και όχι το μυαλό μας. Λειτουργούμε με την καρδιά και όχι με την λογική. .Σαν να μην φτάνει αυτό είμαστε και καλοφαγάδες. Θα ξοδέψουμε διπλάσια, σε σύγκριση με την περσινή χρονιά για το γιορτινό τραπέζι. Ο 13ος μισθός θα εξανεμιστεί και δεν … θα φτάσει για το γράμμα προς τον Αι Βασίλη που γράψανε τα παιδιά μας. Υπάρχει και η λύση του να μην κάνουμε καμία απερίσκεπτη αγορά και να περιοριστούμε σε οφθαλμόλουτρο αλλά ποιος αντέχει στο πειρασμό να προσφέρει χαρά και δώρα;.

   Όπως πάντα τα δοξασμένα κανάλια θα μας παρουσιάσουν την χλιδή .Την ΄΄ δύσκολη ΄΄ επιλογή των πλούσιων σε ότι αφορά στο που θα διασκεδάσουνε. Θα έχουνε 12 διαφορετικά εδέσματα στο γεύμα της Πρωτοχρονιάς ή μόνο δέκα;  Θα βάλουνε τα επώνυμα ρούχα ή θα είναι προσποιητά ατημέλητοι casual; Ελάχιστοι ,από εμάς συμμερίζονται  την ΄΄αγωνία τους΄΄ θα αλλάξουμε κανάλι και θα βλέπουμε πολλά ντοκιμαντέρ. Αρκετά κανάλια θα μάς υπενθυμίσουν (αλήθεια μόνο αυτές τις ημέρες υπάρχουνε ;) τους φτωχούς ,τους μοναχικούς ,τους απόκληρους και τους κατατρεγμένους .Οι πανούργοι δημοσιογράφοι θα πάνε και θα σκαλίσουνε τις κλασικές θλιβερές ιστορίες. Θα αναμοχλεύσουν την τραγικότητα  της κοινωνικής αδιαφορίας και θα ΄΄πουλήσουνε΄΄, σε καλύτερη τιμή(ποσοστό ακροαματικότητας)τα ρεπορτάζ τους. Ίσως για να καλύψουνε τις ενοχές που  νιώθουνε για τα  βρώμικα και τα σκανδαλοθηρικά ρεπορτάζ που ΄΄πουλάνε ΄΄ την υπόλοιπη ,εκτός των γιορτών, εποχή .Ίσως και όχι.. Πάντα απορούσα για την ιδιαίτερη ευαισθησία που δημοσιοποιείται μόνο εκείνες τις ημέρες. Τα γεύματα αγάπης ,με τον εύσπλαχνο δήμαρχο να μοιράζεται την γαλοπούλα με τους άστεγους και άπορους πολίτες αυτής της πόλης θα είναι σίγουρα σε όλα τα κανάλια.

   Η  καθιερωμένη οικογενειακή συγκέντρωση στο τραπέζι των Χριστουγέννων θα συμπληρωθεί από μία μικρή απόδραση στο κόσμο της νύχτας. Θα ενδώσουν κυρίως οι νέοι. Η διασκέδαση ,στο  μαγαζί με τα γνωστά και ακριβοπληρωμένα αστέρια του μουσικού στερεώματος, θα προσφέρει  ,έστω για λίγες ώρες, την ψευδαίσθηση ότι ο κόπος μίας χρονιάς  μας επιτρέπει  να γιορτάσουμε  με ένα ξεχωριστό τρόπο την γέννηση του θεανθρώπου και το  φευγιό του 2009.Θα φύγουν τα φαρμάκια.

   Δίπλα στις ελληνικές οικογένειες γιορτάζουνε ,σε πιο χαμηλούς ρυθμούς ,οι αλλοδαποί που πλέον αποτελούν το 10% του ελληνικού πληθυσμού. Δεν εγκαταλείπουνε την πολιτισμική τους ταυτότητα αλλά με έντονα  κοινωνικά και οικονομικά κίνητρα οδεύουν προς  την αναγνώριση τους σε όλα τα επίπεδα.

    Πώς βιώνουνε τις γιορτές  οι μοναχικοί και οι απόκληροι της κοινωνίας ;Πώς περνάνε εκείνες τις ημέρες της γιορτής και της χαράς αυτοί που  νιώθουνε μία αβάσταχτη  μοναξιά , ψυχική μιζέρια και κακομοιριά; Είναι οι δικαιούχοι της ευσπλαχνίας μας .Είναι περήφανοι. Δεν ζητιανεύουν και ούτε κλαίγονται. Σε αυτούς  έχει νόημα να χτυπήσουμε την πόρτα τους και να τους ευχηθούμε ρωτώντας : Να τα πούμε; Να το κάνουμε! Να δείξουμε τον ενδιαφέρον μας .Να τους δώσουμε την ειλικρινή προσοχή και αγάπη μας. Εκεί  πρέπει να διοχετεύσουμε  το πνεύμα των γιορτών πλησιάζοντας τους με τρυφερότητα και σεβασμό στην αξιοπρέπεια  τους.