Από τη μάχη ενάντια στις « μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας» στη μάχη …για το πλαφόν.
Τα αδιέξοδα και η κατάντια μιας …ακραίας συντεχνιακής αντίληψης στο κίνημα των νοσοκομειακών γιατρών.
Καθώς έχει περάσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την έναρξη αλλά και το κλείσιμο των κινητοποιήσεων των νοσοκομειακών γιατρών, καθώς έχει κατακάτσει ο κουρνιαχτός, καθώς ήδη υπάρχει συσσωρευμένη εμπειρία και γνώση ακόμα και για τους πιο δύσπιστους, είναι καιρός να επανεξετάσουμε την υπάρχουσα κατάσταση, να βγάλουμε τα απαραίτητα συμπεράσματα και να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητες μας.
Ένα κίνημα , με όλες τις αδυναμίες του, που ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια, κυρίως από περιφερειακές ενώσεις νοσοκομειακών γιατρών, με αίτημα την κατάργηση των "μεσαιωνικών συνθηκών εργασίας" , την εφαρμογή του 48ωρου , και την γενναία αύξηση των βασικών αποδοχών, κατάντησε μέσα από μια πορεία συνεχών υποχωρήσεων σε ένα συμβιβασμό, στο όνομα των "αδυναμιών" του κινήματος και της λογικής "ό,τι αρπάξουμε", που ονομάσθηκε κλαδική σύμβαση εργασίας, που τα αποτελέσματά του γίνονται και όσο περνάει ο καιρός θα γίνονται όλο και πιο ορατά.
Σε συλλογικό επίπεδο να ασχολείται με το …πλαφόν και τις εκάστοτε εγκυκλίους των κυβερνητικών αξιωματούχων και να ζητά τα αυτονόητα όπως την πληρωμή δεδουλευμένων και σε ατομικό επίπεδο να παραμένουν χιλιάδες γιατροί απλήρωτοι από τις εφημερίες τους, η εργατική νομοθεσία να κουρελιάζεται , τα ρεπό μετά εφημερία να είναι στα αζήτητα και στον κάλαθο των αχρήστων ,ενώ μέσα στα νοσοκομεία έχει ξεσπάσει ένας εμφύλιος πόλεμος, να σφάζονται γιατροί στου Αβραμόπουλου την ποδιά, για το πώς θα μοιράσουμε τα ψιχία που μας ρίχνει κάτω από το τραπέζι η εξουσία.
Δεν παριστάνουμε τις Κασσάνδρες όπως μας είχαν κάποτε κατηγορήσει κάποιοι ποικιλόχρωμοι συνδικαλιστές. Νηφάλια εκτίμηση της πραγματικότητας κάναμε και τότε, την ίδια θεωρούμε ότι κάνουμε και τώρα.
Ούτε τις χιλιάδες προσλήψεις πρόκειται να κάνουν- και ας πάψουν κάποιοι να «καταστέλλουν» με κάθε λογής υποσχέσεις και ψεύτικες ελπίδες τους νοσοκομειακούς γιατρούς- , ούτε το εφημεριακό πρόκειται να λύσουν, ούτε την εργατική νομοθεσία να υλοποιήσουν. Πολύ απλά γιατί είναι έξω από την αντίληψή τους, έξω από την οικονομική και πολιτική φιλοσοφία τους, έξω από την ιδεολογία τους. Στην ουσία μια τέτοια υλοποίηση θα τους αυτοκαταργούσε.
Ό,τι και να δώσουν από την πόρτα , θα το πάρουν από το παράθυρο.
Και για μην έχουμε αυταπάτες… κοντός ψαλμός αλληλούια.
Μιας και ο χρόνος κυλά γρήγορα και μπαίνουμε όπου να ‘ναι στο φθινόπωρο , ας προετοιμάσουμε με τη κουβέντα μας και τις συνελεύσεις μας μια νέα "άνοιξη" για το κίνημα των νοσοκομειακών γιατρών, έξω και πέρα από τα σχέδια μιας άθλιας συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, σε σύμπνοια και συμμαχία με το κίνημα των υπόλοιπων εργαζομένων στα Νοσοκομεία και ΚΥ , αλλά και με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα, με βασικούς στόχους:
- την καθιέρωση ενός πραγματικά Δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας.
- Την γενναία αύξηση των βασικών μισθών ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να ζούμε με αξιοπρέπεια από αυτούς.
- Τις μαζικές προσλήψεις ιατρικού, νοσηλευτικού , διοικητικού προσωπικού στα Νοσοκομεία και στα ΚΥ, εξω από συμβιβασμούς με τα κυβερνητικά επιτελεία
- Την άμεση εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας για τα ωράρια εργασίας(48ωρο) και τις συνθήκες εργασίας , με στόχο το 6ωρο και 30ωρο.
Όσο δεν πορευόμαστε προς αυτή τη κατεύθυνση, θα εισπράττουμε τα αποτελέσματα ενός άθλιου συμβιβασμού και θα είμαστε ...άξιοι της μοίρας μας.
