Εξομοίωση στις συντάξεις από Σεπτέμβρη.
Αν η κυβέρνηση δεν αντιδράσει τίθεται σε ισχύ η κοινοτική οδηγία για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών.
Ως τις 31 Αυγούστου του 2009, ημέρα κατά την οποία τίθεται και επίσημα σε ισχύ η οδηγία 54/2006, έχει το χρονικό περιθώριο η κυβέρνηση να ανατρέψει τις εξελίξεις γύρω από την εξομοίωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μεταξύ των ανδρών και των γυναικών στο Δημόσιο. Και αυτό ανεξαρτήτως από τις διαπραγματεύσεις τις οποίες κάνει ο υπουργός Οικονομίας κ. Ι. Παπαθανασίου με τον επίτροπο Κοινωνικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης κ. Βλαντίμιρ Σπίντλα, από τον οποίο ζητεί παράταση πέντε ετών για την εφαρμογή της απόφασης του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για το Ασφαλιστικό στο Δημόσιο. Στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν ζητήσει, όπως όλα δείχνουν, την εξαίρεσή της ή μια νέα παράταση εφαρμογής της, η οδηγία 54/2006 θα πρέπει να ενσωματωθεί αυτομάτως στο ελληνικό δίκαιο. Τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με άλλα λόγια, που έτσι κι αλλιώς πιέζουν τη χώρα μας για αλλαγή του Ασφαλιστικού, θα θεωρήσουν από την 1η Σεπτεμβρίου του 2009 ότι η χώρα μας έχει αποδεχθεί την εξομοίωση των ορίων συνταξιοδότησης μεταξύ των ανδρών και των γυναικών στο Δημόσιο. Ετσι η χώρα μας θα υποχρεωθεί να φέρει νομοθετική ρύθμιση με την οποία θα ενσωματώνει την οδηγία.
Η κυβέρνηση, ως τώρα τουλάχιστον, δεν έχει κινήσει καμία διαδικασία για την ανατροπή των εξελίξεων, τηρώντας όπως και στην περίπτωση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στάση αναμονής, γεγονός που υποδηλώνει και τις πραγματικές της προθέσεις. Ετσι δεν έχει προχωρήσει σε καμία πρωτοβουλία ώστε να μεταβάλει το σύστημα ασφάλισης των δημοσίων υπαλλήλων, όπως ζητούν έγκυροι νομικοί κύκλοι, εντάσσοντας σε αυτό και την ασφάλιση των εργαζόμενων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ώστε να παρακαμφθούν τα κριτήρια του επαγγελματικού συστήματος, τα οποία θέτει η 54/2006 οδηγία, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, θεωρείται πολύ πιο «σκληρή» για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στο Δημόσιο από ό,τι η σχετική απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Στο στόχαστρο των επικείμενων αλλαγών, που θα πρέπει να αναμένονται ως το τέλος του έτους, θα βρεθούν κυρίως οι νέοι ασφαλισμένοι και ειδικότερα όσοι εισήλθαν στην αγορά εργασίας μετά την 1η Ιανουαρίου 1993, καθώς και οι νεοπροσλαμβανόμενοι, ενώ δεν φαίνεται να απειλούνται ιδιαίτερα όσοι βρίσκονται πέντε χρόνια προτού τη θεμελίωση του δικαιώματος συνταξιοδότησης. Οι νέες εξελίξεις γύρω από το θέμα της εξομοίωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε συνδυασμό και με τη μη αποσαφήνιση εκ μέρους της κυβέρνησης των πραγματικών της προθέσεων για το Ασφαλιστικό, είναι απολύτως βέβαιον ότι θα επιτείνουν και το κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας μεταξύ των εργαζομένων, οι οποίοι και πάλι θα προσφύγουν στη λύση της πρόωρης συνταξιοδότησης με δυσμενείς επιπτώσεις για τα ασφαλιστικά ταμεία.
Η καταδίκη της Ελλάδας από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων από την άλλη πλευρά, σε συνδυασμό και με τη δέσμευση της κυβέρνησης να εφαρμόσει χωρίς επιφύλαξη την οδηγία 54/2006, είναι βέβαιον ότι θα θίξει και τις γυναίκες ασφαλισμένες της περιόδου 1983- 1992 που υπηρετούν στο Δημόσιο, στον Στρατό και στα Σώματα Ασφαλείας. Είναι ενδεικτικό ότι η ανεπιφύλακτη αποδοχή της οδηγίας 54/2006 εξασθένησε το ισχυρότερο επιχείρημα της κυβέρνησης ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, καθώς αποδέχθηκε τα κριτήρια υπαγωγής του συστήματος ασφάλισης των δημοσίων υπαλλήλων στα επαγγελματικά συστήματα ασφάλισης, δηλαδή ό,τι αντιμαχόταν η Ελλάδα επί χρόνια εν όψει παραπομπής στο Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Η νέα εξέλιξη γύρω από το θέμα της εξομοίωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης θα ανοίξει και έναν νέο κύκλο αντιπαράθεσης της κυβέρνησης με την αντιπολίτευση. Ηδη στελέχη του ΠαΣοΚ κατηγορούν την κυβέρνηση ότι χρησιμοποίησε εκ του πονηρού την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως πολιορκητικό κριό για να απαλλαγεί από τις πολιτικές της ευθύνες και να επιτύχει τελικά την ανατροπή στο καθεστώς συνταξιοδότησης των γυναικών, κάτι που φαίνεται ότι τελικά ήταν στις προθέσεις της. « Κατέθεταν τα όπλα μέχρι που φτάσαμε ως εδώ» επισημαίνουν με έμφαση. «Τώρα, σαν έτοιμος από καιρό, ο υπουργός Οικονομίας έχει αποδεχθεί πλήρως αυτή την απόφαση και έχει προ καιρού κάνει τον σχεδιασμό του με βάση αυτή την απόφαση».
Νομικά και ασφαλιστικά ατεκμηρίωτα επιχειρήματα
Η κυβέρνηση, μετά και την αποδοχή της οδηγίας 54/2006 από τον πρώην υπουργό Απασχόλησης κ. Σάββα Τσιτουρίδη, άφησε σχεδόν ακάλυπτη τη χώρα μας, αφού η επιχειρηματολογία με την οποία προσπάθησε να αντικρούσει τους ισχυρισμούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ήταν νομικά και ασφαλιστικά ατεκμηρίωτη. Με προειδοποιητική επιστολή της ήδη από τις 18 Ιουλίου του 2005 η Επιτροπή είχε επισημάνει στην ελληνική κυβέρνηση ότι η ελληνική νομοθεσία δεν συνάδει με το Κοινοτικό Δίκαιο και ειδικότερα με το άρθρο 141 της Συνθήκης ΕΚ, το οποίο θεσπίζει την αρχή της ισότητας της αμοιβής. Η ελληνική κυβέρνηση απάντησε τον Νοέμβριο του 2005 και επικαλέστηκε την εφαρμογή της οδηγίας 79/7 προκειμένου να αντικρούσει τη μη εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης των δύο φύλων στην εργασία του άρθρου 141 της Συνθήκης των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οποία όμως σύμφωνα με την Επιτροπή κρίνεται απευθείας εφαρμοστέα μέσω του σχετικού άρθρου και χωρίς μεταβατικές περιόδους ή εξαιρέσεις. Τα επιχειρήματα κρίθηκαν ελλιπή και συνέπεια αυτού ήταν η Επιτροπή να στείλει Αιτιολογημένη Γνώμη τον Ιούλιο του 2006, ζητώντας από την κυβέρνηση να απαντήσει εντός δύο μηνών. Η κυβέρνηση δεν απάντησε, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Επιπλέον, η κυβέρνηση ψήφισε την οδηγία 54/2006 η οποία ενοποίησε παλαιότερες οδηγίες για την εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών, αλλά πήγε και ένα βήμα παραπέρα κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στις «επαγγελματικές συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων». Με την ψήφιση της οδηγίας η κυβέρνηση άνοιξε τον δρόμο ώστε η δημόσια σύνταξη να γίνει επαγγελματική και αχρήστευσε οποιοδήποτε μελλοντικό επιχείρημα. Τώρα καλείται να ενσωματώσει την οδηγία 54/2006 στο ελληνικό Δίκαιο την ώρα κατά την οποία επικρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη και η σχετική απόφαση του δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Για να λέμε βέβαια τα πράγματα με το όνομά τους, δεν είναι επιλογή μόνο της παρούσας κυβέρνησης η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των εργαζομένων, αλλά πολιτική επιλογή και διακαής πόθος του συνόλου του Ευρωπαϊκού Κεφαλαίου και των κυβερνήσεων που το υπηρετούν σε κάθε χώρα.
Για αυτό και το μπαλάκι δεν το έχει μόνο η κυβέρνηση τώρα, αλλά και το κίνημα των εργαζομένων στο Δημόσιο . Αν οι εργαζόμενοι δεν υπερβούν άμεσα τα "τσαλιμάκια" της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας , θα υποστούν ακόμα μια ήττα με οδυνηρές συνέπειες.
