Το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην Εφημερίδα "Αριστερά"στις 31/7/2009
Και η υγιεία σου ταχέως θέλει βλαστήσει
Και η δικαιοσύνη σου θέλει προπορεύεσθαι έμπροσθέν σου…
… Τότε το φως σου θέλει ανατείλει εν τω σκότει
Και ο Κύριος θέλει σε οδηγεί πάντοτε
Και χορταίνει την ψυχή σου εν ανομβρίαις
Και παχύνει τα οστά σου …
Ησαΐας α’ 16-17.
Μ’ αυτές τις προτροπές, γιατροί του μεσοπολέμου ξόρκιζαν την πιθανότητα νέας πανδημίας γρίπης μετά την Ισπανική του 1918-19 που εξόντωσε 20 με 40 εκατομ. ανθρώπους.
Επειδή οι επιδημίες μολυσματικών ασθενειών και ιδίως της γρίπης, δεν είναι κάτι το καινούριο, η ανθρωπότητα έμαθε να επιβιώνει μ’ αυτές, άλλες φορές με τεράστιο κι άλλες με μικρότερο τίμημα.
Οι θεωρίες γένεσης και ...θανάτου συγκεκριμένων επιδημιών στην ιστορία βρίθουν εκδοχών. Εκδοχές επιστημονικές, επιστημονικοφανείς, αστείες. Που όμως «πατούσαν» στη διαχείριση που επιφυλασσόταν γι’ αυτές από τα εκάστοτε οικονομικά, πολιτικά κι επιστημονικά –μ’ αυτή την ιεραρχική σειρά– ιερατεία.
Το παράδειγμα της πανδημίας του ’18 που συνέπεσε με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι χαρακτηριστικό: ονομάστηκε Ισπανική όχι γιατί ξεκίνησε από την Ισπανία αλλά σαν μη εμπόλεμη χώρα δεν είχε τόσο έντονη λογοκρισία όσο οι εμπλεκόμενες και πρώτα σ’ αυτήν περιγράφτηκε παρ’ ό,τι ξεκίνησε από ένα στρατώνα στο Κάνσας –κατ’ άλλους στην Άπω Ανατολή– και εξαπλώθηκε σ’ όλο τον κόσμο.
Η πρώτη ομοιότητα με τη σημερινή –των «χοίρων», γιατί απ’ ό,τι φαίνεται ξεκίνησε από τα τεράστια εκτροφεία χοίρων (και ιών) του Μεξικού που τροφοδοτούν τα Mc Donalds– που ονομάστηκε «Νέα» για να μη ζητήσει κανείς τα ρέστα από τις μεθόδους εκτροφής των πολυεθνικών, είναι ο ίδιος τύπος ιού: Η1Ν1!
Η δεύτερη –και σημαντικότερη, κι εδώ τελειώνουν τα σενάρια συνωμοσίας αν και αναφέρεται ότι οι Αμερικάνοι είχαν αναστήσει το ιό του ’18 (Ριζοσπάστης 17/10/03) – είναι ότι συνέπεσε κι αυτή με μια μεγάλη κρίση του συστήματος, όχι μ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο αλλά με μια παγκόσμια οικονομική κρίση. Και όπως σε κάθε κρίση, η προσπάθεια του συστήματος προς αποφυγήν ζημιών και εξαγωγής κερδών με κάθε τίμημα σε ανθρώπινες ζωές –και όχι μόνο– προεξήρχε και προεξάρχει.
Κι οι απαντήσεις των «υπευθύνων» είναι θολές σ’ αυτόν τον πανικό που έχουν διασπείρει κυβερνήσεις, υπεύθυνοι μηχανισμοί (ΠΟΥ), επιστημονικά ιερατεία, ΜΜΕ παρά τις φαιδρότητες καθησυχασμού όπως η πρόσφατη παρέμβαση γνωστού ιεράρχη για το ασημένιο κουταλάκι της Θείας Κοινωνίας.
Μόνο που στην κρίση, αυτό που δοκιμάζεται –πέρα από την αλήθεια– είναι η αντοχή των οργανωμένων δομών κοινωνικής προστασίας. Και το ’18 δε μπορούσαμε να μιλάμε για τέτοιες: ο Μεγάλος Πόλεμος είχε στρέψει τις επενδύσεις στα όπλα κι όχι σε κοινωνικά μέτρα. Οι περισσότερες απώλειες καταγράφηκαν σε υπανάπτυκτες χώρες (Ινδία) και στα φτωχά λαϊκά στρώματα και στους φαντάρους.
Πρέπει ν’ αποφασίσουμε πως υπάρχει πρόβλημα, του οποίου η έκταση και η ένταση δε μπορεί να προβλεφθεί. Και το πρόβλημα –που αυτή τη στιγμή καταγράφεται λόγω του πανικού που σπέρνουν ΜΜΕ, επιστήμονες, πολυεθνικές και κυβερνήσεις– έχει ήδη αρχίσει να παίρνει έκταση: όσοι εργάζονται στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και στα Επείγοντα των νοσοκομείων έχουν μια γνώμη γι’ αυτό.
Από κει και μετά τα αδίστακτα παιχνίδια της κάθε Roche (που παράγει το Tamiflu) και Novartis, CSL, Sanofi/Pasteur, Glaxo κοκ (εμβόλιο που ακόμα δεν έχει καθοριστεί η ασφάλειά του) με τους πλασιέδες τους (Αβραμόπουλοι και υφιστάμενοί τους σε κάθε χώρα) αποτελούν το έδαφος της κερδοφορίας του κεφαλαίου στο έδαφος της επερχόμενης (;) υγειονομικής κρίσης. Και το πεδίο αποπροσανατολισμού των ευάλωτων λαϊκών συνειδήσεων που σπρώχνονται στον ανορθολογισμό.
Γιατί αυτό που πρέπει να γίνει πράξη είναι η ευρεία διαφώτιση του πληθυσμού από αυτούς που έχουν τη δυνατότητα και το καθήκον να το κάνουν (σωματεία, σύλλογοι, ενεργοί πολίτες, οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς).
Αυτές οι δαπανηρές φιέστες για «Εθνικά Σχέδια Δράσης» για την πανδημία –εστιαζόμενες στους μαζικούς εμβολιασμούς από αμφίβολης ασφάλειας και αποτελεσματικότητας εμβόλια– τρομάζουν τους πολίτες και τους προετοιμάζουν για αντιδραστικού τύπου «λύσεις», στρατιωτικοποίηση της υγειονομικής περίθαλψης, για τα καλά μπάσιμο στο παιχνίδι της κερδοφορίας γι’ άλλη μια φορά του παχυλού ιδιωτικού τομέα.
Κι όλο αυτό στο έδαφος της διάλυσης του ΕΣΥ που βιώνουμε 20 χρόνια τώρα.
Αλήθεια, ακούσαμε για επιτάξεις σταδίων και σχολείων, αλλά για ιδιωτικά νοσοκομεία; Εν αντιθέσει με τη σπουδή για συμμετοχή στα επιδοτούμενα από τον προϋπολογισμό προγράμματα εμβολιασμού των ιδιωτών γιατρών από τη διορισμένη διοίκηση του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, εκφραστή μιας από τις εναπομένουσες μεσαιωνικές συντεχνίες.
Έχουμε πολλή δουλειά να βγάλουμε, πρακτική δουλειά, τους επόμενους μήνες όλοι οι υγειονομικοί που αντιλαμβάνονται το ρόλο τους στο πλάι των κατατρεγμένων αυτού του κόσμου.
Τάσος Γιακουμής
Μέλος ΔΣ ΕΙΝΑ και ΓΣ ΟΕΝΓΕ
Πάτρα 28/7/09
Υ.Γ. Προτείνω το διάβασμα του βιβλίου του Ζοζέ Σαραμάγκου «Περί τυφλότητας» και τη θέαση της ταινίας «Οι 12 πίθηκοι» του Τέρι Γκίλιαμ
