Οι ανατροπές στο Ασφαλιστικό, οι κοινοτικές οδηγίες, οι έκτακτες εισφορές, οι επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης και τόσες άλλες αδικίες που γίνονται εις βάρος μας εξαναγκάζουν τον κόσμο να βγει στους δρόμους. Οι περισσότεροι μας δασκαλεύουν να μη χωθούμε. Να μην ανακατωθούμε με τους άλλους κλάδους, επειδή διαφέρουμε. Από άποψη προφίλ, αιτημάτων και δικαιωμάτων... “Από πίτα που δεν τρως...”. Και τους χλευάζουμε κιόλας... Δυστυχώς, το βλέπουμε πολλές φορές αυτό. Κινητοποιήσεις κάποιου επαγγελματικού κλάδου να αντιμετωπίζονται με δυσπιστία και απαξίωση από εργαζόμενους άλλου κλάδου.
Τι θέλουν και βαίνουν στον δρόμο οι τάδε εφόσον πληρώνονται καλύτερα από εμάς τους...; Αυτοί είναι προνομιούχοι και εμείς ήμαστε σε χειρότερη μοίρα, αλλά δεν κάνουμε έτσι κ.λπ. Ζήλιες και εγωισμοί βάζουν γυαλιά “εμποδίζοντας να δούνε ότι οι αδικίες και οι νομοθετικές καθοδηγούμενες ασάφειες έχουν έναν συγκεκριμένο σκοπό. Λειτουργούν με τη λογική του divide et impera του N. Machiavelli (διαίρει και βασίλευε), σπέρνουν διχόνοια και κυβερνούν τα πλήθη.
Σύμφωνα με τα κοινοτικά στοιχεία, το 20% του πληθυσμού στην Ελλάδα ζούσε το 2001 σε νοικοκυριό με διαθέσιμο εισόδημα κατώτερο του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος. Με το ποσοστό αυτό, η χώρα μας μοιράζεται με την Πορτογαλία τη δεύτερη θέση στην Ευρώπη. Από το 20% του πληθυσμού στη χώρα που ζει στο όριο της φτώχειας, το 33% (υψηλότερο ποσοστό) είναι ηλικίας άνω των 65 ετών και είναι συνταξιούχοι (32%). Ο δείκτης της παρατεταμένης φτώχειας θα αυξηθεί. Το ποσοστό δηλαδή του πληθυσμού που έτυχε, σε μια ατυχή στιγμή, να γλιστρήσει κάτω από το όριο του 60%, θα είναι καθηλωμένο εκεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Όταν είσαι νέος, γεμάτος δυνάμεις και όρεξη για μάχες, επικρατεί ένας επικίνδυνος εφησυχασμός. Δεν καταλαβαίνεις την αναγκαιότητα της ενωμένης γροθιάς. Πιστεύεις ότι φτάνει μόνο εσύ (ο κλάδος σου) να υπερασπιστεί τα αυτονόητα. Τι θα γίνει όμως όταν θα περάσουν τα χρονάκια και θα είσαι αδύναμος και ανήμπορος; Αύριο ποιος θα σου συμπαρασταθεί; Ποιος θα σε βοηθήσει όταν θα βγεις στους δρόμους; Έτσι και αλλιώς έχεις προασφαλίσει το ξύλο και τη χρήση δακρυγόνων όταν θα διαμαρτυρηθείς και θα φωνάξεις για την αδικία που σου κάνουνε. Θα βρεθείς μόνος και έρημος, αφού οι άλλοι κλάδοι θα αδιαφορήσουν, έτσι όπως έκανες εσύ όταν αυτοί διαμαρτύρονταν στους δρόμους. Η αλληλεγγύη, η υποστήριξη και η συμπαράσταση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη θετική έκβαση των αιτημάτων. Για τη νικηφόρα πορεία των αγώνων. Ένας λαός ενωμένος δεν θα είναι ποτέ ηττημένος.
