Κατ' επανάληψη έχουμε αναφέρει από αυτό εδώ το ιστολόγιο
τις απόψεις μας για το ζήτημα της «αξιολόγησης» που
εισήγαγε ο νόμος 4250/2014 ( Δείτε την ετικέτα αξιολόγηση).
Απεναντι σε αυτό το αντιδραστικό νομοθετικό μόρφωμα και κάτω
και από την πίεση και τις πρωτοβουλίες πρωτοβάθμιων
σωματείων υιοθετήθηκε από ομοσπονδίες στο χωρο του Δημοσίου αλλά και την ΑΔΕΔΥ μια γραμμή αντιθεσης αρχικά με το νομοσχέδιο και μετά με
τον ίδιο το νόμο και ιδιαίτερα όταν επιχειρήθηκε
αυτός να εφαρμοστεί στην πράξη .
Προηγήθηκαν όλη αυτήν την περίοδο
μεγάλης μαζικότητας γενικές συνελεύσεις.
Η μορφή πάλης που κυρίως υιοθετήθηκε ήταν η απεργιακή αποχή από κάθε διαδικασία που έχει σχέση με
την αξιολόγηση.
Το μπλοκάρισμα ξεκίνησε
με το μάζεμα δεκάδων χιλιάδων υπογραφών άρνησης συμμετοχής στη διαδικασία της «αξιολόγησης»
και μετά σε διαφορες μορφές κινητοποιήσεων ώστε να μπλοκαριστεί η έναρξη της διαδικασίας εφαρμογής του νόμου. Κατέληξε στην ενυπόγραφη παράδοση από τους εργαζόμενους στα σωματεία ασυμπλήρωτων των φύλλων αξιολόγησης με πολλή μεγάλη μέχρι στιγμής συμμετοχή ( ιδιαίτερα στο χώρο της υγείας).
Γύρω από αυτό το ζήτημα αναπτύσσεται στο χώρο του
Δημοσίου ένα αρκετά υποσχόμενο κίνημα αντίστασης και ανυπακοής, ίσως θα λέγαμε πρωτόγνωρο
σε μαζικότητα και αποφασιστικότητα για τα μέχρι τώρα δεδομένα των κινητοποιήσεων. Βεβαίως όλα σε αυτήν την περίοδο είναι
ρευστά , ακόμη και η δυναμική αυτού του κινήματος.
Γι αυτό έχουμε την άποψη ότι το ο αγώνας κατά
της
«αξιολόγησης» πρέπει να πάρει περισσότερο πολιτικά χαρακτηριστικά και να συνδεθεί με τα άλλα σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους και την κοινωνία
μας. Πχ με τα άλλα σοβαρά προβλήματα στο χώρο της Δημόσιας Υγείας (ακραία υποστελέχωση, ελλιπέστατη κρατική χρηματοδότηση,
ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, χαράτσια, συρρίκνωση δομών και υπηρεσιών κλπ) .
Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο πρέπει να αναζητήσουν
και να βρουν συμμάχους μέσα στην κοινωνία . Και κυρίως ο αγώνας τους να στηριχτεί
στις μαζικές διαδικασίες των πρωτοβάθμιων σωματείων.
Τα γράφουμε αυτά γιατί τις τελευταίες
μέρες τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης
όσο και από την πλευρά της συνδικαλιστικής
γραφειοκρατίας γίνεται προσπάθεια να υπερτονιστεί η νομική ή συνταγματική πλευρά
του ζητήματος και έχουμε βάσιμους φόβους ότι σχεδιάζουν όλο αυτό
το κίνημα να το εντάξουν σε μια διαδικασία να τρέχει πίσω από τις αγωγές στα πρωτοδικεία
και στις εκδικάσεις εφέσεων στα εφετεία και στην αναμονή για την κρίση του
Συμβουλίου Επικρατείας τον Οκτώβρη.
Αλίμονο αν οι εργαζόμενοι και
το κίνημα αντίστασης και ανυπακοής στο νόμο 4250/2014 πέσουν σε μια τέτοια λούμπα.
Θα υποστούν μια συντριπτική
ήττα.
Γι αυτό :
Μετά τη συλλογή των φύλων αξιολόγησης
από τα πρωτοβάθμια σωματεία τι κάνουμε;
Νέες Συνελεύσεις πρωτοβάθμιων
σωματείων τώρα ( έστω και σε καιρό
αδειών , χαλάρωσης, διακοπών)
Συσκέψεις και συντονισμός από τα
κάτω των πρωτοβάθμιων σωματείων κατά πόλη
και περιοχή για ανταλλαγή εμπειρίας, απόψεων, προτάσεων παραπέρα οργάνωσης του
αγώνα .
Να μετατραπεί σε μπετόν αρμέ το
κίνημα αντίστασης και ανυπακοής
Να καταργηθεί ο νομος 4250/2014.
