Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

TO ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΡΕΒΕΖΑΣ ΖΗΤΑΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ


ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΣΟΥΡΔΗ
ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΑΣ / ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

Ηταν που ήταν στραβό το κλίμα ήρθε και ο νέος νόμος να το αποτελειώσει. Εδώ στην Πρέβεζα, η φαντασία μας κάνει άλματα και όλοι μαζί αλλά κυρίως οι διοικούντες ακόμα και όταν δε γράφουν τους νόμους στα παλιά τους τα παπούτσια, αυτοσχεδιάζουν και τους ερμηνεύουν όπως αυτοί νομίζουν με ολέθρια αποτελέσματα. Δεν πάει να λέει ο νόμος 3205/2003 ότι τα προγράμματα όλου του μήνα προεγκρίνονται στο τέλος του προηγούμενου μήνα; Στο Νοσοκομείο Πρέβεζας εδώ και μήνες το πρόγραμμα των εφημεριών βγαίνει σε καθημερινή βάση και αναρτάται μετά
τις 12 το μεσημέρι και χωρίς σταθερούς κανόνες.
Δεν πάει να προβλέπει ο Ν 3754 / 2009 ότι οι εφημερίες δεν μετατρέπονται από ενεργείς σε ετοιμότητας;
Στην Πρέβεζα οι εφημερίες μας όχι μόνο αλλάζονται κατά κανόνα από το Διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας, αλλά συμβαίνει πολλές φορές να μετατρέπονται ακόμη και να κόβονται εφημερίες που ήδη έχουν πραγματοποιηθεί εκ των υστέρων. Ο Δ/ντής Ιατρικής Υπηρεσίας συμπεριφέρεται σαν τα κονδύλια των εφημεριών να είναι προσωπική του περιουσία και μπορεί με αυτά να κάνει πολιτική, ή να τα διαθέτει όπως αυτός νομίζει, χρόνια τώρα. Οι μετατροπές είναι ο κανόνας. Κόβουν, ράβουν, μπαλώνουν και δεν λογαριάζουν τίποτα και κανέναν.
Αλληλοκαλύψεις, πλασματικές, πριμοδοτήσεις και bonus στους δικούς μας.
Οι υπόλοιποι, 600 Ευρώ για 12 εφημερίες και πολύ τους πάει. Χάρη τους κάνουν γιατί όπως απείλησαν και σε Γενική Συνέλευση μπορούνε να μη τους βάλουν και καμία. Γι αυτό κι εμάς εδώ όταν ακούμε για πλαφόν μας πιάνουν τα γέλια.
Το αποτέλεσμα κατά τα αναμενόμενα είναι το οξυμένο κλίμα ανάμεσα στους γιατρούς και στη Διοίκηση αλλά και ανάμεσα στους γιατρούς μεταξύ τους, οι οποίοι έχουν χωριστεί σε στρατόπεδα και οι μάχες είναι ανελέητες. Το Νοσοκομείο έτσι δεν μπορεί να λειτουργήσει και αργά ή γρήγορα η διαμάχες αυτές θα επηρεάσουν σοβαρά την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών αν ήδη δεν έχει γίνει.
Κάθε διαμαρτυρία, κάθε προσπάθεια συνεννόησης μέχρι στιγμής έχει πέσει στο κενό. Η απάντησή τους στις καταγγελίες, στα εξώδικα, στις διαμαρτυρίες, στις αποφάσεις των Γεν. Συνελεύσεων είναι μια και πάντα η ίδια: ΣΙΩΠΗ.
Αν δεν συμβαίνουν τα ίδια και στα άλλα νοσοκομεία, αν κάποιος από τους συναδέλφους, από το Υπουργείο Υγείας, από τους Διοικούντες των άλλων Νοσοκομείων, από τις Συνδικαλιστικές Ενώσεις, από τα Επιστημονικά Συμβούλια, τις Τριμελείς Επιτροπές, τους Ψυχιάτρους, έστω και ψυχολόγους νομίζουν ότι μπορούν να βοηθήσουν, πάσα προσφορά δεκτή. Θα τους χρωστάμε μεγάλη χάρη γιατί αλλιώς μας βλέπω να αλληλοεξοντωνόμαστε.

Πρέβεζα,2/7/2009