Το γεγονός ότι ορισμένοι από τους εκλεγμένους συνδικαλιστές στο χώρο της Υγείας ,όπως και σε άλλους χώρους,γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια, τις αποφάσεις των συνδικαλιστικών οργάνων που εκπροσωπούν, δεν είναι σπάνιο στην Ελληνική συνδικαλιστική πραγματικότητα. Πιστοί στο "όταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα", ερμηνεύουν τις αποφάσεις των φορέων κατά το δοκούν ή δρουν υπόγεια και έξω από τα όρια των αρμοδιοτήτων τους. Είναι και αυτό ένα σύμπτωμα της χρόνιας κρίσης , του κυβερνητισμού και της πλήρους εξάρτησης από τους κομματικούς φορείς που μαστίζει το συνδικαλιστικό κίνημα.
Είναι απότοκος της λογικής ενσωμάτωσης που έχει διαβρώσει το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα.
Όταν όμως τέτοια φαινόμενα εκδηλώνονται σε περιόδους σύγκρουσης των εργαζομένων με την εκάστοτε εξουσία είναι κάτι περισσότερο , είναι ανοιχτή υπονόμευση και διάσπαση και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζονται.
Να γιατί φωνάζουμε ότι οι αγώνες των εργαζομένων πρέπει να περάσουν στα χέρια τους και όχι να στηρίζονται στις διαθέσεις του κάθε εκπροσώπου, που έχει αναλάβει εργολαβικά και με ανάθεση να τους εκφράζει.
