Πολύς ντόρος γίνεται τα τελευταία χρόνια για τις τροποποιήσεις των οργανογραμμάτων των Νοσοκομείων της χώρας μας, με αφορμή τις ελλείψεις τους σε προσωπικό.
Το οργανόγραμμα του νοσοκομείου είναι ένα πλαίσιο που δείχνει:
- τη διάκριση των υπηρεσιών του Νοσοκομείου (ιατρική, νοσηλευτική, διοικητική κλπ)
- τη διάρθρωση αυτών των υπηρεσιών (σε τομείς, τμήματα ,γραφεία κλπ)
- τις αρμοδιότητες των υπηρεσιών
- πόσες κλίνες διαθέτει το νοσοκομείο
- την κατανομή (τις θέσεις) του προσωπικού του Νοσοκομείου.
Είναι σημαντικό να επισημάνουμε, ότι τα οργανογράμματα των νοσοκομείων δεν δομούνται αυθαίρετα κατά το δοκούν της κάθε διοίκησης, αλλά με βάση ένα νόμο πλαίσιο, (Ενιαίο πλαίσιο οργάνωσης των Νοσοκομείων ), που καθορίζεται από το Προεδρικό Διάταγμα 87 του 1986 (ΦΕΚ τεύχος Α, αριθμός φύλλου 32/27 Μαρτίου 1986). Το πλαίσιο αυτό συνδέει τον αριθμό του προσωπικού, καθώς και την κατανομή του στις διάφορες υπηρεσίες, με βάση των αριθμό των κλινών που έχει αναπτύξει το Νοσοκομείο.
Συγκεκριμένα το Προεδρικό Διάταγμα καθορίζει στο άρθρο του 9:
« Ο αριθμός των θέσεων προσωπικού κάθε νοσοκομείου ορίζεται κατά υπηρεσία σε ποσοστό:
« Ο αριθμός των θέσεων προσωπικού κάθε νοσοκομείου ορίζεται κατά υπηρεσία σε ποσοστό:
α) 6-15% για την ιατρική υπηρεσία β) 35-45% για την νοσηλευτική υπηρεσία γ) 35-40% για τη διοικητική υπηρεσία
επί της συνολικής δύναμης κρεβατιών του Νοσοκομείου πολλαπλασιαζομένης με το συντελεστή :
επί της συνολικής δύναμης κρεβατιών του Νοσοκομείου πολλαπλασιαζομένης με το συντελεστή :
α) για τα Γενικά Νοσοκομεία από 2-3 β) για τα Ειδικά Νοσοκομεία, πλην Ψυχιατρικών, από 1,8-2,8 γ) για τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία από 0,5-2».
Αυτό για να το εκφράσουμε με ένα παράδειγμα σημαίνει:
Αν ένα Γενικό Νοσοκομείο έχει αναπτυγμένα 100 κρεβάτια, τότε o αριθμός των εργαζομένων, οποιασδήποτε ειδικότητας και κλάδου, (συμπεριλαμβανομένων και των γιατρών), που μπορεί να απασχολεί θα κυμαίνεται από 200 -300 (συντελεστής 2 έως 3). Αυτός ο αριθμός δεν μπορεί να αλλάξει όσες τροποποιήσεις και να γίνουν στο οργανόγραμμα του Νοσοκομείου.
Αυτό που μπορεί να αλλάξει είναι τα ποσοστά του προσωπικού σε κάθε υπηρεσία , καθώς από το Προεδρικό Διάταγμα αυτά μπορεί να «παίζουν» μέσα σε ένα συγκεκριμένο φάσμα τιμών.
Αυτό που μπορεί να αλλάξει είναι τα ποσοστά του προσωπικού σε κάθε υπηρεσία , καθώς από το Προεδρικό Διάταγμα αυτά μπορεί να «παίζουν» μέσα σε ένα συγκεκριμένο φάσμα τιμών.
Π.χ. για Νοσοκομείο των 100 κλινών (με 300 άτομα συνολικό προσωπικό) το πάσης φύσης προσωπικό της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας θα κυμαίνεται από 105-135 άτομα (ποσοστό 35-45% της συνολικής δύναμης).
Αυτό που επιχειρούν λοιπόν να κάνουν οι διοικήσεις των Νοσοκομείων είναι να αλλάξουν, μέσα σε κάποια όρια, τα ποσοστά του προσωπικού της κάθε υπηρεσίας, εκμεταλλευόμενες και το γεγονός του κύματος ιδιωτικοποιήσεων που κατατρέχει τα νοσοκομεία τα τελευταία 10 χρόνια.
Δηλαδή με την παραχώρηση διαφόρων υπηρεσιών των νοσοκομείων (ιδιαίτερα βοηθητικών όπως καθαριότητα, σίτιση, πλυντήρια, φύλαξη, ιματισμός κλπ) σε ιδιώτες, μια σειρά οργανικές θέσεις αυτών των υπηρεσιών παραμένουν κενές και οι Διοικήσεις τις μετατρέπουν με τις τροποποιήσεις των οργανισμών σε θέσεις άλλων υπηρεσιών ή ειδικοτήτων. Προφανώς βέβαια κάτι τέτοιο χρειάζεται την έγκριση του Υπουργού Οικονομικών καθώς η νέα θέση μπορεί να απαιτεί μεγαλύτερο, κατ΄ έτος, κονδύλι για μισθοδοσία.
Δηλαδή με την παραχώρηση διαφόρων υπηρεσιών των νοσοκομείων (ιδιαίτερα βοηθητικών όπως καθαριότητα, σίτιση, πλυντήρια, φύλαξη, ιματισμός κλπ) σε ιδιώτες, μια σειρά οργανικές θέσεις αυτών των υπηρεσιών παραμένουν κενές και οι Διοικήσεις τις μετατρέπουν με τις τροποποιήσεις των οργανισμών σε θέσεις άλλων υπηρεσιών ή ειδικοτήτων. Προφανώς βέβαια κάτι τέτοιο χρειάζεται την έγκριση του Υπουργού Οικονομικών καθώς η νέα θέση μπορεί να απαιτεί μεγαλύτερο, κατ΄ έτος, κονδύλι για μισθοδοσία.
Από τα πιο πάνω αναφερόμενα γίνεται φανερό ότι οι τροποποιήσεις των οργανισμών των νοσοκομείων, που πάνω τους τόσο πολύ επενδύουν επικοινωνιακά οι διοικητές των νοσοκομείων, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια θεωρητικά προσωρινή ανακούφιση στο μεγάλο πρόβλημα της υποστελέχωσης των νοσοκομείων και αυτό με την προϋπόθεση ότι οι νέες θέσεις θα καλυφθούν (γιατί στη πράξη στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων απλά γίνεται η τροποποίηση του οργανισμού , προκηρύσσονται κάποιες θέσεις ,από αυτές λιγότερες καλύπτονται και αυτό μετά από χρόνια).
Από εδώ εξηγείται το φαινόμενο να υπάρχουν Νοσοκομεία που να μην έχουν θεωρητικά ελλείψεις με βάση τον οργανισμό αλλά να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στελέχωσης .Και αυτό γιατί το Προεδρικό Διάταγμα 87 του 1986 προβλέπει ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων να καθορίζεται με το συντελεστή 2 έως 3 επί τον αριθμό των κρεβατιών του Νοσοκομείου.
Αν το συγκεκριμένο διάταγμα προέβλεπε συντελεστές 5 έως 6, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες έχουν για αντίστοιχο αριθμό κρεβατιών πολύ περισσότερο προσωπικό στα νοσοκομεία .Έτσι εξηγείται γιατί οι συγκρίσεις σε νοσηλευτικό πχ. προσωπικό είναι ιδιαίτερα δυσμενείς για τη χώρα μας.
Αν το συγκεκριμένο διάταγμα προέβλεπε συντελεστές 5 έως 6, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες έχουν για αντίστοιχο αριθμό κρεβατιών πολύ περισσότερο προσωπικό στα νοσοκομεία .Έτσι εξηγείται γιατί οι συγκρίσεις σε νοσηλευτικό πχ. προσωπικό είναι ιδιαίτερα δυσμενείς για τη χώρα μας.
Άρα, αυτό που πρέπει να είναι κυρίαρχο σαν αίτημα είναι ένα νέο πλαίσιο οργάνωσης των νοσοκομείων, που θα εναρμονίζεται με τα σύγχρονα δεδομένα και βεβαίως ,(και αυτό είναι πολύ σημαντικό), η γενναία κρατική οικονομική επιχορήγηση των νοσοκομείων για να καλυφθούν οι προβλεπόμενες οργανικές θέσεις προσωπικού.
Διότι όσα πλαίσια και αν αλλάξουν, όσες τροποποιήσεις και να γίνουν, αν δεν χρηματοδοτηθούν τα νοσοκομεία από το κρατικό προϋπολογισμό , θα συνεχίσουν να παραδέρνουν μέσα σε ένα πέλαγος προβλημάτων όσον αφορά τη στελέχωσή τους.
Διότι όσα πλαίσια και αν αλλάξουν, όσες τροποποιήσεις και να γίνουν, αν δεν χρηματοδοτηθούν τα νοσοκομεία από το κρατικό προϋπολογισμό , θα συνεχίσουν να παραδέρνουν μέσα σε ένα πέλαγος προβλημάτων όσον αφορά τη στελέχωσή τους.
