Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Ο ειδικευμένος απουσίαζε, ο ειδικευόμενος εξέταζε κατόπιν τηλεφωνικών οδηγιών , ο ασθενής κατέληξε , το νοσοκομείο πληρώνει.

Το γνωστό σενάριο.
Από το ΕΘΝΟΣONLINE

Κλειστό ήταν το αιματολογικό εργαστήριο του νοσοκομείου, παρά την εφημερία, με αποτέλεσμα όταν εισήχθη ο 30χρονος ασθενής να μην τύχει της σωστής ιατρικής φροντίδας (φωτογραφία αρχείου)
Παράτησαν ασθενή, πληρώνουν αποζημίωση
Ποσό 150.000 ευρώ συν τόκους μίας δεκαετίας θα λάβουν οι συγγενείς από νοσοκομείο που εφημέρευε αλλά τον πάσχοντα από AIDS δεν εξέτασε ειδικός γιατρός, ούτε του έγιναν οι αναγκαίες αιματολογικές εξετάσεις
9/6/2009

Βαριές ευθύνες και υποχρέωση αποζημίωσης έχει κάθε νοσηλευτικό ίδρυμα για την επιδείνωση της υγείας ασθενούς ή τον θάνατό του, εάν εξετάστηκε μόνο από ειδικευόμενο ιατρό ή δεν έγιναν έγκαιρα όλες οι απαραίτητες εξετάσεις, επειδή η αρμόδια μονάδα δεν λειτουργούσε εκείνη την ώρα, παρόλο που το νοσοκομείο εφημέρευε και όφειλε να βρίσκεται σε πλήρη ετοιμότητα σε όλους τους τομείς του.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας επικυρώνοντας εφετειακή απόφαση επεδίκασε αποζημίωση σχεδόν 150.000 ευρώ (συν τους νόμιμους τόκους περίπου μίας δεκαετίας) στους συγγενείς ασθενούς από AIDS που δεν είχε την κατάλληλη ιατρική φροντίδα, με συνέπεια να καταλήξει μόλις δύο ώρες μετά την είσοδό του στην παθολογική κλινική νοσοκομείου έχοντας πρόβλημα έντονης δύσπνοιας.

Η δικαστική απόφαση «τιμωρεί» ουσιαστικά τα φαινόμενα παθογένειας που συχνά παρατηρούνται στον τομέα της υγείας στη χώρα μας, όπου το βάρος της ευθύνης μπορεί να σηκώνει ένας ειδικευόμενος ιατρός γιατί ο ειδικός ιατρός απουσιάζει και βρίσκεται αλλού ή εφημερεύει στο σπίτι του και γιατί δεν γίνονται άμεσα όλες οι αναγκαίες εξετάσεις για τη διάγνωση του προβλήματος, καθώς το ειδικό τμήμα του νοσοκομείου είναι κλειστό και πρόκειται να λειτουργήσει την επομένη το πρωί, όταν μπορεί πλέον να είναι πολύ αργά.

Το Διοικητικό Πρωτοδικείο και Εφετείο, κρίνοντας το σύνολο των στοιχείων, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το νοσοκομείο έχει ευθύνη και οφείλει χρηματική ικανοποίηση στους συγγενείς του εκλιπόντος για την ψυχική οδύνη που τους προκάλεσε ο θάνατός του.

Στη δικαστική απόφαση εντοπίζονται παράνομες παραλείψεις του νοσοκομείου και τονίζεται ότι ο 30χρονος δεν έτυχε της προσήκουσας αντιμετώπισης και εξειδικευμένης ιατρικής φροντίδας που απαιτούσε η φύση της πάθησης και η σοβαρότητα της κατάστασης.

Το Α' τμήμα ΣτΕ υπογραμμίζει (18/8/09) ότι ο ασθενής δεν εξετάστηκε όπως έπρεπε από ειδικό ιατρό, αλλά από ειδικευόμενο στην παθολογία, που απλώς ακολουθούσε οδηγίες που του έδινε ο απουσιάζων αρμόδιος ιατρός.

Επίσης το ΣτΕ καταλογίζει ότι δεν έγιναν αμέσως οι κατάλληλες εργαστηριακές και άλλες εξετάσεις, που θα βοηθούσαν να προσδιοριστούν η ενδεικνυόμενη φαρμακευτική αγωγή και ενδεχομένως άλλες αναγκαίες ιατρικές πράξεις για τη διασφάλιση της επιβίωσής του.

Χαρακτηριστικά επισημαίνεται ότι δεν έγιναν οι απαραίτητες αιματολογικές εξετάσεις (ανάλυση αερίων αίματος κ.λπ.) για τη διαπίστωση της κατάστασης, επειδή, όταν εισήχθη, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, το αιματολογικό ήταν κλειστό, παρόλο που το νοσοκομείο εφημέρευε και οι υπηρεσίες του έπρεπε να βρίσκονται σε ετοιμότητα για υποδοχή έκτακτων περιστατικών.

Το δικαστήριο απέκρουσε ως εντελώς αβάσιμο τον ισχυρισμό του νοσοκομείου ότι λόγω της σύντομης νοσηλείας δεν ήταν δυνατή η λήψη αίματος και δεν υπήρχε επαρκής χρόνος για να γίνουν γνωστά τα αποτελέσματα, καθώς κρίθηκε ότι το νοσοκομείο και οι ιατροί ήταν υποχρεωμένοι να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για ακριβή διάγνωση, ανεξάρτητα από το αν, λόγω του θανάτου, θα προλάβαιναν να αξιοποιηθούν τα αποτελέσματα.

Αποκρούστηκε, επίσης, ο ισχυρισμός του νοσοκομείου ότι δεν διέθετε ειδική μονάδα για πάσχοντες από AIDS, δεδομένου ότι τα όργανα του νοσοκομείου είχαν υποχρέωση να τον περιθάλψουν κατά τον προσήκοντα τρόπο.

Το γεγονός ότι ο ειδικευόμενος ιατρός απηλλάγη από το ποινικό δικαστήριο (ενώ έπαυσε η ποινική δίωξη εναντίον και δεύτερου ιατρού, γιατί στο μεταξύ πέθανε) κρίθηκε αδιάφορο από το ΣτΕ, γιατί η ποινική απαλλαγή δεν είναι δεσμευτική και δεν επηρεάζει την κρίση του δικαστηρίου για την αγωγή αποζημίωσης, αφού από το σύνολο των περιστατικών στοιχειοθετείται ευθύνη του νοσοκομείου (λόγω του ειδικευόμενου, της παράλειψης των αναγκαίων εξετάσεων, της ενδεικνυόμενης φαρμακευτικής αγωγής κ.λπ.).

ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1996


Το περιστατικό με τον άτυχο 30χρονο

Ο 30χρονος που είχε προσβληθεί πολύ καιρό από τον ιό του AIDS μπήκε στις αρχές του 1996 σε νοσοκομείο παραπονούμενος για δύσπνοια και γνωστοποιώντας αμέσως την πάθησή του. Λίγο αργότερα με ασθενοφόρο και συνεχή παροχή οξυγόνου μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο ΕΕΣ που εφημέρευε και μπήκε στις 2 τα ξημερώματα στην παθολογική κλινική σε βαριά κατάσταση, με ρίγος, τρόμο, δυσκολία αναπνοής.

Οι δικοί του άνθρωποι κατήγγειλαν μέσω της αγωγής τους ότι ο ειδικευόμενος ιατρός διέγνωσε κύστη στον πνεύμονα χωρίς να τον εξετάσει, ότι αυτή ήταν η μόνη τους επαφή χωρίς να τον επισκεφθεί πάλι, ενώ ο αρμόδιος επιμελητής παθολόγος απουσίαζε και ασκούσε ιατρικά καθήκοντα από την κατοικία του, αν και το νοσοκομείο εφημέρευε.

Σύμφωνα με τους συγγενείς του 30χρονου, υπήρξε αδιαφορία για τη σοβαρότητα του περιστατικού και ύστερα από τηλεφωνική ενημέρωση δόθηκε εντολή (χωρίς περαιτέρω εξέταση ή επίσκεψη) για καταπραϋντικές ενέσεις, που δεν ήταν οι κατάλληλες για να αποτρέψουν τον θάνατο του άτυχου νέου, που επήλθε 2 ώρες μετά την εισαγωγή του, αφού υπέστη πρώτα ανακοπή και διασωληνώθηκε, χωρίς όμως να αποτραπεί το μοιραίο.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ