Ναι στα κοινωφελή έργα ,όχι στις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα.
Ωραία και τώρα τι κάνουμε ;
Τα κοινωφελή έργα και οι κοινωφελείς υπηρεσίες πρέπει να συνεχίσουν να γίνονται και να παρέχονται.
Μπορούν όμως να γίνουν με την χρηματοδότηση και πλήρη κυριότητα του Δημοσίου.
Οι ΣΔΙΤ δεν ήλθαν για να καλύψουν ανάγκες του Δημοσίου, αλλά ανάγκες των επιχειρηματιών .
Πλούτος στη χώρα μας παράγεται και χρήματα υπάρχουν.
Βρίσκονται στη τεράστια φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή των επιχειρηματιών.
Βρίσκονται στα μεγάλα προνόμια και στις φοροαπαλλαγές του ιδιωτικού κεφαλαίου.
Βρίσκονται στα τεράστια κέρδη και υπερκέρδη των επιχειρηματιών.
Βρίσκονται στα δανεικά και αγύριστα που παίρνουν.
Αλήθεια, έχουμε αναλογιστεί ποτέ ,πόσα νοσοκομεία ,πόσα σχολεία, πόσοι παιδικοί σταθμοί, πόσοι δρόμοι κλπ θα φτιάχνονταν μόνο και μόνο από τις μίζες (φανερές και κρυφές) που, εδώ και 20-30 χρόνια, τα διάφορα «λαμόγια» έχουν αρπάξει από το Ελληνικό Δημόσιο;
Ακόμα και σήμερα το ελληνικό κράτος πριμοδοτεί με τον ποιο απροκάλυπτο τρόπο το ιδιωτικό κεφάλαιο, χρησιμοποιώντας τα χρήματα του ελληνικού Δημοσίου. Πχ. στην κοινοπραξία που θα κατασκευάσει τον Ε-65, δηλ το δρόμο που θα συνδέσει την εθνική οδό στο ύψος της Λαμίας με την Εγνατία στο ύψος των Γρεβενών, εκτός από τη εκμετάλλευση του εν λόγω δρόμου, θα δοθεί και η εκμετάλλευση των διοδίων στο περίφημο πέταλο του Μαλλιακού, έργο που γίνεται με πλήρη χρηματοδότηση του ελληνικού δημοσίου και με κόστος που σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» αγγίζει το 1 δις ευρώ.
Έργο, για το οποίο το ελληνικό δημόσιο(και κατ’ επέκταση οι Έλληνες πολίτες) θα δαπανήσει 1 δις ευρώ, αντί να αξιοποιηθεί από το ελληνικό δημόσιο θα δοθεί σαν μπόνους στους επιχειρηματίες για να το εκμεταλλευθούν!
Προφανώς, μετά από αυτό, θα έλθουν οι υποστηρικτές των ΣΔΙΤ και θα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την έλλειψη κονδυλίων από το ελληνικό δημόσιο και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων !
Όμως για ποιο Δημόσιο μιλάμε;
Προφανώς όχι για αυτόν το Δημόσιο τομέα.
Αυτός ο Δημόσιος τομέας είναι βαθύτατα ταξικά προσανατολισμένος προς όφελος του κεφαλαίου.
Πρόκειται για ένα δημόσιο τομέα που δεκαετίες τώρα έχει γίνει λάφυρο στα χέρια των κομμάτων εξουσίας.
Πρόκειται για ένα δημόσιο τομέα γραφειοκρατικό, κομματικοποιημένο, όπου παρέχεται το έδαφος για να αναπτύσσονται φαινόμενα ρεμούλας και αρπαχτής, όπου ανθεί η αναξιοκρατία .
Όταν λοιπόν μιλάμε εμείς για Δημόσιο τομέα έχουμε στο νου μας ένα δημόσιο τομέα σταθερά προσανατολισμένο στην υπηρεσία και στην εξυπηρέτηση της κοινωνίας , των πολιτών και του κάθε πολίτη χωριστά.Ένα δημόσιο τομέα αντιγραφειοκρατικό, φιλικό στον πολίτη.Ένα δημόσιο τομέα της υπευθυνότητας και της αξιοκρατίας.
Ένα δημόσιο τομέα ο οποίος θα λειτουργεί υπό πλήρη κοινωνικό έλεγχο.
Αυτό είναι και το μέγα ζητούμενο.
