Σταθερά μπαίνουμε στο φθινόπωρο ( μας το δείχνει πλέον και ο καιρός) ενός σημαδιακού έτους για τη χώρα και το λαό μας.
Πορευόμαστε προς το τέλος ενός χρόνου, μέσα στον οποίο ξετυλίχτηκε η πρώτη φάση μιας πρωτοφανούς για τα ελληνικά δεδομένα επίθεσης στα εργασιακά , μισθολογικά, συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων. Απλώνεται σε όλη τη χώρα το μαύρο πέπλο της ακρίβειας, της ανεργίας και της φτώχειας.
Με χειρουργικής ακρίβειας μεθοδεύσεις, δημόσια αγαθά όπως η Υγεία, η Παιδεία, οι συγκοινωνίες οδηγούνται σε κατάρρευση .
Η τοποθέτηση, από τον Παπανδρέου, του Λοβέρδου (γνωστού σφαγέα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και ολετήρα των εργασιακών σχέσεων) στο Υπουργείο Υγείας, σε αντικατάσταση της Ξενογιαννακοπούλου, δεν ήταν βέβαια απλά ένα μέρος ενός απλού ανασχηματισμού.
Προμηνύει την έναρξη μια άγριας επίθεσης σε ό,τι έχει μείνει δημόσιο στο χώρο της Υγείας και της Πρόνοιας. Το ιατρικό και ευρύτερο υγειονομικό κίνημα πρέπει ταχύτατα να ετοιμαστεί για αντιμετώπιση μιας σαρωτικής επίθεσης σε όλα τα μέτωπα.
Οι μισθοί, οι εργασιακές σχέσεις, οι συνθήκες εργασίας των υγειονομικών, η στελέχωση, ο χαρακτήρας του συστήματος υγείας, η ίδια η ύπαρξη των νοσηλευτικών μονάδων θα δεχθούν πολύ σύντομα ομοβροντία πυρών (υπουργικών αποφάσεων, προεδρικών διαταγμάτων, νομοσχεδίων κλπ).
Ο Ελληνικός καπιταλισμός μέσω του πολιτικού του προσωπικού, με αφορμή την παγκόσμια ύφεση και με όχημα το μνημόνιο και με τη καθοδήγηση οργάνων του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου κεφαλαίου οδηγείται σε ένα βίαιο «εκσυγχρονισμό», που περιλαμβάνει σχέδια βαθύτατης υποτίμησης της αξίας της εργατικής δύναμής, συντριβή κάθε έννοιας δημοσίου αγαθού, ενίσχυση των πιο αδύναμων οικονομικά κρίκων του και δημιουργία προϋποθέσεων για προσεχή επέκταση της δράσης και τρελή αύξηση της κερδοφορίας του ελληνικού κεφαλαίου.Και βεβαίως δημιουργία προϋποθέσεων για την επιβίωση του, στον ανελέητο και αδυσώπητο παγκόσμιο καπιταλιστικό ανταγωνισμό.
Το ΔΝΤ ( και οι οδηγίες του) δεν ήλθε για να φύγει αλλά για να μείνει.
Μέσα στην επόμενη πενταετία το ελληνικό δημόσιο θα δανειστεί όσα δις είναι σήμερα το χρέος –κυρίως για να εξυπηρετήσει δάνεια και τοκοχρεολύσια- χωρίς να το εξοφλήσει. Το 2014 και 2015 οι δανειακές ανάγκες του κράτους θα εκτοξευτούν σε 70,7 δισ. ευρώ και 76,6 δισ. ευρώ αντίστοιχα, που οφείλεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ξεπληρώσει τα δανεικά που λαμβάνει τώρα, με τοκογλυφικούς όρους, από το ΔΝΤ και τις χώρες της Ευρωζώνης.
Οι δανειστές έχουν αποκτήσει βάσει μνημονίου δικαιώματα κατάσχεσης δημόσιας περιουσίας !!!
Τα αντιλαϊκά μέτρα που λαμβάνουν όμως, έχουν ομοιότητες με το μαρτύριο του Σίσυφου και δημιουργούν ένα άγριο φαύλο κύκλο, καθώς οδηγούν την ελληνική οικονομία σε βαθειά ύφεση , αδυναμία επίτευξης των εσόδων-στόχων και τελικά σε πιο άγρια μέτρα για να επιτευχθούν οι στόχοι , κοκ.
Τα προσεχή μέτρα μεταφοράς των προϊόντων πλατιάς κατανάλωσης και επιβίωσης (τρόφιμα κλπ.) στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ (από 11% στο 23%), η επερχόμενη επιβάρυνση του πετρελαίου θέρμανσης, οι μειώσεις των μισθών στο Δημόσιο μέσω του περιβόητου Ενιαίου Μισθολογίου , οι επερχόμενες περικοπές των επικουρικών συντάξεων, το ξεπούλημα ό,τι έχει μείνει από δημόσια περιουσία εντάσσονται σε αυτόν ακριβώς τον φαύλο κύκλο.
Οι Εργαζόμενοι, το ίδιο το κίνημα, προερχόμενοι από την ήττα του προηγούμενου διαστήματος , βρίσκονται μπροστά σε ένα στρατηγικής σημασίας σταυροδρόμι: Ή συνεχίζουν με τα «παλιά καύσιμα», με τις παλιές «συνταγές», με τις γραφειοκρατικές ,ποικίλου χρώματος, συνδικαλιστικές ηγεσίες, με την παλιά δομή του συνδικαλισμού, αναπαράγοντας τις ανεπάρκειές τους και οδηγούμενοι με μαθηματική ακρίβεια σε συντριπτική και στρατηγική ήττα Ή θα πάρουν τις τύχες στα χέρια τους ,θα προσπεράσουν τους διάφορους «πατερούληδες» , θα κάνουν το αναγκαίο άλμα στο μέλλον, στην ταξική ανασυγκρότηση του κινήματος και θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις της συνολικής αντικαπιταλιστικής ανατροπής και της οικοδόμησης μιας κοινωνίας της απελευθέρωσης.
Όλα δείχνουν ότι στο αμέσως προσεχές διάστημα θα φανεί αν ωριμάζουν τα σταφύλια της οργής ή αν... σάπισαν πρόωρα.
Τα υπόλοιπα είναι φλυαρίες.
