Με το παρόν κείμενο καταθέτουμε μερικές σκέψεις αλλά και προτάσεις για την κατάσταση που διαμορφώνεται στο χώρο του ΕΣΥ αλλά και της Υγείας γενικότερα.
Το κύμα
αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και στο τομέα της Υγείας που βρίσκεται σε εξέλιξη περιλαμβάνει:
- Τη μεταφορά της δαπάνης υπηρεσιών υγείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης απευθείας στους πολίτες ( χαράτσια στην πρόσβαση και εισαγωγή στα Δημόσια Νοσοκομεία, αυξήσεις συμμετοχών ασφαλισμένων σε εξετάσεις και φάρμακα, μεγαλώνει συνεχώς ο κατάλογος των φαρμάκων που βρίσκονται έξω από ασφαλιστική κάλυψη , εκτεταμένη συρρίκνωση ασφαλιστικών παροχών υγείας κλπ). Εμπέδωση στη συνείδηση του λαού ότι η υγεία είναι εμπόρευμα και όχι κοινωνικό αγαθό . Τι άλλο άλλωστε σημαίνει ο όρος «κόστος υπηρεσιών υγείας», που κατά κόρο χρησιμοποιείται; Προς τη κατεύθυνση αυτή αξιοποιείται από τα κυβερνητικά επιτελεία και το γεγονός της ύπαρξης ενός καθεστώτος διαφθοράς και σπατάλης που υπήρχε στο χώρο, το οποίο καθεστώς συντηρούσαν και τροφοδοτούσαν προς όφελος επιχειρηματικών ομίλων και διεθνών μονοπωλίων όλες οι μέχρι τώρα αστικές κυβερνήσεις στη χώρα μας.
- Εκτεταμένο πρόγραμμα (κατά κύματα) καταργήσεων-συγχωνεύσεων -συρρικνώσεων δημόσιων δομών και υπηρεσιών υγείας και μετακινήσεων μέσω της διαθεσιμότητας –κινητικότητας αλλά και απολύσεων (και ας διαψεύδει ο υπουργός υγείας το τελευταίο) προσωπικού του ΕΣΥ.
- Αριθμητική συρρίκνωση του προσωπικού που στελεχώνει τις δομές του ΕΣΥ και μείωση του μισθολογικού του κόστους. (χαμηλά αμειβόμενο , ευέλικτο δυναμικό)
- Προώθηση της λειτουργίας όσων «δημόσιων» δομών και υπηρεσιών υγείας διατηρηθούν, σαν ιδιωτικές επιχειρηματικές μονάδες ( ανώνυμες εταιρείες) , με μείωση μέχρι κατάργησης της κρατικής χρηματοδότησής τους. Όσες αδυνατούν να λειτουργήσουν κάτω από αυτό το πλαίσιο θα κλείνουν.
- Οι αναδιαρθρώσεις αυτές (και στο χώρο της Υγείας) ήταν σχεδιασμένες από δεκαετίες στα πλαίσια της ΕΕ και όχι μόνο, μάλιστα σε πολλές χώρες της ΕΕ έχουν από χρόνια εφαρμοστεί, αλλά και στη χώρα μας τμήματά τους, αποσπασματικά, είχαν κατά καιρούς τεθεί σε εφαρμογή.
- Σήμερα στην Ελλάδα, με αφορμή την καπιταλιστική κρίση, όλο αυτό το πλέγμα των αναδιαρθρώσεων (και στο χώρο της Υγείας) περνά μέσα από τα αλλεπάλληλα μνημόνια (τα οποία μνημόνια αποτελούν το όχημα επιβολής και εφαρμογής όλων των αναδιαρθρώσεων που έχει ανάγκη ο ελληνικός καπιταλισμός , στα πλαίσια πάντα της επιβίωσής του και συμμετοχής του στην ΕΕ), που έχουν υπογράψει και υπογράφουν οι ελληνικές αστικές κυβερνήσεις με την ΕΕ ,το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Τις αναδιαρθρώσεις αυτές τις στηρίζει όλο το αστικό πλέγμα εξουσίας και βρίσκονται υπό την επιτροπεία και το διαρκή έλεγχο της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Είναι απαραίτητες και ζωτικής σημασίας και για τον ελληνικό καπιταλισμό αλλά βεβαίως και για διεθνείς επιχειρηματικούς ομίλους , καθώς ανοίγουν το δρόμο (παραχωρούν ζωτικό χώρο και τις αναγκαίες εργασιακές συνθήκες) για κερδοφόρες ιδιωτικές επενδύσεις από κεφάλαια που σήμερα λιμνάζουν στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και δεν βρίσκουν χώρο για κερδοφόρες επενδύσεις.
- Το πρόγραμμα αυτό των αναδιαρθρώσεων έχει τεθεί σε εφαρμογή όπως προείπαμε και στο χώρο της Υγείας και ήδη οι καταστροφικές συνέπειές του είναι ορατές τόσο στην Υγεία και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του ελληνικού πληθυσμού όσο και στη λειτουργία των υπαρχουσών δημόσιων δομών του ΕΣΥ.
- Αν συμφωνούμε μέχρις εδώ , τότε πρέπει να συμφωνήσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα τεράστιο και ιδιαίτερης βαρύτητας πρόγραμμα, για το οποίο το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο θα δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα, με κάθε κόστος, για την εφαρμογή του. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που αναδιευθετεί τις σχέσεις κεφαλαίου και εργασίας σε μια νέα αρχιτεκτονική , που φέρνει τις δυνάμεις της εργασίας τον 21ο αιώνα ,σε πολύ πολύ χειρότερη θέση από ότι τον 20ο αιώνα. Έχουμε να κάνουμε με έναν ταξικό πόλεμο, μια σύγκρουση, στην οποία η επίθεση του κεφαλαίου είναι μαζική , σαρωτική. Απέναντί της βρήκε και βρίσκει ένα συνδικαλιστικό κίνημα σε γενικές γραμμές ιδεολογικά και πολιτικά απροετοίμαστο, κατακερματισμένο και οργανωτικά ευάλωτο και αδύναμο. Να γιατί παρά τις όποιες αντιδράσεις (και υπήρξαν και υπάρχουν βεβαίως αντιδράσεις, έστω και πολύ κάτω από τις ανάγκες και το μέγεθος της επίθεσης ), μέχρι στιγμής όλο αυτό το πλέγμα αναδιαρθρώσεων εφαρμόζεται μέχρι… τελείας.
Το ερώτημα λοιπόν που αναδύεται λαμβάνοντας υπόψη και
την εμπειρία από τα αποτελέσματα της μέχρι τώρα σύγκρουσης και των
κινητοποιήσεων είναι αν υπάρχει ελπίδα
για τις δυνάμεις της εργασίας να ανασχέσουν και να ανατρέψουν αυτή την
κατάσταση.
Και για να το συγκεκριμενοποιήσουμε στο χώρο της Υγείας:
Υπάρχει περίπτωση να ανασχέσουμε και να ανατρέψουμε όλες αυτές τις καταστροφικές ανατροπές που
συντελούνται και που αναφέραμε στην αρχή του κειμένου ;
Υπάρχει
ελπίδα για μια άλλη πορεία;
Υπάρχει. Υπό προϋποθέσεις.
Και αυτή τη στιγμή το κίνημα των υγειονομικών ( παρά κάποιες
εξαιρέσεις από ορισμένα σωματεία εργαζομένων που έχουν ήδη αναπτύξει μια σοβαρή δραστηριότητα) χρειάζεται
σχέδιο που δεν έχει, οργάνωση μάχης που δεν έχει, συμμαχίες και προπαντός να γίνει καθολικά κατανοητό ότι η συγκρουση θα είναι χρονικά παρατεταμένη. Δεν θα λυσουμε τους λογαριασμούς μας με μια ή δυο ή τρεις ξέμπαρκες 24ωρες απεργίες.
Για να μην φλυαρούμε συνεχώς. Προτείνουμε:
1 .Παντού σε όλα τα σωματεία των νοσοκομείων
του ΕΣΥ , άμεσα προχωράμε σε πραγματικά μαζικές συνελεύσεις των εργαζομένων , στις οποίες οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει
να καταθέσουν τις απόψεις τους και τις προτάσεις τους. Στις συνελεύσεις αυτές,
σε κάθε σωματείο, πρέπει να χαραχθεί ένα τοπικό σχέδιο δράσης που θα περιλαμβάνει,
Α. Πρόγραμμα ενημέρωσης, με τη χρήση κάθε διαθέσιμου μέσου, όλου του πληθυσμού της περιοχής
και όχι μόνο των διαφόρων φορέων.
Β.
Συγκρότηση πλατειών, ανοιχτών επιτροπών
αγώνα με τη συμμετοχή σωματείων του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, συνταξιουχικών
σωματείων , επιτροπών ανέργων, άλλων συλλογικοτήτων
κλπ, ακόμη και μεμονωμένων πολιτών , για την υγεία και περίθαλψη σε κάθε περιοχή .
Γ.Μέσα από τις γενικές συνελεύσεις των σωματείων
και των επιτροπών αγώνα να διαμορφωθεί
ένα κλιμακούμενο και πάντα με όρους μαζικής συμμετοχής πρόγραμμα πολύμορφων δράσεων και κινητοποιήσεων σε κάθε περιοχή.
2.Σύγκλιση των Γενικών Συμβουλίων
ΟΕΝΓΕ και ΠΟΕΔΗΝ, απαραίτητα με την καθολική συμμετοχή όλων των ΔΣ των σωματείων , συνδικαλιστικών επιτροπών γιατρών και των ενώσεων
, όπου οι εκπρόσωποι των ΔΣ , των επιτροπών και ενώσεων θα μεταφέρουν τις αποφάσεις
και μονο των
γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων. Μέσα από αυτή τη συνεδρίαση να αποφασιστεί
η κήρυξη του χώρου σε κατάσταση διαρκούς κινητοποίησης , να καθοριστεί
επακριβώς ένα πανελλαδικής κλίμακας σχέδιο
κλιμακούμενης δράσης των υγειονομικών
3.Συντονισμός της δράσης
των σωματείων των υγειονομικών κατα περιοχή αλλά και σε κεντρικό επίπεδο των υγειονομικών με άλλες κατηγορίες εργαζομένων που έχουν ήδη μπει ή σύντομα
θα μπουν σε διαδικασία κινητοποιήσεων όπως πχ εκπαιδευτικοί.
4. Κορύφωση θα αποτελέσουν ολοήμερα πανελλαδικά συλλαλητήρια, στα πλαίσια διαρκούς απεργιακής κινητοποιησης, με κύριο στόχο την ανατροπή των πολιτικών της συγκυβέρνησης -ΕΕ-ΔΝΤ και αυτών που τις υλοποιούν. Κατάργηση μνημονίων , δανειακών συμβάσεων, και
σύγκρουση μέχρι την τελική ρηξη με ΕΕ-ΔΝΤ και κεφάλαιο.
Άλλο δρόμο που να δίνει ελπίδα εμείς δε βλέπουμε…
