Να λοιπόν που προκηρύχθηκαν ! Για τις εκλογές μιλάμε .
Ετοιμαζόμαστε λοιπόν να υποδεχθούμε τους υποψηφίους των μεγάλων κομμάτων και τους ακόλουθούς τους, που φορώντας το μόνιμο χαμόγελο της επιτυχίας, θα απλώνουν το χέρι για μια εγκάρδια χειραψία.
Θα μας επισκεφθούν παντού.
Στους χώρους δουλειάς, στους χώρους ψυχαγωγίας, στο σπίτι. Θα επιζητήσουν τη ψήφο μας ακόμα και τηλεφωνικά.
Θα μας αποστείλουν πιθανά και γυαλιστερά φυλλάδια με το ανύπαρκτο πρόγραμμα του κόμματός τους .
Μερικοί θα τάξουν κάτι για μας , για το παιδί μας για τα αδέρφια μας.
Κάποιοι θα μας καλημερίσουν, αν και έχουν τριάμισι χρόνια να το κάνουν !
Στα τηλεοπτικά debate και παράθυρα θα διασταυρώνουν τα λεκτικά ξίφη τους, ως σύγχρονοι μονομάχοι, γεμίζοντας το χώρο με κούφια αερολογία και παραμύθια της χαλιμάς.
Και στις 17 Σεπτέμβρη , η ζωή θα συνεχίσει την ανηφόρα με τα ίδια ή και μεγαλύτερα προβλήματα , με τον αγώνα για τον επιούσιο, με την ακρίβεια να σπάει κόκαλα, την αγωνία αν θα βγουν τα έξοδα για τα φροντιστήρια ή για τις σπουδές των παιδιών, με τους μισθούς και τα μεροκάματα καθηλωμένους σε επίπεδα φιλανθρωπίας, με τις πιστωτικές κάρτες να φουσκώνουν επικίνδυνα έτοιμες σαν τσουνάμι να συντρίψουν τα πάντα, με ένα νέο κύμα επίθεσης απέναντι στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα, με τα προβλήματα στο χώρο της Υγείας και της Παιδείας να φουντώνουν σαν τις πρόσφατες πυρκαγιές , με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να αλωνίζουν, με τους εργαζόμενους στο χώρο της Υγείας να συνθλίβονται σωματικά και ψυχικά από τα εξοντωτικά ωράρια εργασίας, τα δεκάδες και εκατοντάδες οφειλόμενα ρεπό , με τις προσλήψεις που όλο εξαγγέλλονται και δεν έρχονται ποτέ, με την διαχρονική και δικομματική κοροϊδία για την ένταξη των Υγειονομικών στα Βαρέα και Ανθυγιεινά επαγγέλματα, με.. με …με .
Ατέλειωτος ο κατάλογος.
Τελικά μήπως αυτή τη φορά πρέπει να δούμε το πράγμα αλλιώς;
Τελικά μήπως πρέπει να πάρουμε κάποτε τη τύχη στα χέρια μας;
Kαι να αναφωνήσουμε στους επίδοξους σωτήρες μας:
« Όξω … μάγκες απ’ την παράγκα».